Полезно и потребно

 Тоа можеме да го постигнеме поминувајќи ги овие денови во пост, молитва, оддалечување од светот, посетување на црковните Богослужби; со солзи на покајание, со подготвување за радосниот Празник кој ќе го означи крајот на овој период на прогонство, и сведочејќи им на сите во оваа „туѓа земја“ за настапувањето на еден уште поголем Празник...

На сите да им простиме сè. Дури и на непријателите. Така Господ направил. Од крстот рекол: „Оче, прости им,...!“ (Лука 23,34). Бог бара од нас да не бидеме никогаш во непријателство со луѓето и да немаме злопамтливост (Матеј 5,23-24).
Да простиш, значи да не дозволиш веќе во срцето да ти влезе лоша желба или да ти падне лоша мисла на ум. Да ти исчезнат лошите намери и планови. Очистеното срце да го наполниш со љубов

 Затоа, како плод на така сфатеното и така оствареното послушание се појавува личниот однос со Бог. Оној што нема опит, треба да го живее подвигот на послушание сходно претходната реченица ако не сака да промаши. Кога некој би побарал од мене со една реченица да ја објаснам тајната на послушанието, јас би се обидел вака: послушание е остварување на сите наши желби и цели, но не на начин

А светиот Јован Лествичник вака поучува: „Со Исусовото име биј го непријателот, зашто не постои против нив посилно оружје ни на небото ни на земјата, од името Исусово. И секогаш треба во умот да ја имаме оваа молитва: Господи Исусе Христе, Сине Божји, помилуј ме грешниот. Господи, отргни ја од мене оваа помисла на лукавиот. Господи, дади ми добра мисла.

Држат строги диети, но не постат.

Одат на психијатри, и со часови седат пред телевизиските екрани, но не одат на исповед, ниту посетуваат служби.

Луѓето денес не сакаат да даваат, туку само да земаат, без мака или лична жртва. Се плашиме да си погледнеме во очи. Систематски го избегнуваме тоа, правејќи си немир во душите.

Вистината е дека би било посебно удобно за сите нас, ако Бог го земеше за критериум на нашето спасение – постењето, молитвата, нашето молитвено правило, богослужбите на кои сме учествувале или беседите кои сме ги слушале, верските книги што сме ги прочитале или манастирите и старците што сме ги посетиле. Освен тоа, сето погоре кажано може најдобро, во прикриен облик, да биде дело на високоумието и себенадевањето, и да го зацврстува

Во она време минуваше и Му се случи во саботен ден да минува преку нивјето, и почнаа учениците Негови, врвејќи, да кинат класје. А фарисеите Му рекоа: „Гледај, зошто го прават учениците во сабота тоа, што не треба да се прави?“ Но Он им рече: „3ар никогаш не сте читале што направи Давид, кога имаше потреба и огладне сам тој и оние, што беа со него?

Голема е Господовата благодат да се трпат искушенијата,

како што говори и Апостолот:

„Вам ви е дадено не само да верувате

во Христа туку и да страдате заради него,

зашто во Божјото царство се влегува преку многу страдања.

Во животот на духовниот човек постојат денови и периоди кога тој во себе чувствува празнина, слабост на душата. Нешто недостасува и тој чувствува дека внатре во себе нешто напуштил, а не знае како да си дојде на себеси, како да ги поврати почетната сила и благодат што ги поседувала душата. Не знае како да си ја поврати полнотата што ја изгубил. Во таков случај, Светите отци нè учат: “Обнови ја молитвата; почни да се молиш однов...

Човек кој е зафатен со стално вдлабнување во своите гревови нема јазик за празни зборувања.За ручекот и во црква ништо не зборувај,освен во случај на потреба.
Ако во сауната често се отвараат вратата од неа излегува топлотата.Така и душата кога многу зборува ја губи топлотата,зошто молчењето собира,а зборувањето расипува.

Смртта за христијаните не е крај, не е исчезнување, туку е граница, премин, и почеток на вистинскиот живот, кој зависи од тоа, што сме посакувале во овој земен живот. Оној кој ја познал Вистината – Христос, и кој се трудел да се кае за сторените гревови, да не греши, да Го љуби Бога и ближните, да се причестува со Телото и Крвта Христови, таквиот уште во овој живот го започнал рајскиот живот, таквиот ја победил смртта заедно со воскреснатиот Христос.

А за колкава сума би се согласил да ти ги извадам очите? Или за колкава сума би го дал твојот слух?
Младичот не се согласил за никаква сума да ги продаде очите и ушите.
Тогаш учител му рекол:
- Гледаш ли мил мој, Бог ти дал такви дарови кои што ги надминуваат сите богатства на овој свет.

Од многу големо значење се зборовите на Преподобниот старец Порфириј за тоа дека темнината не исчезнува кога ти говориш за неа. Не говорете за темнината, туку говорете за светлината и не дискутирајте за непријатни работи дома.
Колку повеќе дискутираш за нив, толку повеќе ги умножуваш, колку повеќе говориш за нив, толку повеќе тие се зголемуваат.

Си било еднаш едно момче кое со денови, недели и месеци учело молитви. Но во неговата глава не се задржувало ништо. Се' истекувало како вода, ништо од важното не останувало. Потполно разочарано, момчето решило да престане да се моли. Во меѓувреме слушна за еден старец, голем молитвеник кој се подвизувал во пустина.

Но немајќи ја духовната будност, постојано е ограбуван и живее во агонијата од чувството на ограбеност која е дело на ѓаволот и неговата неблагочестива логика - неморалот, всушност, анти-моралот, во која, човекот од овој свет, одамна станал вистински виртуоз.Оттаму е и потребата од подготвеност за невидливата борба. За аскетскиот подвиг. За истрајноста во молитвата, постот, покајанието и проштевањето.