Сакам Тројството на Светлината да го надмине дуализмот на светот изразен во ‘Папокот на светот’. Дуализам кој и го уништи стариот свет, со сите негови морални вредности, и го претвори во опожарена цивилизација врз чии јагленосани остатоци треба да се крене Новиот Продуховен Свет. Би сакал мојот 

    Некаде во своите дела светиот Старец Јосиф Исихаст вели: „Ако не ја достигнеш благодатта Божја во најголема мера, не сметај се себеси за потполн човек“. Си велам, само потполн човек каков што е свети Григориј Палама, кој ја живее и возглавува Тајната на Црквата, може да ги изрече од опит следните 

  „И јас еднаш видов смирен човек во еден манастир, кој на никого не му одвраќаше; сите го прекоруваа, а тој премолчуваше и си реков: ’Овој ќе да е многу свет!‘ Отидов да ја дознаам неговата тајна и се разочарав. Зошто?

„Верувам, дека Бог исто како и ние, длабоко жали за тоа што се случило. Но, ние со години го прогонуваме Бога од нашите школи, од нашите држави, од нашиот живот. И мислам, дека Бог, како вистински џентелмен, едноставно отстапи. Можеме ли да очекуваме од Бога благослов и заштита, ако притоа бараме да нè остави?“

 Настанот е од 2010 година, кога во  болницата бил примен 29-годишен пациент, биолог, кој боледувал од карцином кој целосно ги покрил неговите бубрези, како што се покажало на снимките.
И покрај хемотерапиите, на неговото тело се појавиле многу метастази од ракот.

Во манастирот „Покров на Пресвета Богородица и свети Леонтиј“, во Водоча, беше отслужена Света Архиерејска Литургија на која чиноначалствуваше Митрополитот Тетовско-гостиварски г. Јосиф во сослужение на надлежниот Митрополит Струмички г. Наум и неговиот викарен Епископ г. Јаков Стобиски. Верниот народ се поклони на моштите на свети Григориј Палама и на свети Кирил Лешочки.

Денес, Викарниот епископ Стобиски г. Јаков на покана на Митрополитот Европски г. Пимен ја посети црковната општина на МПЦ-ОА во Пјаченца – Р. Италија каде што се поклонија на светите мошти на многубројни ранохристијански маченици и на Светата честица од Чесниот Крст кои што се чуваат во храмот на Св. апостол Вартоломеј и Св. Прохор Пчински. 

 Таа единствена тихувателка и патоводителка низ исихијата, нè приведува во заедницата од која се откинавме, а еве повторно ни е дадена можност, не само да се вратиме, туку да црпиме благодат врз благодат, како што вели светиот Јован Богослов, токму преку Богородица, Која од името на светот и човекот му кажа да на Бога, а потоа сите зборови на Својот Син ги сложуваше во срцето,

И затоа грижете се на да ги направите богати, туку да ги направите побожни, господари над своите страсти, богати во добродетелите. Придонесете да не го бараат она што им е непотребно, и земните богатства да ги ценат онолку колку што и вредат.

Пред секој гревовен пад, демоните ги праќаат кај човекот следните страсти: голема заборавеност, суров грев, односно, нечовечка и ѕверска злоба, и заслепеност, како непроѕирна темнина. Тие три страсти му претходат на секој грев,

"Го прашав старец Гаврило како да постам, не насетував тогаш што ќе ми каже. Кога го прашав  тој ме погледна, молчеше  некое време, а потоа ме одведе на страна за никој да не слушне. Ми го раскажа  сиот мој живот, сите мои гревови што ги направив уште од детството, како да  беше покрај мене.

Основата врз која се појавил Божикниот пост бил постот спроти празникот Богојавление, кој во Црквата се празнува од III век, а во IV век бил поделен на празниците

Рождество Христово и Крштение Господово.

 Затоа, не вели го, дете мое, тоа што ти го кажува ѓаволот за старецот : дека на старецот не му е гајле за тебе, дека тој не обраќа внимание на твоите тешкотии и потреби. Како може да не обраќа внимание оној што страда заради вас?
             Биди внимателен. Остави ја таа мисла и пројави трпение,

А што е човекот без мир во душата? Одвоен од божјата благодат, се обидува да пронајде некоја утеха во материјалните нешта. Но, таму нема утеха, тоа е дупка без дно. Уште, уште, дај уште и на крајот повторно празнина. Кога душата ќе стане мирно море, бонаца,тогаш почнува исцелувањето.

Во Црквата не постои надворешен, т.е. научен критериум за познавање на Вистината – Христос, туку постои внатрешен, аскетско-исихастички (молитвен) критериум, преку кој лично и опитно Го познаваме Христос Вистинскиот Бог.Кога човекот преку аскетски подвиг ќе го очисти своето срце