Дома

Радувај се роде човечки, радувај се Никомидио,
ете од тебе Бог порасна фиданка, која стократен плод ќе принесе,
преку неа врати ќе се отворат,

На смртта треба последователно да се гледа со зборовите Божји: „Сакам да се ослободам и да бидам со Христа“, така гледал апостол Павле и сите светии. Земниот живот е еден вид прогонство поради поправање. Како што се излегува радосно од темница или логор, исто така, подобро кажано, со неизмерна радост се излегува од мрачниот земен живот. Ти ќе речеш:

Срцето на Мајката Божја, нејзините мисли, целата нејзина душа, беа обземени со Господа. Меѓутоа, нејзе и беше дарувано уште нешто: таа ги љубеше луѓето и равносно се молеше за нив, за нови христијани, за Господ да ги укрепи. Таа се молеше за целиот свет, сите да се спасат. Во таа молитва Богородица наоѓаше радост и утеха тука на земјата.

Решаваш многу работи, сакаш многу работи, но без Гостоприемникот, како што велиме, Гостоприемникот на овој живот, Оној Кој нѐ засолнува во овој живот, Оној Кој ни дозволува да пребиваме во овој живот, е нашиот Творец. Оној, Којшто некогаш рекол и сме се родиле, Кој некогаш дал заповед и сме биле зачнати во утробата на нашата мајка, ни дал дишење и живот. Тој имено ќе го

Блажен си ти Маманте кој тргна по патот Господов,
ѕверовите природни ги скроти, а се засолна од луѓе ѕверолики,
природата се поврати во служба на човека,

Дали нафтоводот Кистоун треба да се изгради? Дали глобализацијата е добро нешто? За која политичка партија треба да гласам? Овие прашања беа причина за многу дебати, викотници и масовни протести, а понекогаш и насилства. Прашањето е: дали Црквата Божја треба да се впушта во идеолошки расправии и да се вклучува во протести? Дали треба да маршираме и да носиме транспаренти?

Вo врeмeтo на oва празнувањe Гoспoд Исус влeгoл вo синагoгата вo Назарeт, ја oтвoрил книгата на прoрoкoт Исаија и ги прoчитал збoрoвитe: Духoт на Гoспoда Бoга e врз Мeнe заштo Гoспoд Мe пoмаза за да им благoвeстувам на бeднитe,

Духoт на Гoспoда e врз Мeнe. Зoштo Oн тoа гo гoвoри кoга e рамeн на Духoт какo и на Oтeцoт? Заради свeдoштвo на луѓeтo, какo штo тoлкува св. Златoуст. Нe вeли благoдатта на Духoт, туку Духoт, бидeјќи благoдатта на Духoт e на вeрнитe луѓe, а на Нeгo e самиoт Дух, какo штo и сe пoкажалo на рeката Јoрдан. Духoт e свeдoк на Синoт и ниeдeн мoмeнт Синoт нe бил бeз Духoт.

Симеоне свети подвижниче,
подвиг пред Господа голем принесе,
надминувајќи ја човечката природа на столб се подигна.
Пастирот Христос преку тебе светилник на столбот постави,
да свети по сите краишта земни,
да се распространува светлината Христова,

Кој ги читал житијата на светиите, знае дека облеката и предметите на светителите лечеле болести со еден допир.
Облеката на Атанасиј Андреевича, исто така и предметите, кој ги држел во раце, имале сила и делувале посебно на оние луѓе кои биле опседнати од нечисти духови.
Еднаш добив разгледница од Атанасиј Андреевич, на која беа два каранфила.

Дошло до ова: што и да правел Макариј, што и да зборувал - се се вртело против него. Во такви тешки услови на духовно живеење, ракополагањето во свештенички чин се одложувало на неопределено време. Монахот се одржувал исклучиво од молитвите на старецот. Еднаш во присуство на Макариј, јеросхимонахот Јован ја спомнал смртта. Инокот за тоа му раскажал на еден жител на Корената обител,

Aко треба да дадеме најкратка дефиниција и најверодостојна карактеристика за науката на Господ Исус Христос и христијанството воопшто, треба да речеме дека тоа е љубов. Можат да се дадат и други дефиниции за христијанството дека е вера во троединиот Бог, вера во воплотениот Бог, вера во спасението на човековиот род, но сите овие дефиниции претпоставуваат љубов.

Богородице Приснодево, заштитнице на луѓето,
ризата и појасот на твоето пречисто тело
си ги дарила на твојот град како моќна ограда,

Неодамна, со благослов на Митрополитот Струмички г. Наум излезе од печат книгата „Мисли за женската душа: есеи за психологијата на животот“ од д-р Дмитриј Авдеев и Јоана Беседина, во издание на списанието „Премин“. Издавањето на книгата го овозможи манастирот „Светите Петнаесет Тивериополски свештеномаченици“, Струмица.

Молитвата како река протекува низ умот човечки,
и ги согорува помислите на неговите богови,
метаниите те предадоа на Божјото милосрдие,
оче Христифоре преподобен,

„Ништо не се случува вон законите создадени од Творецот на се, од Бога. Животот на човекот создаден е по образ и подобие Божјо. На создаденото тело, Бог му даде душа, која во себе содржи закон, неменлив и непреоден - вечен. Во тој Божји закон се наоѓа една прва, основна и најголема заповед. Законикот, сакајќи да го искуша Исуса Христа, Го прашува која е најголема заповед во Законот?

Неволјата на човекот е во тоа што постојно се брза, но брза суетно, бесплодно. Човекот ги привижува  планините со својата енергија, подигнува и руши цели градови за многу кратко време. Но, ако се загледаме во таа негова енергија и ги погледнеме нејзините последици, ќе забележиме дека таа не го умножува доброто во светот.

Споменот на праведникот е со пофалба,
а тебе ти е доволно и сведоштвото на Господа, Претечо,
оти навистина се покажа најпочитуван меѓу пророците,

„Да се здобие Исусовата молитва – значи да се здобиеме со вечноста. Во најтешките моменти од разградувањето на нашиот физички организам, Исусовата Молитва, станува облека на душата; кога ќе престанат активностите на нашиот мозок и кога сите други молитви