Житија

Приквечер Свети Јован ја побарал да му ја дадат отсечената рака бидејќи заповедта на калифот веке е извршена. Држејќи ја со левата рака отсечената десница споена со местото каде што беше отсечена, клечејќи пред иконата на Богородица цела ноќ се Ја молел Пресвета Богородица да го исцели за да продолжи да пишува.

Ноќта на 18 јули 1918 година, великата кнегиња Елизавета Фјодоровна

била убиена: била жива фрлена во Новата Селимска шахта

на 18 километри од Алапаевск.
Шахтата ја разрушиле со гранати,

Погледнувајќи во минатото, старецот за времето на своето растење секогаш се присетуваше со чувство на голема благодарност кон родителите, особено кон мајката, која, по неговите зборови, „имаше монашка душа.” Таа многу се грижела во сѐ да ја запази скромноста и умереноста,

Када се народ разиђе он оде у оближњу гостиону и затражи хлеба од гостионичара. Он му да комад хлеба. Онуфрије оде у храм и пред иконом каже малом Исусу - Донео сам ти хлеб, видим да ти нико не даје! У том моменту оживи са иконе рука Христова и узме хлеб.

За време на прогонот врз христијанството, а особено врз монаштвото, во Русија многу млади боготражители, наместо да заминуваат во манастирите кои биле под надзор на советската власт, се собирале околу старците. Еден од таквите старци бил и јеросхимонахот Сампсон. Основале подземни, неформални,

Турците, кои ги заробиле руските војници во ропство, се обиделе да ги обратат во ислам. Секако, оваа судбина не го заобиколила и Јован. Тие со разни исмејувања и мачења се обидувале да го принудат светителот да се откаже од Христос. Сепак, тој, трпејќи ги сите маки, непоколебливо ја бранел Православната вера.

За да може да се служи Тајната Божествена Литургија, Господ на апостолите и нивните наследници им ја подарил „Силата со која тоа ќе го прават“, односно Светиот Дух. „Во тоа е делото на слегувањето на Светиот Дух. Бидејќи, Тој не слезе само еднаш за потоа да нѐ напушти, со нас е, 

Новозаветната Педесетница е денот на славното исполнување на ветувањето за Христовото испраќање на Светиот Дух врз апостолите. Ова е крајно радосен, извонреден и утешителен настан. Куќата во која тие пребиваат еднодушни одеднаш е преисполнета со шум од небото, сличен на силен ветар, а разделени јазици, како огнени, се спуштаат врз секого од учениците.

„Ме однесоа во Букурешт да ме испрашуваат. Покрај другите начини за измачување, тука се користеше и следниов. Ме легнаа на една маса. Еден мачител ме држеше за глава, двајца ме држеа за раце, други двајца ме тепаа по целото тело со две жешки парчиња од гума и двајца ме тепаа по стапалата со две дебели железни шипки.

А, ако Го видите Синот Човечки да се искачува таму каде што беше претходно? (Јн. 6, 62). Секако, тоа не значи дека Христос, како Бог, не бил на Небесата за време на Своето вочовечување, туку дека ќе се вознесе и со човечкото тело. Впрочем, Неговото слегување од

 Глас четврти:
Си се вознел во слава, Христе Боже наш,

и си ги зарадувал учениците со ветувањето на Светиот Дух,

а со благословот си ги уверил дека

Ти си Син Божји, Избавителот на светот.

Вo 1963 година заминал на Света Гора. За неговиот престој таму директно добил благослов од Игуменијата на Света Гора – Пресвета Богородица. Бил замонашен во грчкиот манастир „Свети апостол Павле“ со монашко име Гаврил. Сето време додека престојувал на Света Гора избегнувал контакти со луѓе.

Никогаш не му давал одмор на своето тело – речиси никогаш не спиел, а и кога спиел, секогаш лежел на земја или на тврда рогозина. Иако многу строго постел и бил многу слаб, поседувал голема виталност и енергија. Редовно ги служел сите богослужби во манастирот и непрестајно се трудел во подвигот на

Во првата половина на IX в. словенските земји на Балканот биле своевидно јаболко на раздорот меѓу Првото Бугарско царство и Византија. Во таa ситуација византиската власт не можела да спроведува политика на отворен притисок врз словените во Македонија и Грција. Во првата половина на IX в. словенските племиња на територијатa на Империјата сѐ уште имале многу широка автономија

Дојде денот на сесветлото торжество, градот Бари се радува, а со него и целата вселена ликува, со песни и пеења духовни, зашто денес  е светото торжество, на пренесување на чесните и многуцелебни мошти на светителот и чудотворец Николаја, кој засветли како сонце незаодно со светлозрни зраци, растерувајќи го мракот на искушенија и неволи од оние што со вера викаат:

 Се упокои мирно во Господ во 16 век. Неговите мошти останааа цели и целебни, нераспадливи и чудотворни до денешен ден. Чудата на гробот на Св. Василиј се безбројни. Кон неговите мошти притекнуваат и христијаните и муслиманите и наоѓаат исцеленија во најтешките маки и болести. Секоја година на Педесетница во Острог станува голем народен собир.

Црквата денес го празнува споменот на големиот чудотворец, светиот Василиј Острошки и Тврдошки. Љубовта и молитвената блискост на овој светител ја почувствувале многу луѓе, како од Македонија, така и од повеќето земји од Балканот, но и светот. Во прилог пренесуваме две чуда кои се случиле по молитвеното застапништво на св. Василиј Острошки.

А Марко Му одговори: „И на тебе, Господи мој, Исусе Христе!" Утредента злочестивите луѓе го извлекоа од затворот и повторно го влечеа по улиците, извикувајќи го истото: „Да го повлечеме волот во оборот!" Сиот измачен и истоштен Свети Марко изусти: „Во Твоите раце,

Адот царува над родот човечки, но неговата власт не е вечна. А кога легна во гробот, Сесилен, со Твојата животворна рака, си ги скршил клучевите на смртта, и на оние што од вечноста таму спиеле, Ти им го проповедаше вистинското избавување, Спасителе, Кој си првенец од мртвите.