Но дали природата на светот, на светот видлив и на светот невидлив има некаков заеднички именител со злото? Светот лежи на зло, според евангелското сведоштво, но светот не е и не може да биде зло.Светот лежи на зло, според евангелското сведоштво, но светот не е и не може да биде зло. Природата на светот е светоста.

Ниe грeшимe, акo смeтамe дeка ни e дoлжнoст да ги мразимe oниe кoи ги мразат нашитe рoднини. Таа oмраза прeминува на нас какo нeкoја сeмeјна бoлeст. Усвoјувајќи ја љубoвта на свoитe рoднини, ниe ја усвoјувамe и нивната oмраза. На таа слабoст пoнeкoгаш пoтклeкнувалe и нeкoи гoлeми духoвници. Патријархoт Тeoфил никакo нe гo сакал св. Јoвана Златoуст и дo смртта oстанал нeгoв oгoрчeн прoтивник.

Не е мал подвиг да се избавиш од суетата, а од неа се избавуваме преку тајно исполнување на добродетелите и постојана молитва.

Коренот на похотата нема срам. Ако го сечеш секој ден, тој секој час одново ќе расне. Искорни го сосема од твоето срце, та да не може одново да расте секој ден и секој час. Ако го пресечеш и илјадапати, тој двапати повеќе ќе се обновува и ќе се засилува сѐ додека не се решиш потполно да го ископаш и отстраниш од твоето срце.

 Кога бев тринаесет години решив дека сигурно сум хомосексуалец, зашто не знаев како да владеам со мажественоста која зрееше во мене. Се чувствував многу уплашен. Татко ми, веќе ми беше покажал дека има од што да се плашам: тој ја изневеруваше мајка ми и ја оставаше да плаче, осамена и скршена, оставена на очајни обиди да спаси една мртва врска.

Итар е тој што нѐ врзува и знае со што и како кого да врзе; знае оти, ако го врзе со некои вериги што не ги сака, разумот негов веднаш ќе ги разврзе и ќе се ослободи. Затоа, секого го врзува со она со што се насладува. И тоа е причината што, кога сме врзани, не жалиме, туку се радуваме; и кога сме уловени на тој начин – се воздигаме; се воздигаме, на пример што сме врзани со веригата на зависта.

На 18.06.2017 година, Недела  втора по Педесетница, св. Свешт.мч. Доротеј Тирски, Неговото високопреосвештенство, Митрополитот Тетовско-гостиварски г. Јосиф, богослужеше Златоустова литургија во Соборниот храм „Св. Кирил и Методиј“ – Тетово, во сослужение на свештеници од Тетовското архиерејско намесништво протопрезвитер-ставрофор Мирко Станковски, протопрезвитер Предраг Исаески,

На 18. 06. 2017 година, Недела 2 – ра по Педестница, св. свешт – мч. Доротеј Тирски, бл. Игор Киевски, Неговото Високопреосвештенство Митрополитот Брегалнички г. Иларион, во сослужение на Архимандритот на Лесновскиот манастир отец Дамаскин со братството, во манастирот „Св. Гаврил Лесновски“ во Лесново, отслужи Света Архиерејска Литургија и одража пригодно слово.

Во втората Недела по Светата Педесетница, Митрополитот Повардарски г. Агатангел отслужи Света Божествена Литургија во црквата „Св. Петка“ во Кавадарци. На Литургијата сослужуваа протоереј-ставрофор Киро Ристов, протоереј Воислав Ѓорѓиев, свештеник Лазо Павлов, свештеник Трајче Грозданов и ѓакон Васил Ристовски.

Како најдобар пример дека онаму каде што се почитува волјата Божја и оние што живеат според учењето на верата, Бог ги обдарува со сила, со благодат, која ги победува сите искушенија во овој живот, најдобро ни сведочат Божјите угодници. За тоа ни сведочи светиот Еразмо Охридскиот Чудотворец, чиј спомен денес го празнуваме.

Како научник тој своите зборови ги потврдува со конкретни докази – факти на многубројните чуда кои секојдневно се случуваат по целиот свет. „Одите во црква или на поклонение на Света Гора и насекаде слушате за чудеса. Тие не можат да бидат само плод на измислици и фантазии, зарем милиони луѓе во светот можат да бидат жртва на лаги, буквално да бидат дел од една меѓународно организирана структура на дезинформации?

„Постот е најпогодниот период за сериозна работа над себе си. На човекот му се дава време да се избави од гревовите и страстите. Свети Јован Златоуст нѐ поучува: ,Греши оној кој смета дека постот е само воздржание од храна. Вистинскиот пост е оддалечување од злото, воздржание на јазикот, одлагање на гневот, скротување на похотите, запирање на клеветите, лагите и лажното сведочење’.

Денеска детската психологија нé учи дека треба сериозно да му се говори на детето за сериозни работи, треба да се разговара со него сериозно, затоа што ако ти го водиш него на Причест и му велиш: „Отвори ја устата, за да ти дадат златна птица!’’- тогаш тоа се разбира дека ќе ја исплука, затоа што тоа не сака златна птица. А што ако Причеста нема вкус на златна птица, туку понекогаш е и киселава?

 Ако некого го прашате, да речеме, за виша математика, тој ќе ви каже: „Тоа не е моја тема, јас за тоа ништо не разбирам.’’
Ако го прашате за готвење, тој ќе ви каже: „Јас дури ни супа не знам да сварам, тоа не е во мој домет.‘‘
Но, кога станува збор за вера, тука сите имаат сопствено мислење.

Како што на коработ, ако е добро опремен, со целата посада управува капетанот на бродот: тој на секого му кажува и му наредува што треба да прави; така и нашето срце има свој раководител и заповедник – тоа се умот и нашата совест, како и нашите помисли, кои нѐ осудуваат или оправдуваат. И светиот апостол пишува и вели: „Нивната совест им сведочи за тоа и нивните мисли помеѓу себе се обвинуваат или оправдуваат“ (Рим. 2, 15).

„Вo живoтoт има рeшавачки мoмeнти oд кoи на чoвeкoт му зависи вeчниoт живoт или вeчната смрт. Ниe нe знаeмe кoга дoшoл за нас тoј рeшавачки мoмeнт - мoжeби вeќe дeнeс
пристигнал - заради штo мoрамe нeпрeстајнo да стражаримe.“

Секоја помисла што донесува очајание и претерано жалење потекнува од ѓаволот. Треба веднаш да ја одбиеш, зашто ќе ти ја прекине нишката на молитвата. Секоја помисла којашто во душата предизвикува умерена болка, помешана со радост и солзи, потекнува од Бог. Благодатта Божја никогаш не го води човекот во безнадежност, туку го води кон покајание.

 Како се објаснува решителноста на простите рибари веднаш да тргнат по Христа? Човековата душа е дадена од Бога, и таа се стреми кон Бога, копнее по правда, бара вистина, чезнее по неа. Така било и со првите апостоли. Нивните души биле чисти, прости, невини како детските. Христос овоплотената вистина, вечната правда завладеал со нив. Христос ги учел од ловци на риби да бидат ловци на луѓе, ги направил проповедници на новиот живот,

Како што е неразумен оној земјоделец, кој, иако потрошил многу за орање на своите ниви, ги оставил непосеани, па целиот свој труд попусто го правел, така и ние, ако го измачуваме нашето тело со тешки трудови и со големо внимание, спрема себе си, а не го сееме во нас семето на молитвата, ќе излезе како да сме се труделе и да сме работеле сами против себе си.

 Постот е слика на денот – затоа што може да се види, а молитвата е слика на ноќта – затоа што е скриена и што не може да се види. Оној што го извршува и едното и другото, како што треба, соединувајќи ги едното со другото, тој стигнува во градот, во кој тргнал, откаде „скрбта и воздишките ќе исчезнат“ (Иса. 51, 11).