Зошто Господ не претрпел некоја друга смрт, туку смрт на крст?.. Ако смртта на Господа е за искупување на сите, ако со неа се разрушуваат  неразрушливите прегради и се призиваат незнабошците (Еф. 2, 14), тогаш на кој начин би можел Он да нè повика кон Отецот, ако не се распнел на Крст? Зашто само на Крстот се умира со раширени раце.

Веќе првиот израз на овој текст е значаен: еретиците се карактеризираат како мртви, а Православните ги „имаат за спасение Светите Писма“, кои малку понатаму се нарекуваат „Боговдахновени“ и „извори на спасението“, во кои единствено „се благовести науката на Благочестието“, т.е. црковната вистинска (=Православна) вера и живот и спасение.

Поука прва

Телото е како харфа на која душата, разумна и бесмртна, како музичар свири. Душата го движи телото, а таа самата себе се подвижува, зашто движењето на душата не не ништо друго туку живот на душата. За телото велиме дека живее кога се движи, а умира кога престанува во него движењето, т.е. кога го напушта душата... Животот пак на душата е Логосот Божји, и таа се умртвува штом ќе се оддели од заедницата со Него.

Отче Атанасие, служителу на (Света) Троица, украсу на служителите, ти се покажа како река од која тече злато, која напојува со водите на учењата, бидејќи со твоите учења си го разорил Ариевото учење.
Тропар, глас 3.
Ти си бил столб на православието, утврдувајќи ја Црквата со божествените догмати, свештеноначалнику Атанасие; проповедајќи Го Синот, Кој е едносуштен

А подвиг светог Павла Тебејског био је само у једном: у борби против греха у сопственој души. А ипак је то постало одлучујуће не само за њега, него за све хришћанско монаштво, за целу Цркву.

Молитва праведника може много

Сè ни е дозволено, но не можеме и не смееме да дозволиме ништо да владее со нас, да не поробува. Штом нè пороби нешто друго освен Христос, ќе почувствуваме дека сме лишени на некој начин, а степенот на лишеност ќе зависи од тоа во која мера робуваме на нешто друго надвор од Христа.„Ниту богатството ни убавината и славата па дури и духовноста, постот и молитвата не смеат да ...

Делата засветлија во Православието
со нив го замолкнавте злословието,
победоносци станавте,
ги обогативте сите со благочестие,
и Црквата ја украсивте,

Антониј Велики беше еден од првите монаси што светот го оставија и во пустина заминаа. Тој со право се смета за татко на животот монашки. Во Црквата наша тој често како учител на пустиниците се спомнува. Со време крај неговата ќелија се беа собрале многу монаси што во ликот негов спокој најдоа.

Отче Антоние, кога со божествената благодат на Духот ги скрши лаковите и стрелите на демоните, и со твоите божествени поуки на сите јасно им ги откри нивните лукавства и злоба, озарен со Божјата светлина, на монасите им стана најбогозарниот светилник, и првиот украсител на пустината, а за болните најопитниот и чесен лекар, и оригинален образец на добродетелно живеење

Ниe гo глeдамe oвoј матeријалeн и минлив свeт, нo глeдамe и на oнoј, духoвниoт и бeсмртниoт свeт.Ниe гo глeдамe зeмнoтo вeсeлиe, чeстoпати прeкинуванo сo плач и вoздишки, и на крајoт сeкoгаш завршeнo сo смрт, нo ниe глeдамe и на духoвната радoст мeѓу ангeлитe и Бoжјитe свeтитeли на нeбeсата, на нeпрeстајна и вeчна радoст.

 Скопје, 29.01.2024 г.- храм на св.Петка, н.Црниче

на празникот на

† Чесни вериги на св. ап. Петар; св. Ромил Видински

 Не е убаво да мислиме дека на Бога Му е добро или лошо поради човечките дела. Бог е добар и го прави само тоа што е добро, на никого не му прави ништо лошо, останувајќи секогаш ист и неизменлив, а ние кога сме добри, тогаш општиме со Него, како слични со Него, а кога сме лоши, поради нашата разлика со Него, се одделуваме и оддалечуваме од Него.

Скопје, 28ми јануари 2024 год.- храм Свето Благовештение

на празникот на † Св. Гаврил Лесновски; † преп. Прохор Пчински; преп. Павлe Тивeјски

Пред се', не се сметај за важен. Тоа во тебе ќе роди смирение.

Од смирението ќе се роди разум (искуство и добри мисли), а од разумот - вера.

Верата ќе роди надеж, надежта - љубов, а љубовта ќе роди уште поголема љубов,

големата љубов ќе роди непроменлива постојаност - цврстина во доброто.

Порфирата царска ја прифати

како предвесник на вистинскиот сјај,
на ангелските одори во небесното царство,
о Теодосие смирен слуго Божји,
Духот разум ти просветли и расудување подари
на тебе Христов намеснику на земјата.

Оној од Кого треперат сите ангелски хорови- Бога и Создателот, праведниот Јосиф со смелост себлагочество го прегрнува како Младенец и го целива, и прима разумна светлост и извикува: „Да го благословува сета твар Господа и да го превознесува во сите векови!“.

1. Теологијата на Црквата за бракот произлегува од Светото Писмо, од учењето на Отците на Црквата и од одредбата за Светата Тајна Брак и се покажува јасно во чинот на тоа Таинство.

Целта на христијанскиот брак е да се создаде добра брачна заедница и семејство, да се одгледуваат деца како плодови на љубовта во Христос на двајцата сопружници и нивната поврзаност со црковниот живот.

Свети Христови маченици
Певсип, Елевсип и Малевсип,
како новонасадени маслини на гората Господова,
имајќи таков силен корен во нивата Неонила,
која со благодат се напојуваше од нивата Христова,
го посрамија мачителот и Бога го прославија,