"Бог ни има сѐ дадено – и постоење и живот; и толку многу постојано ни дава, што сѐ околу нас е дар Божји, и просто е неописливо. Само ние сме духовно слепи. Вообичаено, очите ни се отвораат – на ниво на душевност, кога ќе се соочиме со смртта. Давањето ни ги отвора и духовните очи;

 „Бог безгранично го љуби човекот. Нему многу добро му се познати проблемите на секого од нас и сака да ни помогне и пред да Го замолиме за тоа.

Бидејќи е семоќен, нема тешкотии кои Бог не може да ги надмине, со исклучок на една.

Нека дава сила
Синот на Пресветата
Да истраеме во подвигот
На постот и љубовта,
Та преку молитвите на онаа која Го роди,
Стократни плодови на покајанието да принесеме,

Та преку тој наш подвиг
Се прослави името
На Отецот,
Синот и
Светиот Дух.
Амин!

Многу луѓе во наше време забораваат дека Црквата не е некоја земна, човечка институција, туку Божествена институција , чија највисока цел е спасение на душите во вечен живот, дека нема место за никаква „политика“ или „дипломатија“ во неа, и не е дозволено да се покорува душата, газејќи ја совеста, во име на било какви чисто земни цели, дури иако тие се кријат зад лажно-лажните пароли како:

09.08.2023 година, во ман. „Св. Климент и Пантелејмон“ на Плаошник во Охрид, со света архиерејска Литургија,чиноначалствуваше Неговото Високопреосвештенство Митрополитот Плаошко-струшки и Дебарско-кичевски и Администратор Австралиско-сиднејски г. Тимотеј, во сослужение на Неговото Високопреосвештенство Митрополитот Европски г. Пимен, архимандритот Нектариј,...

Оној кој Му благодари на Бога, тој од Бога добива дарови.
И на оној кој го слави Бога секоја добродетел му се преумножува.
И кој си спомнува за своите блаженоупокоени учители во верата ќе напредува и делата нивни ќе ги врши.

За жал, храмовите и христијанските општества се полни со незадоволни мирјани кои постојано се жалат и роптаат на секојдневните ситуации, луѓе со уморни погледи и истоштени светогледи кои се здружуваат и неутешно ја споделуваат болката на денот. Тие секогаш се жртви на околности и предмет на незаслужени озборувања и навреди. Тие се очајни во своите усилби и бедни во своите стремежи и поради тоа се неразбрани и инфериорни.

Да знаете дека проклетството, дури и (само) негодувањето на родителите дејствува многу силно. И дури и ако родителите не ги проколнуваат своите деца, туку едноставно приоѓаат позади нив во бес, тогаш кај децата нема да има ниту еден светол ден во нивниот живот: сиот нивни живот е една постојана тортура. Тогаш таквите деца многу страдаат сиот земен живот.

„Кој не го сака својот брат, кого го видел, како може да Го сака Бог, Кого не Го видел?“
(1 Јов. 4, 20).
Братот наш е огледало во кое се гледаме себеси, пред сѐ, сопствените слабости, и лични, и на паднатата човекова природа, воопшто.
И никогаш да не заборавиме дека братот наш е нашиот живот.

 Светителот Теофан Задонски вели: „Целата благодат што доаѓа од Бога преку светиот Крст, светите икони, светата вода и др. – има сила само за оние, кои се достојни за таа благодат преку покајание, молитва, смирение, служење на луѓето, преку милосрдни дела и пројавување на другите христијански добродетели.

Ако го избереме животот треба да се трудиме да бидеме семилостиви кон сите и кон сé. Семилостиви како оној кој го носел тоа име, како светиот Пантелејмон. Човекот кој ги лекувал и исцелувал ближните без надомест и без земна награда поради дарот и љубовта што ја имал од и кон Бога. Бесплатно го дарувал она што бесплатно го добил од Дародавецот.

Од многумина кои брзаат да се збогатат ќе слушнеш такво оправдување: „Кога ќе се збогатам, ќе можам да правам добри дела!“ Не верувај им, бидејќи те мамат и тебе и себеси. Свети Јован Лествичник длабоко ги познал и најскриените побуди на човечката душа кога рекол: „Среброљубивоста започнува со претпоставка да се прави милостина, а се завршува со омраза кон бедните“.

 Така значи, луѓето сакаат богатство, власт, првенство, слава, и повеќето од нив блажени ги сметаат оние коишто началствуваат над народите, коишто се носени на сјајни колесници, коишто уживаат во викот на гласниците и

А једино непоколебиво упориште и снага човекова јесу вера и уздање у Бога Живога, Који је рекао: Који у Мене верује, ако и умре живеће (Јн. 11, 25). Свако ко је у своме животу имао упориште у било чему другом и уздао се у било шта друго, земаљско, пролазно, смртно – доживеће у часу смрти најстрашније разочарање, најужаснији страх.

Cе празнуват на
8 август, Св Петка Римјанка
27 октомври Св Петка Епиватска
10 ноември , Св Петка Иконијска