Духовен Азбучник

При сето тоа, апостол Павле го нагласува спасоносното значење на тешкотиите - за што сведочат и светителите. „Повисоко од благосостојбата е искушението“, афористички вели свети Григориј Богослов. А на друго место: „Душата што се бори е блиску до Бога“. Тешкотиите што Бог толку милостиво ги дозволува се уздите на нашата самобендисаност.

 Затоа, да имаме целосна доверба во Бога. Она што Он го допушта да го примаме.
За жал, и ние имаме огламници како и коњите. Немаме приближување кон нештата со набљудување. Бог сѐ знае, сегашноста, минатото и иднината. Знае што ни е од полза, а што не. Соодветно и ни дава. Затоа, да не негодуваме. Тоа што ни го дава да го примаме – болест, сиромаштија, што и да е тоа!

„Пристапија и Го разбудија, говорејќи: ’Наставниче, Наставниче, загинуваме!‘ А Он, штом се разбуди, им забрани на ветрот и на брановите; и тие се смирија и настана тишина.“ Еве што значи збор (слово) во сила. Богочовекот Христос кажа само збор и природните стихии се смирија. Божјиот збор, т.е. зборот во сила е извршен:

Многу од нашите современици не признаваат дека настаните што се случуваат во светот имаат религиозен призвук. Тие имаат тенденција да ги објаснуваат природните процеси со „природни“ причини, човечките постапки со - рационална неопходност а одалечувањето од Христа со – научниот напредок. Во нивната слика за светот, речиси ниедно место не е резервирано за верување во Бог,

Некогаш луѓето се движеле бавно, посмирено го работеле сето она што требало да го сработат во текот на денот, во сите денови на својот живот. Денот го започнувале со утринска молитва и го завршувале со вечерна молитва; За време на трпезата го изговарале „Оче наш“ и не пристапувале кон ништо, а претходно да не се осенат со знамението на Светиот Крст.

Јер овај Анђео не само да нас сада чува, него нас он чува и после смрти. Он путује са нама кроз митарства, до 40 дана и имамо га као заштитника од Бога на дан Крштења.
Ако не би било њега, ђаво би чинио са нама све што жели

Старец Софрониј од Есекс кажува нешто многу убаво, имено дека кога чувствуваш болка, најчесто се затвораш во себе, и чувствуваш дека се осамуваш, дека сега си сам и имаш некакви маки и проблеми итн. Но, покрај овој затворен, меланхоличен пат, постои и друг начин. Можеш да си помислиш и на нешто друго, имено дека во истиот тој час,

И покрај тоа што паѓаш повторно и повторно, стани пак. Повикани сте на небесен пат. Не е чудно за некој кој трча да се сопнe.
Потребно е само трпение и покајание во секој момент. Затоа, секогаш покај се кога ќе згрешиш и не губи време, бидејќи колку подолго ќе чекаш да побараш прошка, толку повеќе ќе му овозможиш на лукавиот да ги шири своите корени во тебе.

“Гуруизмот е карактеристика, пред сѐ, на тие што деспотски, односно апсолутистички, т.е. како сакаат, си владеат, користеjќи ги за тоа својата висока позиција и моќ. Гуруизмот е неминовна последица на отсуството на внатрешното духовно покритие за високиот чин што го носат.

Зборат : " Зар тој не е претставник на Христос?" Да , но зошто не се запрашате да ли и Христос е задоволен со тој претставник?
Или , зошто не помислиш на тоа, што ли го чека овој Христов претставник во другиот живот?
Затоа оние кои се соблазниле со некои случки, ладни во верата,

Колку пати сме молчеле, но како да сме кажале се? Колку пати сме молчеле со уста, а сме „зборувале со очи“?
При нашите посети на Света Гора многупати сме имале поголема полза од молчанието на светиите отколку од многуговорливоста.

Господарот на свадбата, сепак, му даде можност да се спаси и во тој последен час, обраќајќи му се љубовно со зборовите: „Пријателе, како влезе овде, необлечен во свадбена облека?“, и трпеливо чекајќи го неговиот одговор. Но, овој молчеше. А требаше да рече само едно „прости“. Кога би се обидел со еден збор да ја опишам состојбата на немање свадбена облека, тоа би бил зборот – неблагодарност.“

И неговиот живот станува кошмарно талкање во овој лавиринт на огнени сомнежи и колебања. Покрај тоа, таквата личност се обидува да се спријатели со ѓаволот. Да се потсетиме дека сатаната, иако паднат дух, некогаш бил најмудриот меѓу ангелите. И во извесна смисла ѓаволот и демоните се многу помудри од човекот. Главната задача на демоните е да го испратат човекот во пеколот. И бидејќи

 Еднаш ми се приближи Атанасиј Андреевич, држејќи во раката голем сребрен крст,

што се носи на телото, и рече:
- Запамтете, овој крст е мој - и ми го стави на вратот.

Јас го чував тој крст како драг подарок, не помислувајќи каква сила има тој.

Открив случајно.

Не бидете мрзливи, туку пристапувајте ѝ на чашата на Животот, Бесмртноста, Љубовта и Светоста со страв од Бога и вера. А кој не сака и не се грижи за тоа, тој не Го сака Исус Христос и нема да Го добие Светиот Дух, и, со самото тоа, нема да влезе во Небесното Царство.
                                                                                                             св. Кипријан Картагински

Достоевски велеше: Се ми е дозволено. Овој израз е потполно точен во неговата духовна смисла, но не и во стварноста во која живееме. Каде греши Достоевски, ако греши? Во своето дело не се повикува на Апостол Павел кој вели: Се ми е позволено, но не е се полезно, се ми е позволено, но ништо не сакам да завладее со мене (1 Кор. 6, 12).

Самиот Господ ни доаѓа на помош, Самиот ни покажува колку се слаби нашите вредности пред Неговата вечна светост и моќ. Тој оди кон нас, а наша задача е да се сретнеме со Него, да се смириме пред Него, да го земеме крстот со вера и љубов и да се плашиме пред се да не си заминеме „тажни“.

Сo прeгoлeма смирeнoст таа сe надeвала на Бoга и нe сакала да сe надeва на свoитe дeла. Уштe пoмалку ниe би смeeлe да сe надeвамe на свoитe дeла и уштe пoвeќe трeба да сe ставимe вo рацeтe Гoспoдoви, пoвикувајќи за Нeгoвата милoст, пoсeбнo за  милoста при излeгувањeтo на душата oд тeлoтo.

 Кога би било можно завидливиот човек да ја има молњата на располагање и кога би можел да ја фрли – само тоа, се разбира, никој да не го забележи – на куќата, на делата на луѓето на кои им завидува, и сето тоа да го сруши и уништи… Тоа сигурно со голема злоба би го направил! Но, кога веќе тоа не е возможно, завидливиот пронаоѓа и користи едно друго оружје – клеветата, која е чедо на зависта.

Сите христијани, кои Го љубат Бога, во себе имаат еден копнеж: сакаат и тие да се преобразат. Не сакаме нашиот живот да остане телесен, не сакаме нашиот живот да остане на ниско и земно ниво, и да се сведе на празнотија, страсти и гревови.