Поуки од Светите Отци

 За секое човечко суштество, која средба на земјата е најважна? Да се сретне со Бога! Денеска е таков празник - Светиот празник Сретние. Праведниот старец, свети Симеон Богопримец, се сретнал со Него, со Бога, со малото Детенце Исус, Го зеде в раце и испеа чудесна и прекрасна химна:

А тоа што беше речено за Симеон, дека ја чека Утехата израилева, покажува како требаше Израил да најде утеха преку Светиот Дух, примајќи, преку својата вера во Него, слобода од римското владеење и од иноплеменото царство Иродово.

Во изразот „Сега го отпушташ Својот слуга, Владико“,

Но, барај го со голем напор, зашто малкумина го наоѓаат (Мат. 7, 14);

во спротивно, ќе отпаднеш од тие малкумина,

и ќе бидеш во мнозинството.

Преку молитвата ја признаваме нашата немоќ и Божјата семоќ.  Со молитва Го издигнуваме Бога на негово место и го спуштаме човекот на негово место.  Луѓето кои не знаат за молитвата ги поставуваат работите наопаку, односно се воздигнуваат себеси и го понижуваат Бога.  Онаму каде што е присутна

Треба да бидеме особено внимателни кон она што го чувме за да не отпаднеме (Евреите. 2,1)… Литургијата е противтежа и отпор на постојаното тление, кое господари со светот; таа ги осветува осквернетите од гревопаѓањето, ги исправува грешниците, ги дига паднатите, ја прогонува гревовната смрдеа; таа е благоухание на Светиот Дух.

Има многу патишта што водат во царството небесно, а сепак тоа е еден патː еден е затоа што е една и добродетелта што се извршува и се приведува во дело преку разни добри дела. Да ја прифатиме оваа единствената и сесилната. Да одиме по патот на послушноста, која ѝ подражава на божествената послушност, по патот на кој нема пречки и прекини; вториот пат е патот на Христовото смирение, по патот, кој е најрамен и најкус.

 Да го управуваш човекот, најпаметното и променливо животно, е искуство над искуствата и наука над науките. Во тоа може секој да се увери, ако го спореди лекувањето на душите со лекувањето на телата – ќе се убеди колку тешко е последното и ќе разбере колку потешко е нашето лекување, истовремено и попретпочитано по карактерот на болеста, по силата на знаењето и по целта на лекувањето.

 Во еден женски манастир имало една монахиња, која живеела богоугодно и го измачувала телото со многу постење, малку спиење и слично. Лукавиот демон многупати ја лажел. И се јавувал како светол ангел, доаѓал секоја ноќ и говорел со неа. Еднаш, кога се исповедала, духовникот ја прашал дали живее монашки,

Кај Св. Антониј Велики дошол демонот Зееифер во човечки облик и горко плачел. Св. Антониј го прашал: "Зошто плачеш?" А Зерифер одговорил: "Јас многу згрешив и не знам дали Бог ќе ми прости. Помоли се за мене, за Бог да одговори дали ќе ми прости."

 „Пославно од сите други дела што човек може да ги направи е – исповедањето на своите гревови пред Бога и старците, осудувањето на самиот себе, и подготвеноста за напади од секакви искушенија до последен здив“.

3. Некој друг го праша: „Што да направам за да Му угодам на Бога?“,

Што го натерало нашиот Господ Исус Христос да ја соблече својата горна облека, да ги препаша своите бедра со убрус, да тури вода во мивалникот (Јн.13,4) и да им ги измие нозете на оние кои се подолни од Него, ако не (намерата) да не’ научи на смирение?

Онаму каде што овие страсти престануваат да бидат активни, таму светот е мртов...
Некој за светиите рекол, дека додека биле живи тие биле мртви, зашто иако живееле во тело, не живееле за телото.

Значи монасите се добрите момчиња од Евангелието, коишто кога ги повикува Христос, не ги примамува ниту богатството, ниту младоста нивна, туку се жртвуваат и Го следат Христос со Крстот. На тој начин се здобиваат со бесценетиот Бисер,

И не постои поголемо чудо од тоа да се љуби грешникот во неговиот пад. Светиот е лесно да се љуби: тој е достоен. Да, Господи, услиши ја молитвата на земјата. Сите народи се мачат. Сите живеат во грев. Сите се лишени од Твојата благодат и живеат во темнина.

„Светата вода има сила да ги осветува

душите и телата на сите што ја користат.

Ако се користи со вера и молитва,

таа ги лекува сите наши телесни болести“.

За Него сведочи Отецот дека Му е возљубен Син, а јас станувам син Божји заради Него!
Нему небесата му се отвараат, а јас влегувам во нив!
Му се јавува вишното царство на Оној што се крштева, а јас го наследувам.

Зошто луѓето грешат?
Старецот вака одговори: „Или затоа што не знаат што треба да прават и што да избегнуваат; или, ако знаат, забораваат; или, ако не заборават, се мрзливи, обесхрабрени. Напротив: бидејќи луѓето се многу мрзливи за делата на

Неговиот свет, подвижнички и многустрадален живот, чистотата на верата, како и многубројните чудеса, за време на животот, но и по смртта, се сигурен показател дека тој е примен во населбите на светителите, и таму, пред престолот Божји се

Подобро е да се насмевнеш на другиот човек, отколку да извадиш меч. Мечот сече сè и ништо не остава, а насмевката може да направи сè. И таа насмевка може многу нешта да исправи. Ако се насмевнеме на човек, кој е многу притиснат, го спасуваме.
Родителите кои се караат меѓу себе пред децата, се налик на бик, кој влегол во

Но, во светот, има големи и прославени луѓе кои не само што давале данок, туку принесувале дарови, удостојувајќи се со високи почести, благодети и почитување. Така и светите отци не само што ги зачувале заповедите, туку и дарови Му принесувале на Бога. Овие дарови се девственоста и сиромаштвото. Овие не се заповеди, туку дарови. Никаде не е напишано: не земај жена или немој да раѓаш деца“.