За гордоста и за духовното раководење...

 (Од архивата на Преминпортал)

Прашање од Марјан:

Најнапред благодарност на Господа, што секако преку Вас preminportal ни овозможивте подобро и подлабоко осознавање на вистината, преку мноштвото објавени материјали на страната. Искрен да бидам, имам 30 год. и веќе 2 год. сум во брак, имам и Духовник на кого се исповедам, гледам да сум редовен во црквата на Богослужбите и Литургиите и тоа го правам веќе долги години наназад. Знам и свесен сум дека сето тоа не е доволно од моја страна и дека треба многу повеќе да се трудам, бидејќи сето тоа што го правам е ситница.

А, дека не сум бил на правиот пат наназад низ годините го дознав од пред некој ден, благодарение на прекрасните изворни материјали и текстови кои ги имате објавено на Вашата страна. Во животот немало никој за верата да ме поучи, роден сум од речиси некое семејство кое не е упатено воопшто во верата и кое живее од ден за ден и по пат на случајности како и многумина за жал. Во последно време има и некои мали надежи, да се надеваме ќе оди на подобор, Дај Боже! За среќа моите родители се покрстени, а фала му на Господа и јас.

Но од постењето, присуството на Литургии, исповедта, причестувањето, итн. моите воопшто ниту знаеле, а за жал не ги ни интересира. Се\' настана од еден миг кога сам решив да се заинтересирам за нашата прекрасна вера и да почнам да навлегувам за многу работи сам да се интересирам, трудам, дознавам и упатувам. Имено што ми е целта на разговорот, значи и покрај тоа што имам Духовен свештеник и што присуствувам на Богослужбите и Литургиите во нашите цркви, толку време, сепак не живеев ни приближно како христијанин се\' додека не дојдов во средба со Вашите објавени материјали. Цело време бев човек со лоши и Богонеугодни карактеристики, лесно можев да експлодирам во разговор при одредени провокации на поединци, како на работа, така и со поединци во секојдневниот општествен живот (другари, пријатели, роднини, домашни, жена, итн.) значи многу лесно можело да се разгневам. Понатаму некој кога ќе ми нанесел некаква неправда или зло, повторно сум се расрдувал и разгневувал, дури и постојано сум потклекнувал на помисли за како да возвратам. Не сум пружал доволно љубов со луѓето и околината. Лесно можел човек да ме налути и на сето тоа некој пат би се воздржал, но, доста често сум посакувал или да возвратам или пак сум и возвраќал без размислување, па, дури да се тепам, итн.

Исто така на работното место, бидејќи не сите, но, има луѓе кои доаѓаат на работа само заради тоа да на некого на било каков начин му напакостат и му нанесат неправда и зло, многу пати намерно, а може да е и ненамерно само Господ знае, таквите напади на мене, мојата личност и вредност многу ме погодувале, разочарувале за мојата иднина, бидејќи ако нешто што би ме погодило би било изнесено пред други луѓе кои би се јавиле како слушатели во моментот за мене претставува нарушување на мојот авторитет, каркатер и идентитет, за што кај мене во вкавите ситуации се појавува омраза кон ваквите луѓе, гнев, лутина и нетрпение.

Конечно фала на му на Бога, а и кој преку Вас успеав да дознаам каде бил проблемот или коренот на сите овие работи, пошто не знам како со друг збор да ги наречам, може и има некој друг збор или термин кои би ми го кажале во одговорот.

Имено со Духовникот често пати сум имал можност да го прашам: Што е причината што кај мене се појавуваат вакви работи, како што се нервозата, нетрпението, гневот, лутината, омразата, итн. но, не сум добил одоговор, ваков како што можев да го пронајдам низ низата текстови и материјали објавени на странава.

- Дали да продолжам во духовниот живот со истиот Духовен отец или е потребно да го променам и како е постапката, ако е потребно такво нешто, или пак не е потребно воопшто, сите сме луѓе и не знаеме многу работи и обични смртници и секогаш ќе има некој нешто што знае и некој нешто што нема да го знае. Можеби Духовникот и не е човек кој треба да знае се\' можеби растењето во верата, може да биде и двострано, можеби и јас би можел да му бидам од полза, а може и за погибел, само Господ знае.

Исто сакам да Ве прашам, пошто исто со читање сум дошол до сознание дека треба да се применува молитвата: Господи Исусе Христе, Сине Божји, помилуј ме мене грешниот!, Јас си ја применувам доста често оваа молитва. Само ме буни фактот повторно што требало да се даде Благослов од Духовникот, а јас не сум го направил тоа, значи пак, Духовникот никој пат не ми кажал како и на кој начин да се молам, тоа се\' сам сум го прочитал и дознал и така и го применувам. Дали сега да побарам благослов од Духовникот, после толку време? А, отприлика и си го знам одговорот, сигурно ќе ми рече: - Добро, нема проблем.

Сепак фала Ви и Вам и на Господа од се\' срце што ми ги отворивте очите.

Слава на Отецот, Синот и Светиот Дух. Амин.

Одговор:

„Верувам Господи, помогни му на моето неверие..“, ( молитва  од Правосл.молитвеник) Слава му на Бога и на неговите светии што допреле до вашето срце. Да, како што веќе сте забележале корен на секој наш грев е гордоста. Од многу работи и пороци ќе се откажеме, но таа секогаш преминува од фаза во фаза, од степен во степен, и финалната битка со неа ни преостанува на крајот ;) Како што велат светите отци: послушанието претходи на молитвата, или послушанието е мајка на молитвата. На почетокот на духовниот живот Бог ни ја дава Неговата благодат која ни ги отвара очите, и ако ја искористиме за очистување на нашите гревови, ќе напредуваме од благодат во благодат. Но, ако премине од расудување во осудување и почнеме да ги осудуваме ближните, ќе тапкаме во место...
      Засега останете кај вашиот духовник и молете се за него. Дури и да не е во право, молете се и него, а воедно и за вашето семејство и не избрзувајте со одлуки. Во врска со Исусовата молитва навистина е потребен благослов, но не само тоа туку и духовник кој ќе не води по тој пат. Затоа, доколку сте свесни за тоа што сакате, што ви е потребно и кои се вашите слабости, молете се и Бог ќе ви го открие оној духовник кој е за вашето срце. А дотогаш може да набљудувате, и да барате. Бог да биде со сите нас... во сите дни на нашиот живот.

ПП