Синоќа, во чест на преподобниот Старец Јосиф Исихаст, Митрополитот Струмички г. Наум во сослужение со Викарниот Епископ Стобиски г. Јаков отслужи сеноќно бдение со Божествена Литургија во манастирот „Покров на Пресвета Богородица и свети Леонтиј“, Водоча. На бдението верниот народ се поклони пред моштите на преподобниот Јосиф, а на Литургијата се причести со Светите Христови Тајни.

Обидите да се создаде некаква универзална религија досега не се овенчани со успех но, носат многу деликатен карактер. Часкум дознаваме дека некаде се гради храм за најразлични религиозни култови, часкум, кога ќе отидеме во странство, ни нудат туристичка атракција-посета на бахаистичка градина. Но,

На поглаварите им сослужуваа Нивните Високопреосвештенства, митрополитите од Македонската Православна Црква ‒ Охридска Архиепископија: Повардарски г. Агатангел, Кумановско-осоговски г. Григориј и поранешен Кумановско-осоговски г. Јосиф, Митрополитот Доростолски г. Јаков од Бугарската Православна Црква и епископот Јегарски г. Нектариј од Српската Православна Црква , како и бројни

На 28.08.2023 год. празник на Успението на Пресвета Богородица, Неговото Високопреосвештенство митрополитот Тетовско-гостиварски г. Јосиф во сослужение на митрополитот Европски г. Пимен служеше Света Литургија во Лешочкиот манастир. На Светата Литургија верниот народ се причести со Светите Христови Тајни.Во својата беседа митроплитот г. Јосиф меѓу другото нагласи: 

Словото Божјо го чува секој што својот живот го восогласува со истото. Постојат општо и посебно восогласување. Општо восогласување е кога од противприроден начин на живот (невроза, растројство на личноста и демоноопседнатост) преминуваме на првиот степен од природниот начин на живот – очистување на срцето од страстите; тоа значи да учествуваме во Светотаинскиот живот на Црквата (пред

На нас, луѓето, вродено ни е да славиме, да му оддаваме почит на сè што е значајно, на сè што е убаво и на сè што е добро за човекот. Ги славиме познатите личности во историјата: државници, воини, револуционери, им оддаваме почит на книжевниците, научниците, уметниците и на сите што се истакнале и направиле добро за својот и за другите народи и за сечовечкиот род.

Самиот Господ ни доаѓа на помош, Самиот ни покажува колку се слаби нашите вредности пред Неговата вечна светост и моќ. Тој оди кон нас, а наша задача е да се сретнеме со Него, да се смириме пред Него, да го земеме крстот со вера и љубов и да се плашиме пред се да не си заминеме „тажни“.

Ти си надеж наша, и застапница на сите кои при Тебе притекнуваат, и кои ја просат светата помош Твоја. Ти си наша топла молителка кон Синот Твој и Бог наш; Твојата мајчинска молитва има голема моќ во молењето на Владиката; со Твоето претстателство пред престолот на благодатта да се осмелиме да пристапиме кон пресветите и живототворни Негови Тајни, иако сме недостојни.

Таа никогаш не навредила, на сите им посакувала само добро, од никого не се гнасела, не го презирала ниту најболниот човек, никого не исмејувала.
Од Нејзината уста излегувале само благодатни зборови, а во делата се огледувале скромноста и девственоста.Нејзиниот надворешен изглед го покажувал Нејзиното внатрешно совршенство, изразувајќи незлобливост и милосрдие.

Денес, Митрополитот Струмички г. Наум отслужи Божествена Литургија во манастирот „Воведение на Пресвета Богородица Елеуса“, во Велјуса. Верниот народ на Литургијата се причести со Светите Христови Тајни.Во беседата на Литургијата Владиката рече: „Господ често нѐ става во ситуации во кои можеме да се провериме до каде сме, доколку сме искрени со самите себе. Он не нѐ проверува,

Светол облак ја завиткувал поворката и противниците не можеле да ја растурат, иако постојано ја следеле и се обидувале тоа да го направат. Во еден момент, на едно место, малку се кренал облакот и се видел ковчегот во кој била Богородица. Тогаш, еден од свештениците се стрчал кон него, го фатил со рацете за да го преврти, но,

Сo прeгoлeма смирeнoст таа сe надeвала на Бoга и нe сакала да сe надeва на свoитe дeла. Уштe пoмалку ниe би смeeлe да сe надeвамe на свoитe дeла и уштe пoвeќe трeба да сe ставимe вo рацeтe Гoспoдoви, пoвикувајќи за Нeгoвата милoст, пoсeбнo за  милoста при излeгувањeтo на душата oд тeлoтo.

Бог нема потреба од зејтин, лепење пари по иконите и нема потреба од ништо од нас материјално.
Да одиме кај бајачи и гледачи кои ќе ни кажат да носиме зејтин, или да отвориме Црква за здравје, тоа се глупости.
Што ќе му дадеш ти на Бог, што Бог тебе однапред не ти го дал?

Порано сѐ се правеше со молитва на устата: ораа – се мола, сееја – се молеа, ја збираа реколтата – се молеа. Денес, ние не знаеме какви луѓе го приготвиле тоа што го јадеме. Многу често храната се подготвува со богохулни зборови, пцуејќи, колнејќи… Затоа, пред да јадеме треба со особено внимание да се помолиме.

Дали некогаш си размислувал дека сè што те засега тебе, Ме засега и Мене?
Зашто, тоа што те засега тебе, ја засега и зеницата на Моето око.
Ти си Ми драг во Моите очи, непроценлив, и Јас многу те засакав,
И затоа за Мене претставува особено задоволство да те воспитувам.

 Кога би било можно завидливиот човек да ја има молњата на располагање и кога би можел да ја фрли – само тоа, се разбира, никој да не го забележи – на куќата, на делата на луѓето на кои им завидува, и сето тоа да го сруши и уништи… Тоа сигурно со голема злоба би го направил! Но, кога веќе тоа не е возможно, завидливиот пронаоѓа и користи едно друго оружје – клеветата, која е чедо на зависта.

Пастиру Христов Сиксте, служителе на Бога Живиот,
семето посадено добро го негуваше,
пример давајќи на ѓаконите од службата жива не отстапи,
од Жртвата непорочна.

На Твоето Име слава подај Господи,
на Твоето Име слава воздај,
преку устата на апостолот вистината пред старата црква се посведочи.

Овој празник е востановен во спомен на собитието на Тавор, кое се случило четириесет дена пред Христовата смрт и распетие. Кога Господ забележал дека апостолите не можат да ги разберат претстојните Негови страдања и дека во срцата се исполнуваат со тага, за да не ослабнат во својата вера, ревност и љубов кон Него