Полезно и потребно

А, не сакаме да станеме за молитва или да одиме в црква од една причина: кога со главата скоро сме потонати во овој свет, кога благата на светот и неговите задоволства стануваат поскапоцени и поинтересни за нас од Бога. И тука е потребна храброст да се направи првиот чекор за да се ослободиме од заробеништвото на светот. А понатаму Господ ќе ти помогне.

Без духот, срцето е слепо, лишено од управување. Затоа е потребно да се најде хармоничен однос

меѓу духот и срцето, за да се организира, да се гради личноста во благодатта, бидејќи патот на единството не е бесвесен процес.

Тој пат претставува постојана будност на духот, непрестаен напор на волјата.

Светиот Дух е насекаде и сè исполнува. Он ја исполнува секоја твар и ѝ дава живот, затоа што е Животодавец, дарител на живот и оживотворувач. Преку Него живее и се обновува секое создание. Сè што е создадено, преку Него е создадено. Доколку живееме подвижничко-литургиски живот ќе бидеме живи, и исполнети со благодатта на Светиот Дух, и ќе имаме живот во себе.

 Боже на духовите и на секоја плот, Којшто си ја урнал власта на смртта и владееш над живите и мртвите, извор на привремениот и на вечниот живот, Којшто не ги лишуваш од милоста ни живите ниту мртвите, Христе Спасителу, слушни го молитвениот плач на моето срце и помилуј ја според своето безгранично милосрдие, душата на преселениот од овај свет во невидливиот Твој

Првиот кој влезе во рајот беше крадец.

А првиот што влегол во пеколот бил Христов апостол.

А како се случи сето ова е голема лекција за нас.

Стравот, мојот анонимен пријател. Тој страв што го чувствувам уште пред да го научам неговото име. Тој е со мене од моментот кога Бог ме благослови да го направам мојот прв чекор надвор од мајчината закрила, и оттогаш сме неразделни. Заедно сме насекаде - во лулката, во игрите, во неволјите. Кога се втурнувам во прегратката на мајка ми, тој стои во близина и чека да излезам од моите прегради - нејзините две раце.

Во истиот тој ден, седмата недела по Пасха, го славиме Првиот вселенски собор во Никеја, каде што се собрале 318 богоносни Отци, од следнава причина: Бидејќи Господ наш Исус Христос, Кој се облече во тело слично на нашето, неискажливо ја исполни сета промисла и пак се врати кон престолот на Отецот, Светите Отци сакале да покажат дека Синот Божји навистина стана човек и, како совршен човек и Бог,    

 Тропар, глас 8: 
Препрославен си, Христе Боже наш, Кој на земјата ги постави нашите Отци како светила,

и преку нив нѐ упати сите нас кон вистинската вера.

Многумилостив (Господи), слава Ти!

Можеби изгледа парадоксално, но во молитвата мора да научиме да зборуваме помалку и да слушаме повеќе. Од најголема важност е да застанеме пред Бога со скромна едноставност и искрено смирение за да станеме целосни - една златна рана извезена со Неговата љубов. Подготвени да прифатиме што и да ни носи Неговото слово или Неговата тишина.

Кога се вознесуваше од Маслинската Гора, Христе, силите (небесни), гледајќи Те, еден на друг си велеа: Кој е Овој? А еден силен глас од небото им велеше: Овој е Силниот во војните, Овој е навистина Царот на славата. А зошто Му е црвена облеката? – Затоа што доаѓа од Восор,

По Своето воскресение Господ не бил постојано со своите ученици, но им се јавувал во разни места и разно време, откривајќи се Себеси жив во славата на своето воскреснато Тело.На кои и по своето страдање им се покажа жив со многу вистински докази јавувајки им се четириесет дена и зборувајќи им за Царството Божјо (Дела. 1,3)

Зошто токму 40 дена требало да поминат до Вознесението? Бројот 40 имал големо значење воопшто на древниот Блиски Исток, а особено тој број има големо значење во Библијата: претставува символ на завршено дело, генерација и исполнување. Св. Никодим Светогорец вели дека Христос, според Својата

Во овој ден, во Неделата шеста по Пасха, на слепородениот, го празнуваме чудото на Господа Бог и Спасител наш Исус Христос, зашто и тоа со вода го изврши, (како и она за самарјанката и за разслабениот). Беше тоа вака: Христос разговараше со јудеите, и Себе рамен на Отецот се покажуваше: „И пред Авраам да биде, Јас сум” – вели, а тие камења фрлаат по него.

Дека ништо не е случајно и дека Божјата промисла е во се` ни говори следниот библиски настан.
Приказната за дрвото започнува уште од времето на праотецот Авраам и праведниот Лот. Подоцна, на местото каде израснало тоа дрво е изграден манастир. Таму во пештера се криел праведен Лот со неговите две керќи откако избегал од Содом.

Кога човекот ја губи убавината на својата душа, тој не е во состојба да љуби, и не може да разбуди љубов кај другите. Во телото се вгнездуваат само инстинктите и мрачните страсти. Страстите се одвратни; човекот може да им се предава, но не може да ги љуби. Затоа луѓето, губејќи ја убавината – ја губат љубовта.