Симеон Стефковски: Под сенката на заборавениот збор
Но бидејќи често остануваме само со титулата, без суштината —
така и светот нè гледа: лажен родител, лажен учител, лажен доктор, лажен свештеник, лажен политичар...
Но бидејќи често остануваме само со титулата, без суштината —
така и светот нè гледа: лажен родител, лажен учител, лажен доктор, лажен свештеник, лажен политичар...
Храбра наша Војвотко,Владичице Богородице, Ние, слугите Твои,песни пофални Ти принесувам, зашто со пришествието на чесниот образ Твој моќен штит, карпа неразрушливаи стража незаспивна стекнавме. Ти,имајќи сила непобедлива покриј и заштити не од секој непријател, видлив и невидлив и избави не од секаква напаст, душевна и телесна, ние, кои Ти повикуваме:
Во секојдневниот тек на животот — во изгубените мисли, во бучавата на денот, во ситните радости и неочекуваните болки — тивко дејствува Божјата Промисла. Таа не секогаш се гледа, но секогаш постои. Како ветер што го ниша листот без да го видиме, така и Бог ја движи нашата душа
Големото оружје е постот, покајанието, светата причест,и молитвата!
И Вечната светлина ќе интервенира за осветлување, будење, доведување до покајание, заштеда на енергија и генерации, крај на болести и војни, носејќи го дарот за вистински мир.
,,Не една секунда подоцна, не ни пола секунда подоцна, бидекќи, ако се колебаш да простиш, љубомората влегува низ вратата, а потоа омразата и зависта. Простувај моментално како што Христос простува моментално.

Тропар, глас 4.
Денес, Богомајко, ние верните луѓе светло празнуваме, штитени од твоето доаѓање и, гледајќи кон твојот пречист лик, умилно говориме: Со твојот чесен омофор покриј нѐ, и од секакво зло избави нѐ, молејќи Го твојот Син, Христа нашиот Бог, да ги спаси душите наши.
О, Пресвета Дево, Мајко на Господа на вишните сили, Царице на небото и земјата, семоќна застапничке на нашите градови и земји, прими го ова пофалбено и благодарно пеење од нас, недоатојните Твои слуги, и принеси ги нашите молитви кај престолот на Бога – Синот Твој, за да се смилува над нас, грешните, и да ја распростри Својата благост над оние што го почитуваат Твоето

Тој носи голем товар и има голема одговорност.
Затоа, неговото спасение е потешко од вашето.
Затоа, ве молам, браќа, почитувајте ги вашите свештеници.
Тоа е совршениот начин и метод. Мајката треба да зборува со Бога, а Бог ќе зборува со детето. Ако не правиш така , тогаш зборуваш, зборуваш, зборуваш - и сè ќе влезе во едното уво и ќе излезе од другото.
И на крајот, ќе испадне некаков облик на притисок.
Кога Светата царица Елена го најде Господовиот Крст во Ерусалим, во таа прилика се задржа подолго во овој Свет град и изгради цркви во Гетсиманија, во Витлеем, на Елеонската Гора, како и на други прославени места од овоземниот живот и подвиг на Исус Христос. А на Голгота, каде што и го пронајде Чесниот Крст,
На дрвото од Твојот крст се поклонуваме, Човекољупче, зашто на него се прикова Ти, Животу на вселената; рајот му го отвори, Спасителу, на разбојникот што со вера Ти пријде, и за насладата рајска се удостои, обраќајќи Ти сеː Спомни си за мене, Господи! Прими нѐ како него и нас кои викамеː Сите
Научниците експериментално докажале дека Крсниот Знак ги убива микробите и ги менува оптичките особини на водата.„Потврдивме дека древниот обичај, храната и пијалокот да се крстат пред јадење, има длабока мистична смисла” – вели физичарката Ангелина Малаховска.
Дека ништо не е случајно и дека Божјата промисла е во се` ни говори следниот библиски настан.
Приказната за дрвото започнува уште од времето на праотецот Авраам и праведниот Лот. Подоцна, на местото каде израснало тоа дрво е изграден манастир. Таму во пештера се криел праведен Лот со неговите две керќи откако избегал од Содом.
Лесно е да се види Крстот како настан. Тешко е да се живее како тајна. Во таа наша усилба потребна ни е помош, што можат да ни ја дадат само оние кои го прифатиле и почувствувале Крстот, оние кои го поставиле Крстот во секој аспект од својот живот. Знаете ли навистина дека Крстот е на иста возраст како и човекот? Крстот се крие зад можноста за растење, што Бог ја дава на Своето создание.
Тогаш, на големиот старец, преподобниот Антониј, се` му станало јасно. Многу монаси во последните времиња ќе живеат во светот, но ќе бидат поголеми од монахот од старото време!
Тие му благодарат на Бога,
се спасуваат низ страдања и рамни им се на големите светители.