Одговори на Вашите прашања

Прашање од Благоја:

 Што се Тропари и каде може да се најдат линкови од нив?

Одговор:

Тропарот е кратка песна, строфа од неколку редови и има голема улога во црковното пеење. Некои мислат дека зборот тропарион доаѓа од тропеа, трофеи, победни знаци и, според нивното мислење, тропарот е песна во која се опева победата на светителот или на било каква идеја. Некои мислат дека пак името го добил од трепо, затоа што тропарот во однос на ирмосот се превртува (тетрапте). Но фактот дека постоеле писатели на тропари уште пред кондаците и ирмосите, сведочи дека тој збор е предеминутив на тропос (што означува музикален начин). Во него во кратки црти се опева животот на светителот и тој е еден од најзначајните делови од службата. А за некој посебен линкна тропари,  не сме информирани  дека постои.

Денес, на празникот на Св. Спасо Радовишки се пее топарот:

 Тропар на Св. Спасо Радовишки

Глас осми:

Преку ревноста за верата си се откажал од себе,
и заради  вистината си поднел како бесплотен
потсмевање и камшикување и окови и затвор,
и си го добил венецот на животот, Спасо Блажен.
И сега моли Го Господа, Кој што те овенча,
за да ги спаси душите на оние што те чествуваат.

п.п/з.д.

 Прашање од Благоја:

 Каде и на кои линкови може да се најдат вистинските упатства во врска со крштевање на новороденче според нашита православна Македонска Црква. Благодарам.

Одговор:
Светата Тајна Крштение, е единствена и не може да биде ни јота поразлична во ниедна православна Црква, затоа што тука станува збор за Дар од Бога, догма откриена од Него, соблекување на стариот човек и облекување во Него. Како што се вели и во химната при Светото Крштевање: Вие што во Христа се крстивте во Христа се облековте. Алилуија! Така да, може да се послужите со било која книга или линк од соседните православни Цркви. Чинот на Крштението е ист и за децата и за возрасните. Катихуменот (огласениот) трикратно се потопува во водата , при тоа свештеникот изговарајќи  ја формулата:„Се крштева чедото Божјо (името), во името на Отецот и Синот и Светиот Дух. Амин!"

Инаку еве еден македонски православен линк
http://preminportal.com.mk/content/view/2521/94/ кој зборува накратко за Светата Тајна Крштение.

  п.п/з.д.

Друго:

 ...Дали сум крстен правилно?

Одговор:

    „На христијаниниот му е потребен пост за да го избистри својот ум, да ги разбуди и развие чувствата и својата волја и да ги приближи кон добро творење. Тие три способности ние најмногу ги помрачуваме и задушуваме, најмногу со прејадување, пијанство и грижа за овој свет, а преку тоа отпаѓаме од Изворот на животот - Бог, и паѓаме во трулеж и суета, изопачувајќи го и осквернувајќи го во себе Божјиот образ... За христијанинот постот е потребен и поради тоа што со воплотувањето на Синот Божји, човечката природа е одуховена и обожена, и ние итаме кон горното Царство, кое што не е јадење или пиење, туку правда и мир и радост во Светиот Дух.  Храната е за стомакот, а не стомакот за храната; но Бог и неа и него ќе ги уништи (Рим. 14, 17; 1 Кор. 6, 13).“ - св. Јован Кронштадски.

       За време на посните денови Црквата одредила да не се конзумира месо, јајце, млеко, а во одредени денови и масло, риба и алхохол, во зависност од тежината на постот. Доколку се работи за телесна или духовна немоќ, постот може да се разреши дури и на млеко и јајце, но месото не се разрешува ни на смртно болен, затоа што организмот на човекот нема баш никаква неопходност од тоа. Инаку однесувањето за време на постот, како и за време на целиот наш живот треба да биде воздржливо, односно да се воздржуваме од празнословие, сладострастие, славољубие, и среброљубие. Зашто нашиот живот треба да биде литургија после литургија, то ест, тоа што го доживуваме на литургијата, да го преточиме во животот. Постот е период на засилено покајание, и поради тоа тогаш не се дозволени свадби, венчавки и други веселби. А се разбира цел на сиот наш труд и подвиг е токму причестувањето со Телото и Крвта Господови... Како што вели св. Јован Златоуст: „Никој не е достоен од оние врзани со страсти...“ меѓутоа со труд, по милоста Божја се удостојуваме да се причестиме. Најважно е да имаме духовник и да се исповедаме почесто, со цел да може постојано да го следи нашиот духовен раст и по неговиот благослов да се причестуваме или пак да не се причестуваме. Треба и добро е да се причестуваме што почесто и за тоа треба да се трудиме, но сепак се зависи од тоа колку достојно се трудиме да се причестиме за секој првпат.
         Значи, причестувањето треба да дојде како плод на нашата вера, како основна храна на секој вистински верник, на секој православен христијанин. Зашто без Христос и Неговото Пречисто Тело и Крв, не сме христијани, немаме живот вечен, не сме дел од Телото Христово кое е Црквата. Бог да не удостои и да не ни го зема за грев и осудуванје нашето причестување до крајот на нашиот живот, по молитвите на Богородица и на сите Негови светии. Амин!

 п.п./з.д.