Гревот е секогаш престап против љубовта кон Отецот. Тој се покажува како наше оддалечување од Бог и потчинетост на нашата волја на страстите. Покајанието е секогаш поврзано со воздржувањето од гревовните поттикнувања. И надвор од христијанството се води борба против некои страсти; и во хуманизмот можеме да најдеме совладување на овој или оној порок;

Секој од нас е Јуда штом го прифати концептот на паднатиот свет граден врз сластољубие, среброљубие и славољубие. Но, да не се обесхрабруваме во Тајната вечера - Литургијата ни се дава можност да бидеме причесници и учесници во вечниот живот преку покајанието.

Обновувајќи се со 'духот на својот ум' (Еф.4,23). Тоа значи, да се смени духот на умот, расположението на умот, навиките на умот; да се смени начинот на умување, начинот на мислење. Со збор: тоа значи да се преобрази и преобрати тој главен незнабожец во нас; од небог да се обрати кон Бог, од нехрист - кон Христос.

08:30 часот – Царски часови со Велика вечерна.

Околу 10:00 часот – изнесување на Светата Плаштаница. Неговото Блаженство ќе богослужи во храмот „Преподобна Параскева (Петка)“ – н. Црниче.

18:00 часот – Оплакување на Спасителот Господ Исус Христос. Неговото Блаженство ќе богослужи во соборниот храм „Свети Климент Охридски“ – Скопје.

 Откако беше продаден и предаден за триесет сребреника од својот пријател и ученик, најнапред Го одведоа кај Ана првосвештеникот, кој Го испратил кај Кајафа, каде што бил плукан и удиран по образите, а воедно и исмејуван и навредуван, и каде што ги слушал зборовите: „Проречи ни, Христе, кој Те удри?” (Матеј 26, 68). Таму дошле и лажните сведоци кои Го клеветеле, бидејќи беше рекол: „Урнете го овој храм и за три дена пак ќе го изградам”,

Вистинската Мудрост Божја, тајно водејќи ги пријателите Свои, им подготвува душехранлива трпеза и за верните ја полни чашата на бесмртноста. Да пристапиме набожно и да повикаме: Христос, нашиот Бог славно се прослави.

И божествениот Макариј говориː „Како што виното оди во сите делови на телото на оној што го пие, и е виното во него и тој во виното, така и оној кој ја пие Христовата Крв – се напојува со Духот на Божеството, се разлева по целата душа, и сета душа е во него и, откако ќе се освети на тој начин, - станува достојна за Христа Господа. Зашто и апостолот говориː ,Сите сме со еден Дух напоени’ (1. Кор. 12, 13).

...следно е улогата на судија - Понтиј Пилат т.е. се прогласуваме за невини за крвта и солзите што сме ги пролеале од другиот. И сето ова оти очите ни натежнале и не сме останале будни и не се молиме при внатрешната борба. Ако не беше Христос да нѐ поучи, кој ќе ни покажеше како треба.
"...љубовта - Христос, никогаш не престанува!" - Никогаш не се откажал од нас!

Старецот: „Брату, иако има многу заповеди, сепак тие се искажани во следниве малку зборови: ‘Возљуби Го Господа, Твојот Бог, со сето свое срце, со сета своја душа, со сета своја сила и со сите свои помисли, и својот ближен како себеси‘ (Лука 10, 27). Оној подвижник којшто живее според овие зборови, тој ги извршува сите Господови заповеди.

Ситно вее снегот
Патот го постила
Еве не уште малку на брегот,
Ги нема твоите стапала.

Тишина се удомува,
Во мисли наши носталгија

218.  Оној што не се моли со внимание, тој е расеан во својата молитва, на него псалмот му е неразбирлив, како да е на друг јазик, а и тој самиот за псалмот – останува туѓ (1. Кор. 14, 17). Демоните од сето тоа си прават подбивање.
219.  Не е сѐ едно – дали му е светот распнат на светиот или – тој му е распнат на светот. Зашто за едни, клинци се – постот и бдеењето, а за други –

Младоженецу, по доброта покрасен од сите луѓе, Кој си нѐ повикал на духовна трпеза во Твојата брачна одаја, ослободи ме од грубата облека на моите гревови, со учество во Твоите страдања, и откако ќе ме украсиш со облеката на Твојата убавина, покажи ме како светол гостин на трпезата од Твоето царство, како милостив.

Цар на славата Сега народот, свештениците и јудејските властодршци за последен пат го слушаат словото Господово во Храмот. А тоа било сеопфатно: го опфаќало минатото, сегашното и идното. Со прашувањето за Јована, Господ наговестува дека Тој е вистинитиот Месија; со приказната за двата сина укажува дека Јудејците ќе бидат отфрлени и на нивното место ќе бидат повикани незнабожечките народи;

“ Што и да посакаш било да кажеш, било да направиш, било да појдеш кај некого, било да јадеш или да пиеш нешто, да легнеш, да спиеш или да направиш нешто што и да е, запрашај се дали му е тоа угодно на Бога, испитај се и најди ја причината зашто го сакаш тоа. Дури тогаш, тоа што ќе го правиш прави го пред Бога.

“Oваа милoст (Бoжја) штo нè вoскрeсна и пoтoа згрeшивмe e пoгoлeма oд милoста штo ни e дадeна тoгаш кoга нe смe пoстoeлe. Слава, Гoспoди, на Твoјата бeзмeрна милoст”. Така гoвoри св. Исак Сирин. Сака да кажe: пoгoлeма милoст Бoг пoкажал кoн нас кoга прeку Христа нè спасил oд гнилeжoт на грeвoт и смртта oткoлку кoга oд ништo нè сoздал.

разникот на Влегувањето на нашиот Господ и Спасител во Ерусалим е настан кој изобилува со символи. Тоа ни зборува за исклучителната важност што тој ја има во евангелската историја. Настан предвесник на една надисториска драма. Во него се мешаат, радоста и тагата, свеченоста и едноставноста, небесното и земното, вечното и минливото, љубовта и суетата, верата и суеверието. Т

Воопшто не треба да се спори, туку само да се моли Бог и Мајката Божја, и Господ без нашето спорење наскоро ќе нè просветли. Мнозина ги изучиле сите вери, но вистинската вера не ја познале како што треба. Оној кој во смирение ќе се моли на Бога, да го просветли Господ, нему Господ ќе му даде да познае колку многу Он го љуби човекот.

Причината е, најјасно кажано, нашата желба за „царство овоземно”, наместо Царство Небесно. Нели го забележуваме тоа суптилно тежнеење внатре во нас, почнувајќи од себе и од нашето најтесно семејство, па сѐ до најшироката заедница, да создадеме некакво „земно царство” на сладости – и тоа по наша мерка; и нели забележуваме дека колку повеќе се трудиме, толку повеќе тоа „земно царство”

Оној што вистински бара да се увери дека направените гревови му се простени, тој секој ден кога не плачел го смета за загубен, макар и да направил во тој ден многу добра. Никој од оние, кои треба да плачат за своите гревови, да не ја намалува својата ревност, мамејќи се со мислата дека на смртниот час ќе добие известување за простувањето.