Друго

 Тежина оваа да ја поднесам
на нејзино чело сака да се напише,
Ненавидникот гладен да не го нахранам
Да не се прочита – разделени сме

Еден со друг

 “Кога ќе ги разбереме причините за тагата, таа престанува да биде страдање”.

Зависно од причината за настанување на овие состојби треба и да се понуди соодветно решение.  Додека во првиот случај состојбата може да се надмине со духовни усилби, во вториот случај  е неопходна  и лекарска помош.  Погрешно е да се има апсолутистички и едностран приод , било медицински, било теолошки.

Лудост беше истерана
кога до премудрост се допре,
слобода беше подарена
кога блиску до вистина се најде.

Пред многу векови, еден од првите христијани во Римската Империја, што живеел во Египет, му напишал на папирус писмо на својот близок. Ова писмо преживеало до денешен ден и денес е дел од збирката папируси на Универзитетот во Базел, Швајцарија. Писмото датира од 230 година, со што е признаено како најстар христијански документиран доказ од Римски Египет и навистина најстаро христијанско писмо до денес во светот.

Песните застапени во четвртата книга во вистинската смисла на зборот претставуваатлирски изблици на автори кои не копнеат по книжевна слава.Богатиот спектар на искрени чувства е реализиран без лажни украси и славопојки,туку во манир на едно искрено и чедно соочување со секојдневието.Преку едноставните и..

Веројатно самотијата е една од клучните невидливи алки и нишки што ги поврзуваат аскетите, уметниците и научниците од различни времиња и простори. Рајнер Марија Рилке, еден од најголемите поети на модерните времиња, има кажано дека поетот се раѓа во самотија. За да се долови осаменоста, луѓето од памтивек посочуваат на анималните симболи, па така, во еден од знаменитите романи на Херман Хесе, степскиот волк прераснува во метафора на осаменоста.

Во рамките на школата, свои предавања ќе имаат академик Ѓорги Поп – Атанасов  ”Слепченска книжевна школа – Висарионовски период” ; проф. д-р Сашо Цветковски, “Декоративните мотиви на Слепченската резбарска школа од XVI-XVII век”, ИЦКН “Цветанан Грозданов” при МАНУ; м-р Гоце Ристески, “Химнографијата и химнографските творби во византиската и словенската средновековна традиција”-  Богословски факултет, Софија; м-р Гоце Секуловски, “Црковното пеење во Република Македонија,

Оваа збирка песни, втемелена врз концептуален тематски и жанровски пристап, е придружена од уводна реч на авторот Кипријан Слепченски. Уводниот оглед на авторот е автоинтерпретативен, автопоетички(оглед). Во него е опеана тезата за „јазик без зборови“ (КС, 2019: 6) кој и’ претходи на песната и следи по песната. Јазикот на песната, впрочем, не е само јазик на зборови, туку во себе го вградува јазикот на звукот и созвучноста, јазикот на тишината,

Во очи на празникот на раѓањето на свети Јован Претеча, заштитникот на Светата Слепченска Претеченска обител, од сестринството на манастирот за народот, излезе од печат четвртата стихозбирка богољубива поезија Манастирски води , наречена Осамен волк. Рецензенти на книгата се академик Катица Ќулафкова, наша реномирана поетеса, литературен теоретичар и критичар, проф.др Владимир Мартиновски - поет, есеист, раскажувач,

Јас сум академски сликар и наивен писател. Учев да бидам сликар, но писател – не. Впрочем, каде се учи за тоа? На пример, Толстој по занимање бил гроф, Чехов - лекар, Сент Егзипери, авијатичар – а  да не го споменеме Чарлс Буковски, кој бил поштар“.

Црквата е квасец кој го заквасува и преобразува тестото на светот, таа светот го прави онаков каков што тој навистина е: Божјо создание и историја на спасението. Таа е „столб и тврдина на вистината.” Со присуството на Црквата, светот се заветува и се осветува постоењето на светот кој личи на молитва скаменета од човечките гревови, но и ослободен од благословите, посредувањето и благодарењето на Црквата. Црквата навистина претставува суд за светот, »суд на судот«. Таа му суди на »овој свет« кој се самоидолатризира и самоуништува; не му суди како земските судии, туку со тагата на исповедниците и со крвта на мачениците…

Православниот космички етос се возглавува во литургиското разбирање на светот, во славословниот принос на космичката стварност на Бога, во евхаристиската и доксолошка употреба на светот, за светот да се преобрази и да ја стекне очигледната духовност што ја има воскреснатото тело на Господ Исус Христос. Ова се постигнува, пред сѐ, со отфрлање на автономноста и идолатризацијата на создадениот свет, бидејќи тие најмногу ги влошуваат односите на човекот со светот и доведуваат до своевидна злоупотреба или погрешна употреба.

Иднината на светoт се дополнува во Црквата и неговото преобразување е во Црквата. Заради тоа „севкупната историја се одвива внатре, во Црквата”. Нашата духовност не може да постои поинаку, освен како живот на Црквата во историјата и за историјата. Заради таа причина, „нашата вистинска љубов кон светот треба да се покаже во враќањето кон Црквата, која е »украс« – поредок и убавина на светот.

Секоја година на 29 мај (стар стил) Црквата Христова молитвено си спомнува за славниот и маченички подвиг на сите оние што паднале под бедемите на Царицата на градовите, Престолнината на Ромејското царство, Градот на Великиот Константин, бранејќи го од лутите напади на незнабожните Агарјани во годината Спасителова 1453-та. „Целиот свет“, пишува црковниот химнограф , „се опфати од страв, гледајќи го светиот Град од Агарјаните обесчестен; граѓаните со солзи повикуваа: Граде, венецу на славата и на веселието на сета земја, сега си разорен поради гревовите наши; јароста на гневот Божји нѐ достигна, се исполнивме со горчина. Денес на вселената ѝ замижа окото… Но, Господи, во денот на Твојот гнев помилуј нѐ, како благ и човекољубив“.

Сега во глуварче ме осмисли,
Ех, кој можеше да помисли,
Штотуку ме дувна ветер
Одлетав во мојот етер.

 Зошто нигде не се чита во Библијата  или се кажува нешто за расните арапски коњи, за високите камили и брзи дромедари?
Зошто токму едно мало, сиво осле, игра една голема улога во животот на Спасителот ? Сигурно Тој виде често пати, како едно мало, но толку корисно животинче, страдаше од сурова човечка рака!
Повеќе пати  се раскажува  во Свето Писмо за ова суштество:

Од кога дознав са себе
Се прашував дали постоиш,
Дали си само спомната во бајките
Или си дел од нас – а само молчиш.

Гледајки ги промените,
Кажуваа дека нема бегање
Од кругот на животот –

Вее снегот  насекаде
тешко дека нешто ќе одмине
плетката си го прави своето
за него не наликува ни на сит

Од каде да почнам, како да искажам,

до Тебе да се обратам нешто да измолам.

Дали е сега времето
мене ли ми е дадено,
да не се посрамам
бидејќи зборови незнам да одберам