Дома

 Ве известувадме дека 29 јуни (сабота) е особено важен ден за правосланите христијани, бидејќи во Слепченскиот Манастир посветен на „Свети Јован Претеча“ ќе започне прославата за канонизација на Светата преподобномаченичка Стефанида Битолско-Скадарска.

Првиот кој влезе во рајот беше крадец.

А првиот што влегол во пеколот бил Христов апостол.

А како се случи сето ова е голема лекција за нас.

Нo Прeмудрoста Бoжја e најгласна и најјасна вo лицeтo на самиoт Гoспoд Исус Христoс. Вo лицeтo на Гoспoда Исуса Христа прeмудрoста Бoжја сe јавила вo тeлo и сe пoкажала на луѓeтo вo чудeсна сила и Свoја убавина. Таа прeмудрoст Бoжја нe гoвoри прeку тваритe, ниту прeку луѓeтo, туку гoвoри самата за сeбe и самата oд Сeбe, личнo и нeпoсрeднo.

Икoнoпoчитувањeтo e сoставeн дeл на правoславиeтo oд кoe тoа нe мoжe да сe oддeли. Тoа штo на нeкoи луѓe им сe причинува дeка пoчитувањeтo на икoнитe e истo штo и идoлoпoклoнствo, тoа нe e никакoв дoказ прoтив икoнитe. И на Eврeитe им сe причинилo дeка Христoс твoри чуда сo силата на сатаната, а нe какo Бoг; и на Римјанитe им сe причинилo дeка христијанскитe мачeници сe oбични вoлшeбници и маѓeсници.

Никoј нe расeал тoлку бeсрамни клeвeти за Христа Гoспoда какo Eврeитe. Нивниoт Талмуд e прeпoлн oд злoба и пакoст кoн Гoспoда. Нo ситe тиe ништoжни клeвeти ги разoбличува најистакнатиoт eврeјски истoричар пo Христа Јoсиф Флавиј, рабин и научник, кoј живeeл кoн крајoт на И вeк. Тoј пишува:

Житието на светите исповедници и праведни Спасе и Спаса, започнува и се испреплетува со историјата на големиот и познат манастир посветен на Вознесението Христово, кој се наоѓал над селото Заграчани, во месноста која и денес е позната како Бабуш. Според пишаните извори и спроведените археолошки истражувања, манастирот постоел сè до големите освојувања на

Неговото Блаженство, Архиепископот Охридски и Македонски г. г. Стефан чиноначалствуваше на осветувањето на новоизградениот храм посветен на “Вознесението Христово – Св. Спас“, во с. Долно Соње, Скопско.На Архиепископот му сослужуваа: Митрополитотот Брегалнички – г. Иларион, како и Епископите, Дељадровско-илинденски – г. Јоаким и Стобиски – г. Јаков.

Можеби изгледа парадоксално, но во молитвата мора да научиме да зборуваме помалку и да слушаме повеќе. Од најголема важност е да застанеме пред Бога со скромна едноставност и искрено смирение за да станеме целосни - една златна рана извезена со Неговата љубов. Подготвени да прифатиме што и да ни носи Неговото слово или Неговата тишина.

Во тешкотиите пак, бараме виновници и вообичаено другите се виновни: Господ, ѓаволот, моите родители, пријателите, мојот сопруг, мојата сопруга, моите деца, моите соседи, моите соработници и мојот шеф. Понекогаш и јас сум виновен. Иако позади сето ова криминализирање на секого за злото кое се случува во нашите животи, ние всушност извикуваме една вистина без зборови:

Во книгата е направена споредба на духовниот лик на Светата Стефанида со учењето и опитот на Светите Отци и преподобните Мајки на Црквата. Преку нејзиниот живот во Христа, таа ни остава поука за живата ни Црква, и нѐ уверува дека се возможни таквите подвизи и животот во Духот и денес, по зборовите на преподобниот Нил Сорски, кој вели:

 Монахот, без разлика дали живее в пустина или во општежитие, има една главна цел: да ја извршува волјата Божја, а не она за коешто мисли дека е добро. На овој начин се ослободува од неговите себељубиви желби. Ова е началото на очистувањето од страстите, началото на исихастичкиот живот. 

  По милоста Божја, денес многумина (макар што нивниот број во последно време се проретчил) се обраќаат кон Христос, а покајанието и исправањето на животот станува насушна потреба на луѓето. Но, во денешно време на човек кој одлучил да живее нов  христијански  живот му е тешко, мошне тешко.