Дома

Не постои човек, кој не може да стане светител, доволно е да биде малку јунак, да има природност, малку човечко во себе, мир, прифаќање, значи да го прифаќа сето она што го снаоѓа во животот, да не паѓа во агонија поради што било. Ниту за себе, ниту за Црквата, ниту за општеството, ниту за времињата.
Ние христијаните имаме разни помисли, и чувствуваме дека се губиме, дека сме во опасност.

Што да објавам на светот за тебе,
дали сум дел од твоето лозје,
дали ќе дозволиш калемов
да се пренесе жив на првиот чокот ?

Еднаш порти ми отвори
во твој предел монах молитва сотвори,
зад мене одамна се затвори

 Блазe си му на Јoвана Крститeл бидeјќи гo испoлнил Eвангeлиeтo прeд Eвангeлиeтo.
Oдeјќи вo пустината, тoј пoтпoлнo сe прeдал на вoлјата Бoжја, и сo тeлo и сo душа. И вoлјата Бoжја сe извршувала и на зeмјата на нeгoвoтo тeлo и на нeбoтo на нeгoвата душа. Ни гладoт, ни ѕвeрoвитe нe му гo пoврeдилe тeлoтo вo пустината за мнoгу гoдини, ниту пак душата му ја пoврeдилo oчајаниeтo заради oсамeнoста, ниту гoрдoста заради нeбeснитe видувања

Многу е важно, како живее човекот, со кој се дружи, кои му се другари, како го минува животот, како се подвизува. Човекот се менува. Тоа е природно, што се менува: кога раснеш, ти се менуваш, твоето лице не може секогаш да остане детско, ти ќе пораснеш, ќе возреснеш, изразот на твоите очи ќе стане посериозен, попрониклив. Така возраснува човекот, и тогаш малото дете, станува момче, потоа маж,  а малото девојче станува девојка, а потоа жена, која сериозно го посматра животот. Но, ние не зборуваме за таа промена.

„Проповедникот вика: Кој виде да се очиостува Сонце Кое е пресветло по природа, да Те измијам со водите Тебе, Кој си светлина на славата и слика на вечниот Отец? И јас, кој сум сено, да се допрам до огнот на Твоето Божество, зашто Ти си Христос, Божјата мудрост и сила“ (песна од канонот на Утрена на Свето Богојавление на Господ Исус Христос).

На 19 јануари 2020 година, кога Црквата го слави Крштението Господово – Богојавление, во митрополитскиот соборен храм на Свети Никола во Куманово, митрополитот Кумановско-осоговски г. Јосиф служеше света Василиева Литургија. Верниот народ на Литургијата се причести со Светите Христови Тајни. После Литургијата беше извршен Голем Богојавленски водосвет.

Прославата на празникот на Богојавлението во Велес започна со Света Божествена Литургија во храмот „Свето Вознесение Христово“, на која чиноначалствуваше Митрополитот Повардарски г. Агатангел во сослужение на целото свештенство од Велес. По завршувањето на Литургијата беше формирана литија до мало мовче од каде што се изврши осветувањето на водите на реката Вардар и беше фрлен чесниот и животворен крст во водите. 

Луѓето вообичаено имаат некаква субјективна претстава за некој познат човек, но ретки се тие што ја знаат големата слика за него - што е недоволно за објективен суд.
Нема послатко кога луѓето те одвраќаат или говорат дека целта ти е невозможна, а ти си молчиш, си работиш, си успееш - и пак си молчиш.
Не верувај во луѓе кои критикуваат, без притоа да понудат и решение за проблемот.

"И кога излегуваше од водата, веднаш виде како Му се отвораат небесата. Гледате ли дека Светото Крштение претставува врата кон небото и дека таму ги воведува оние што се крштеваат? Заради тоа не вели едноставно ‘се отворија небесата’, туку ‘Му се отворија небесата’, и сѐ што се извршуваше на Него, 

 Утрово, на чинот на големиот Богојавленски водосвет, испеавме еден прекрасен тропар, кој гласи: „Гласот Господов на водите вика, говорејќи: ’Пријдете, примете Го сите Духот на премудрост, Духот на разум, Духот на страв Божји, на Христа Кој се јави Гласот Господов на водите“ се слушна на Јордан, во облаците, во понорите земни и насекаде во вселената каде што постои вода. Господ „се јави да ги освети водите“.
Ги осветил некогаш гласот Господов водите на Јордан со Крштевањето на Синот Божји,

МОЈА е непрофитна, волонтерска организација на нашата младинска заедница. Денот започна со Света Литургија, и беше ден на Светиот Гаврил Велички Светогорец, еден од поновите Македонски светители. Манастирската црква беше преполна со поклоненици, на Литургијата моштите на Свети Гаврил Велички беа изложени пред верниот народ и верниците се поклонија со голема радост. Сите бевме возбудени, трпеливо чекавме за Причесната и да почнат спортските активности, посебно децата.

И да доживееш некаков неуспех, тоа ќе биде - „конструктивен неуспех", од кој учиш како да успееш.

Клучно за секој успех е да се издржи кризата што се сретнува на патот. Бидејќи се работи за сила во областа на душевно - духовното, неа секогаш ја имаме, проблемот се целта, мотивацијата и волјата.

Секоја криза се случува за духовно се издигнеш над работите, а не да пропаднеш.

Судирот меѓу западниот и источниот начин на живот, за кои се напишани стотици брилијантни книги и од источни и од западни мудреци, на теренот на семејството станува многу подраматичен одошто на теренот на општеството. На општествен терен работите се разбистрија, барем површно погледнато (каков што е впрочем, површен денес и светот): постојат „прогресивна“ и „конзервативна“ општествена тенденција. „Прогресивната“ се вика либералкапитализам или глобализам, а „конзервативната“ – национализам (под што се сведува неправедно и патриотизмот, особено на Балканот).

Еден од најголемите руски подвижници, проѕорливци и чудотворци.

Роден е во 1759 година, а се престави во 1833 година.

Се одликуваше со големо смирение. Кога сиот свет го славеше,

самиот себеси се нарекуваше „кутриот Серафим“.

Лошо, добро; сладост, болка; радост, тага; заљубеност, омраза; успех, пад - постојани промени. Битно е - исправени да продолжиме кон целта.

Да се фокусираме на нашите цели, безначајностите немаат крај.

Сите што живееме сме борци, без оглед на тоа дали знаеме за која точно виша цел се бориме или не. Доволно е борбата да преживееме.

Светото Предание на Црквата е израз на најавтентичниот нејзин живот и секогаш има длабока смисла, и секогаш без исклучок ја изразува и треба да ја изразува Црквата, бидејќи се раѓа и создава внатре, во нејзините прегратки. Во однос на обичаите и чисто човечките традиции Црквата имала еклектичен (селективен) однос и ги припојувала кон своето Предание само ако успевала да им даде христијански карактер, а тоа е нивната форма – секогаш да мора да го води народот кон суштината и смислата на сè што постои, а тоа е Богочовекот Христос.

Прва и општа причина – уживање во сите сфери на животот. Вулгарната хедонистичка цел – „да се земе се’од животот“, тоа е ако не главната тогаш во голема мера значајна и одредувачка причина, исто е и кај црковните луѓе. Стануваме се’ повеќе себични. Ова е важно, секако и за нас, за свештенството.
Втора причина: православните, за кои сега и зборуваме, едноставно не научиле што е христијански брак. И примерите на среќни, долгорочни, во висока смисла одговорни сопружници се ретки.

"Во секој одличен ден, во секој празничен ден, ѓаволот со неговите искушенија создава проблеми кои причинуваат тага. Тој сака да ја урне нашата радост, да ја наоблачи светлоста на празникот, да не остави срце нерането од жалоста. Онаа исходечка љубов - нудењето самите себеси на другите – не води кон пронаоѓање на себеси.

Денес, на празникот на свети Василиј Велики, во манастирот „Покров на Пресвета Богородица и свети Леонтиј“,

во Водоча, традиционално беше поделена Василопита со парички,

во која имаше од златна и сребрена до најобични,

така што на повеќето сестри им се падна соодветна паричка.