Полезно и потребно

Фарисејот ги исполнувал заповедите Божји, но истовремено се гордеел. Но, ние заповедите не ги исполнуваме, но фарисејската гордост постои во секој од нас! Митарот бил собирач на данок. Тој бесовесно и нечесно ги ограбувал луѓето. Но, кога тоа го допре Него, тој се вразуми и го осуди сиот свој живот.Ние пак, како и митарот, ги користиме другите луѓе, но во исто време не го достигнуваме покајанието на митарот.

“...И како што честопати нагласувам: не заборавајте ги луѓето што страдаат. Некако можеме да помогнеме – дали ќе подружиме некого, дали со збор, дали ќе му помогнеме повеќе од тоа, секако ќе има начини. Бог не бара од нас нешто што ние не сме способни, односно не можеме да го направиме, очекува тоа што можеме. Така што, не ги заборавајте оние што страдаат.

Бесконечната Божја Премудрост на секој човек му праќа, поради негово исцеление, очистување и спасение, крст во склад со неговиот карактер, својства и сили. Ако ние без негодување го носиме својот крст, се каеме поради своите гревови и не се оправдуваме себеси, тогаш ќе влеземе како благоразумниот разбојник во Божјото Царство.

Грешејќи, ние се казнуваме самите себеси, бидејќи опитот на гревот – е опит на умирањето. Грешејќи, ние се оддаваме себеси во ропство на смртта, ја разрушуваме сопствената природа и внесуваме во неа раздор и распаѓање. Бог, како Отец, Кој нè љуби, за да нè запази од гревот, ни дава заповедите и правилата, кои ни го укажуваат правилниот пат на човечкиот живот – патот кој води не во бездната на смртната темнина, туку во светлото Царство на Вечниот Бог.

" Во животот на прво место биди човек ,
а после биди што сакаш "

Потребно било некое моќно средство, за да те врати од погибелниот пат. Господ бил принуден тоа средство да ти го прати во вид на болест. Затоа немој да негодуваш на Бога, не бегај со духот, но благодари Му на Бога за милоста кон тебе и грижата за твоето спасение. Во Зборовите Божји (Светото Писмо) се вели: „Господ го сака секого, иако го кара, и го подучува секој син што го прима“. И така ти си му мил на Бога, не навредувај Го со својата неблагодарност и нарушување на Неговите свети заповеди.

Во луѓето, зборот не е празен звук- туку е отпечаток и слика на нивниот дух.

Ако нашите зборови ги собереме заедно, ќе ја видиме нашата сопствена слика

Архимандрит Кирил (Павлов)

Бог не живее во  зборовите, туку во  срцата.

Старец Симеон Атонски

Ја кажував молитвата „Господи Исусе Христе, помилуј  ме“, и се отвораа нови хоризонти. Од моите очи течеа реки од  солзи на радост и веселие заради Христовата љубов и Неговата  крстна жртва. Копнеж и радост! Тука се крие величието, рајот.  Овие пет збора ги кажуваш со копнеж и радост, од срце, за-  тоа што Го љубиш Христос. И така полека се губат зборовите.

Ете, гледаш ли дете мое, ако сум јас твој татко, мора да бидам постар од тебе. Нели е така ?
Така е драг тато. Ти си постар од мене како човек, но, како татко ти не си постар од мене, бидејќи во оној момент и час кога ти стана мој татко јас станав твој син. Затоа, тоа што е Небесниот Отец од пред вековите, и Синот мора да биде од пред вековите.

Споменот на праведникот е со пофалбите, а тебе ти е доволно и сведоштвото на Господа, Претечо, оти навистина се покажа најпочитуван меѓу пророците, бидејќи се удостои да Го крстиш во водите Оној за Когошто тие проповедаа. Затоа, откако пострада за вистината радувајќи се, и на оние во адот им Го благовести Бога Кој се јави во тело, Кој го зема гревот на светот и ни дарува милост голема.

„Нашиoт Гoспoд нeмал oбичај да збoрува прeувeличeнo. Ничии збoрoви вo свeтoт нe сe пooдмeрeни oд Нeгoвитe. Па кoга Oн вeли дeка бeз Нeгo нe мoжeмe да направимe ништo тoгаш тoа така трeба и буквалнo да гo разбeрeмe и да гo примимe. Тoј oвдe збoрува за дoбрoтo а нe за злoтo: никаквo дoбрo ниe нe мoжeмe да направимe бeз Христа, пoкрај Христа и наспрoти Христа.“