Тоа е како да ги отсекуваме, сушиме со Божјите зборови –

„вените” низ кои доаѓа силата на сатаната и нè тера на грев.

И тогаш ќе престанат движењата и поттикнувањата од ѓаволот и од страстите,

Икона на Мајката Божја која што се наоѓа во келијата на Свети Нектариј Егински на островот Егина во Грција, и која е направена на Света Гора специјално за него по Божјо видение. За ова икона тој ја напишал химната за Богородица “Света Дево”. Од иконата се шири огромна благодат и благоухание.

Успеваа да го прогонуваат за да не служи во Црквите и манастирите,и на крај Бог го насели далеку од сите тие непријатели на островот Егина каде и остана до крајот на својот земен живот.
Никогаш не се слушна убав збор за светиот монах Нектариј,

Велик сад на благодатта,
мудроста во тебе допре длабочина,
Софроние оче наш преподобен,
дар на солзи, дар на исцеленија,
за душите гладни – мудрост која заситува
и нé води во светлината на идната татковина.

 Во оваа трета недела од постот, празнуваме поклонување на чесниот и животворен крст од овие причини: бидејќи за време на четириесетдневниот пост на некој начин и ние се распнуваме, умртвувани од страстите, паѓајќи во униние имаме чувство на жалост, ни се предлага чесниот и животворен крст за да не поткрепи и утврди и утеши, потсетувајќи не на страдањата на нашиот Господ Исус Христос.

О света ученичке на бесмртниот Цар Небесен,
животот земен воскресение доживува од благодатта подарена,
за мноштво трудови кои ги принесе како туѓинка,
осиновена се најде во прегратката Христова.
Спомни си за нас мајко преподобна

Откако ќе се испее тропарот се читаат имињата на 40 те маченици: 

Свети : Кирион, Кандид, Домн, Исихиј, Ираклиј, Смарагд, Евноик, Валент, Вивијан, Клавдиј, Приск, Теодул, Евтихиј, Јован, Ксантиј, Илијан, Сисиниј, Агиј, Аециј, Флавиј, Акакиј, Екдит, Лисимах, Александар, Илија, Горгониј, Теофил, Дометијан, Гај, Леонтиј,  Атанасиј, Кирил, Сакердон, Николај, Валериј, Филоктимон, Северијан, Худион, Мелитон и Аглај.

Наоѓајќи се на овој тажен собир, се прашувам: Зарем малку солзи пролеавме како народ, зарем малку црнила износивме и зарем малку гробови ископавме од најразлични причини, па ни требаше да ја доживееме и оваа сенародна трагедија? Одамна ваква несреќа, одамна ваква и толку бројна

„Ја сакам молитвата пред путирот, бидејќи тогаш во себе необично се менувам преку Божјата милост: умирам за светот и светот (со сите свои добра) истовремено умира за мене. Тогаш живеам во Бог. Со Него сум проникнат и станувам ист дух со Него. Тогаш моето срце е исполнето со радост, благост и љубов. Мојата душа е просветлена од неземната светлина.“

Блажен си ти Теофилакте епископе
на кого Христос срцето со милост го преисполни,
служејќи им на болните, хромите, слепите и немоќните,
духовни начела во нивниот живот постави,
заштитниче на православните икони,

Јас сум генерација 2004. Генерација на соништа, надежи, младост што штотуку почна да го дише животот. Но, мојата генерација повеќе ја нема. Моите школски другари, децата со кои пораснав, со кои делевме сендвичи на големите одмори, со кои се смеевме за глупости исчезнаа во пламенот.

Свеќници пред престолот Божји,
запалени за спасение на родот човечки,
исповедници на вистината пред суетата човечка,
Аморејски свети маченици,
верата ваша ги надмина времињата  

Пустината затворена за погледот човечки
очи ти избистри, собеседник на ангелите
те направи, а ти Христа го прослави
Кој желбата на твојата душа ја исполни,
о свети Исихие чудотворче,

Постот, благодарноста на една душа. Со што ќе се заблагодари човек што дише, живее, работи, создава, просперира, што има благослов на секое поле, ако не е тоа она мало послушание што можеме да го дадеме на Бог уште од Рајот( од се' јади, само од тоа дрво не јади!), таа мала жртва, да бидеме послушни, да постиме.

Дека овој голем светител среќавал чести и бројни искушенија, треба да прифатиме, и на тој начин ни се покажува навистина совршен. А оние работи, кој ум може да ги сфати, кој збор може да ги изрази овие дотогаш нечуени сплетки ковани од лутиот непријател, поткажувањата и клеветите на новите непријатели

Нажалени родители, браќа и сестри, роднини и пријатели – нажалена Македонијо,Светиот архијерејски синод на Македонската Православна Црква – Охридска Архиепископија со исклучителна тага и жал ја прими злокобната вест за огромната трагедија во Кочани,

Минува третиот ден од ужасната трагедија во која животите ги загубија 59 невини наши млади чеда, а над стотина се здобија со тешки повреди. Оттогаш, Светата Македонска Православна Црква постојано се моли за спасение на невино настраданите, служејќи помени за упокоените и принесувајќи молитви за исцеление на повредените, како и за утешение на нивните семејства и ближни.