Руските научници од Сент Петерсбуршкиот универзитет, материјално докажале дека чудните лечења се поврзани со духовноста и откриле многу телесни и душевни промени кои човекот може да ги доживее за време на молитвата.Научниците докажале дека верникот кој е задлабочен во молитвата целосно ја исклучува мозочната кора, а тоа означува целосна сигурност и отсуство на стрес.

Христа Го мразеа, Го распнаа. Па од каде тоа ние да очекуваме сеопшта љубов,

ако одиме по Христовите стапки? Пазете совеста да ви биде чиста,

и не се плашете од човечката омраза, плашете се од омразата во сопствената душа.

Господ не ни ги испраќа болестите и неволјите во гнев, и не ги испраќа заради казна, туку поради љубовта кон нас, иако тоа сите луѓе не можат секогаш да го сфатат. Болестите не потсетуваат на смртта, а за неа треба да се подготвиме.
Преподобниот старец Варсонуфиј не советува за време на болеста

Нисам хтео да живим половично, од данас до сутра, да се понашам као светски човек, и да се од других као монах разликујем само по одећи. У срцу сам, као искушеник, осетио топлину и љубав према Богу и људима. Тај осећај пробудио је у мени тежњу, жељу, да у беспоштедној борби продрем у

Испоснички подвизувајќи се на гората,
со Крстот како силно оружје,
умното мудрување на демонските полкови го разруши,
о ти блажен Дометие.

Сите христијани, кои Го љубат Бога, во себе имаат еден копнеж: сакаат и тие да се преобразат. Не сакаме нашиот живот да остане телесен, не сакаме нашиот живот да остане на ниско и земно ниво, и да се сведе на празнотија, страсти и гревови.

Кога би ги прашале луѓето во црква, кои го празнуваат денешниот празник, зошто сме собрани овде, тие веднаш би одговориле дека денес е Преображение Господово. Не велам дека одговорот не е точен, но морам да кажам дека бара светоотечко толкување.
Светоотечкото, пак, толкување треба да го бараме и во пишаното предание на Светите отци

На Таворската Гора си се преобразил, Исусе, и светол облак, што како шатор се протегаше, апостолите ги покри со слава. Затоа и со лицето паѓаа кон земјата, не можејќи да ја поднесат непристапната светлина на Твоето лице, беспочетен Спасителу, Христе Боже. Како што тогаш ги осветли нив, така просветли ги и душите наши.

Никогаш не го поправав мојот сосема нов автомобил, ја оставив гребнатината намерно за секогаш да се сеќавам - не можете толку безгрижно да брзате низ животот за другите да не мора да фрлаат камења, привлекувајќи внимание кон себе. По извесно време заминав на Света Гора и се сместив во монашкиот манастир.

Велики Евсигние на земните цареви војниче,
Бог те удостои да посведочиш за Неговата љубов према родот човечки,
годините на земниот живот ти ги продолжи
награден да бидеш како исповедник на вистината,

Треба да навлеземе подлабоко во суштината на другата личност. Да погледнеме позади неговите зборови и мисли, позади неговите дела и неговите битки со страстите. Повеќето луѓе позади нечие неприлично поведение ќе видат еден хулиган, една груба и неучтива личност. Но, тоа е погрешен начин. Зад поведението и однесувањето на една личност треба да знаеме да ја видиме неговата болка,

Големи чудеса на верата
се покажаа во пештерата
 која како царска одаја послужи
на Светите седум Отроци,
умирајќи без тело,
по многу време се подигнаа како од сон,
посведочувајќи го воскресението пред сите луѓе.
По нивните молитви, Христе Боже помилуј нѐ.

Ја самиот, јас, јас за сето време, мојот живот е тежок, јас сум навреден, јас сум заобиколен,  јас се радувам итн. Вака, веројатно, било од самиот почеток на времето, и затоа не е чудно што Христос како прв услов човекот да може некаде да тргне, да може да се извлече од тоа ропство, го наведува одрекувањето од самиот себе: „Ако некој сака да врви по Мене, нека се одрече од себе, да го земе својот крст и да оди по Мене“ (Матеј 16:24).

О мајко апостолова,
ти која славата Божја пред сé ја посакуваше,
Тебе Христос умот ти го озари,
до познание дојде дека волјата Господова е над секоја желба човечка,

Од твоите страдања со царски венец
се венча твојата глава,
за сето она што го претрпе за Христа Бога,
о Стефане прв маченик помеѓу мачениците;

Богочовекот Христос не е сега меѓу нас, но затоа ги остави Своите наследници, Епископите, чиј глас, кој повикува на лично покајание, треба да го послушаме, ако сакаме да се исцелиме. Нели, на тие што нѐ повикуваат на покајание и ни го покажуваат таквиот пат, не баш на сите. А патот е тесен и малкумина врват по него.