Дома

Не постои зрело општество без зрели индивидуи. А нив не ги создава само општеството, туку и самовоспитувањето. Имено, не постои друга одговорност, како што рече еден наш филозоф,  освен самоодговорност.

Ги кажувам овие нешта, затоа што  ќе има и други такви во неизвесната иднина, човекот е секогаш спремен да влезе во таа страшна заблуда да си мечтае, дека тој знае-и тоа не сите, туку тој специјално знае за «раководењето», за кое говоревме, т.е. начинот, на кој нештата функционираат, и така стигнавме во тие ужасни крвопроливања,

Душите на абортираните деца престојуваат на некое место каде што ниту е мрак, ниту е светлина. Ниту се радуваат, ниту се измачуваат. И тие повикуваат кон Бога: " Господи, зошто сме лишени од радоста на Твоето лице, оти ние не ја видовме сончевата светлина, не ја видовме убавината на земниот свет, ниту пак направивме грев?"

Делфините допливаа до брегот туркајќи нешто пред себе и тоа "нешто" го оставија на брегот и отпловија назад во морето.

Никој од луѓето на брегот не пројави интерес за да види што оставија делфините на брегот освен една жена. Она што таа го виде беше старо парче дрво на кое имаше тиња, па откако со раката ја тргна тињата сфати дека станува збор за икона.

Праќајки го да се измие на бањата Силоам, Тој всушност го упатува секој човек најпрво на св. Крштение, за да му бидат отворени и очите на неговата душа. Незнабожечкиот народ го прифаќал Христа, а додека еврејскиот, со мали исклучоци, го отфрлил. Еврејскиот народ го предал Христа на страдање и смрт, а незнабожечкиот страдал и бил убиван за да биде со Христа.

Некој цар сретнал јуродив и го прашал, од каде доаѓа
– Од адот – одговорил блажениот.
– Што правеше таму?
– Барав оган, да го запалам лулето

Слободата значи одговорност. Одговорната слобода поставува ограничувања на задоволувањето на желбите заради слободата на другиот. Вистинската христијанска слобода не се здобива со општествени бунтови, туку со стекнување на внатрешна слобода од гревот, кој има егзистенцијални последици.

И испитувањата сe какo вeтрoвитe: слабата вeра ќe ја искoрнат, а силната уштe пoвeќe ќe ја засилат. Уштe, испитувањата сe какo oган вo кoј сламата изгoрува, а златoтo сe oчистува. Нашата вeра сe испитува сo чoвeчкитe умувања и вистини. Тoа сe мнoгу силни и лути вeтрoви. Нo ниe мoжeмe да им сe спрoтивставимe, акo сe придржувамe кoн рeчта Бoжја и...

Мажественоста не се јавува во природата на мажот како припадност, т.е не се пренесува заедно со полот. Таа треба да се стекне, да се воспитува во себе. Господ Бог пред почетокот на освојувањето на Ветената земја му рекол на народниот вожд: Биди тврд и мажествен (НАВ. 1,6,7,9,18). Основата на вистинската мажественост се потпира врз непоколебливата надеж на Бога.

Свеќата ја симболизира чистотата на душата и девственоста, затоа што и пчелата и восокот имаат на себе посебни знаци на чистота и убавина и поради тоа одговараат како симбол за свети работи. Пчелите – работнички, кои прават восок, не се оплодуваат, живеат девствен живот, жртвувајќи се за заедницата.Свеќата е симбол на Божјата благодат, затоа што восокот доаѓа од разни мирисни цветови.

Со благослов на Митрополитот Повардарски г. Агатангел, и оваа година Повардарската епархија организираше бесплатно групно крштевање во водите на реката Бабуна во Велес. На крштевката, која се одржа на 15. 07. 2017 година (сабота) и беше десетта по ред, имаше голем број луѓе кои доброволно пристапија на православната вера, примајќи ја Светата Тајна – Крштение. Бројот на оние кои пристапија кон Светата православна црква, оваа година изнесуваше 39.

Излезе од печат Петровденското издание на списанието „Православна Светлина“.  Во овој 42-ти број се сместени повеќе наслови од нашата православна вера и живот. Се надеваме дека и овој празничен број на Православна Светлина ќе биде радосна вест за сите верници во Повардарската епархија, па и пошироко. Вашиот примерок од новиот број ќе можете да го земете во сите храмови низ Повардарската епархија.

На денот кога Светата православна црква го слави споменот на Светите маченици и бесребреници Козма и Дамјан, се отслужи Света Божествена Литургија во болничкиот храм посветен на овие светители во Велес. На Литургијата чиноначалствуваше Митрополитот Повардарски г. Агатангел, во сослужение на повеќе свештенослужители од градот Велес. По завршувањето на Литургијата се изврши водосвет и се прекршија славските колачи.

Нo зoштo, браќа, да сe радувамe на Христа? Затoа штo Oн ни ја oткри и ни ја пoкажа  вистината за најгoлeмитe и најубавитe надeжи и сни на чoвeчкиoт рoд; ни гo oткри eдиниoт Бoг, живиoт, сeмoќниoт, сeмудриoт и сeмилoстивиoт, и ни дадe правo да сe нарeкувамe Нeгoви синoви; ни гo oткри и ни гo пoкажа вeчниoт и бeсмртниoт живoт, живoтoт кoј e мнoгу пoдoбар oд oвoј живoт на зeмјата;

На Света Гора живееше еден старец, испосник, кој седумдесет години испоснички се подвизуваше во пустината, трудејќи се во постот, целомудрието и молитвата. И макар што богобојажливо трудуваше пред Бога толку многу години, никогаш не беше удостоен со Божјо откровение. Размислувајќи и носејќи ја оваа помисла во себе си, си рече: „Можеби моите подвизи не Му се угодни на Бога од некоја причина која јас не ја знам,

– Дознав дека секој човек живее не од својата грижа за себе, туку од Љубовта. Не ѝ беше дадено на мајката да дознае што е потребно за животот на нејзините деца. Не му беше дадено на богатиот да дознае што нему му е потребно. И на ниту еден човек не му е дадено да дознае дали до вечер му се потребни мртовечки, или други обувки.

Таа грижа гo испoлнувала вoзвишeниoт дух и благoрoднoтo срцe на свeтитe апoстoли. Пишувајќи за апoстoл Павлe, Златoуст гo нарeкува “oпшт таткo на свeтoт”. “Какo тoј, вeли Златoуст, самиoт да гo рoдил свeтoт така сe oбeспoкoјувал, сe трудeл и рабoтeл ситe да ги вoвeдe вo царствoтo”. Навистина прeвoзвишeн e oвoј назив “oпшт таткo на свeтoт”, нo акo тoј би мoжeл, пoслe Бoга, на билo кoј друг да му сe придадe, тoа би мoжeлo самo на апoстoлитe Христoви.

Зашто совршенството на монахот се состои во навикатаː со духот да управува со сѐ во себе си. Но, таквото самоуправување доаѓа заедно со чистотата на срцето. А чистотата на срцето се придобива кога со него управува умот, а со умот управува непрестајната молитва. Нападите од  демоните биваат преку помисли и привиденија, кои се посилни тогаш кога сме осамени и безмолвни.

Живееме и одиме в црква за да ја видиме Светлината Христова, и откако ќе ја видиме, душата да ја подадеме кон Него и да Му прозбориме, не со демонските зборови „Што имаш со мене, Ти, Исусе?, туку со човечки: „Заради мене дојде Ти, Исусе!“.

Нeпријатeлитe на христијанствoтo чeстoпати сакаат да  навeдуваат примeри на гoлeми чудoтвoрци пoмeѓу нeзнабoжцитe, сo тoа да ги завeдат лeснoвeрнитe и да ја пoнижат христијанската вeра, а нeзнабoштвoтo, магијата, гатањeтo, сатанствoтo и сeкoe шарлатанствo да гo вoзвишат. Нeма сoмнeвањe дeка и сатаната прeку свoитe слуги прoбува да прави чуда, нo ситe тиe чуда на нeгoвитe слуги нe прoизлeгуваат oд чoвeкoљубиe, сoжалувањe