Не може да се верува
на оној кој не се познава себеси,
па макар за него да се зборува
дури до небеси. 

И што гледаме ние денес на храмовиот иконостас – икона на Царството Небесно: кој седи од десната и од левата страна Христова? Не седи ниту апостол – па бил тој Петар или Павле, ниту некој свет архиереј, односно не седи претставник на надворешното свештенство; не седи никој друг, туку првите и совршени ...

Тој нѝ допушта страдања, за да можеме да размислиме што ќе се случува во идниот век. Заболувањето – ете потсетник да се помолиме и подготвиме за Причесната. Понекогаш сме толку зафатени што изгледа дека повеќе не нѝ е до Бога. И тогаш сме се разболеле – и веднаш се сетивме.

Ние со ужас си помислуваме за војната, но многу често сосема спокојно се однесуваме кон оној страшен, бесчовечен мир, којшто ѝ претходи на бурата и крвопролитието. И секој од нас носи одговорност за сите оние страшни работи што се случуваат наоколу; никој да не вели: „Јас сум жртва, јас сум чист, јас само сум подложен на страданија, јас сум сломен од околностите…“ Христијанинот не може да биде сломен од ништо,

Постот претставува корен на секоја добродетел и почеток на исполнувањето на Божјите заповеди...Постот и воздржанието им користат не само на добродетелите, туку и на побожноста; бидејќи постот мора да е проследен со воздржанието. Зошто?

Како што сонцето со своите зраци ѝ се насмевнува на целата земја, така и љубовта со своите светозарни дела ја поздравува секоја душа. Ако ја придобиеме неа, тогаш ќе ги изгасиме страстите и ќе засјаеме до небесата. Секој труд лесно се извршува штом ќе ја придобиеме светата љубов; а кога неа ја немаме, во ништо успех немаме.

И блажени се гладните и измачените од жед; зашто таму ќе се наситат; а тешко на наситените, зашто таму ќе гладуват и жеднеат. Блажени се оние што плачат; зашто таму ќе се веселат и утешат; а тешко на оние што сега се смеат зашто таму непрестајно ќе плачат и воздивнуваат. Блажени се милостивите; зашто таму ќе бидат ...

– Господ наш Седобар рекол: Без мене не можете ништо да направите, а се’ што Господ рече, е апсолутна вистина и само вистина. Затоа ние секогаш прво замолуваме: Боже, помогни ми, па потоа го правиме она што сме наумиле. Ете, го извадив трнот. Ух, колку гној! Не ја спуштај шепата додека не ја завиткам.

Зависта – е страшно зло, полно со лицемерие. Таа ја исполнува вселената со многубројни несреќи. Од оваа болест судовите се полни со обвинети. Од неа произлегува страста за слава и стекнување на моќ; од неа е властољубието и гордоста. Од тука започнуваат патиштата на разбојниците и грабачите

7. На Бога Му се важни сите детали од нашите животи. Мора да сфатиме дека Он не ги презира нашите потреби. Не сме сами на овој свет.

8. Душите треба да ги исполниме со Христовото присуство, со божествената љубов, радоста. Радоста Христова ќе нѐ излечи.

Нашиот Отец е многу сострадален. Како е овој наш Отец толку милостив? Каков е нашиот Отец што толку многу нѐ сака? Каков е овој наш Господ, Кој вака силно ја пројавува Својата љубов спрема нас Своите слуги? Сѐ ни дава, со сѐ нѐ снабдува во изобилство; Он ги лекува нашите душевни рани, долго нѐ трпи нас што Го оставаме и сака сите да станеме наследници на Неговото царство.

Што да очекувам
Ајде кажи ми?
Дали чекори од самовили
Или ноќен ураган,
Дали часови со безброј мигови,
Или ракопис исчкртан во ова глуво доба.

 "Дојдете да работиме во таинственото лозје, берејќи во него плодови на покајание, не ситејќи се од јадење и пиење, туку во пост и молитва негувајќи добродетели: со тоа Му угодуваме на Господа, и за трудот ни дава награда од еден денар, со кој ги избавува душите од гревовниот долг, единствениот многумилостив."

 Свeти Јoван Златoуст вака пишува прoтив oниe кoи збoруваат вo црквата и кoи излeгуваат прeд да заврши Бoжјата служба: “Нeкoи нe пристапуваат (кoн причeстувањe) сo трeпeт туку сo туркањe, притискајќи гo eдeн друг, пламтeјќи сo гнeв, викајќи, карајќи и туркајќи гo свoјoт ближeн, пoлни сo мeтeж. За тoа јас чeстoпати гoвoрeв и нeма да прeстанам да гoвoрам.

4. Недела на свети Јован Лествичник (18.03.2018)
„Архангел Михаил“ - Автокоманда

5.Недела на светa Марија Египетска  (25.03.2018)
„Свети великомаченик Георгиј“ - Чаир

Да ги разрушиме браќа, бедемите на оваа преграда кои со непослушност на свое зло ги подигнавме. Да земеме прошка за долгот, бидејќи во адот нема никој кој би можел да не излечи. Повеќе да не се занимаваме со ништо земно, браќа! Ние сме се запишале во луѓето кои не се грижат за ништо земно.

Сите ние, ослободени од душевните и телесните беди, живеејќи во трезвеноумие, со лесно да го поминеме патот на овој живот, а откако ќе го поминеме, во погодно време да станеме учесници и на вечниот, блажен и непропадлив живот, кој е совршено бестрасен и благопријатен, во Самиот Христос, Лекарот и Бог на нашите души и тела, Кому Му приличи секоја слава, чест и поклонение, заедно со Отецот и Светиот Дух во веки веков.

Едно е аскетска вера и доверба во Господ, а друго е благодатна вера: благодатната вера веќе преминува во познание, знаење и сигурност. Едно е аскетското исполнување на Божјите заповеди, а друго е благодатното исполнување. Едно е аскетска молитва, а друго е благодатна молитва. Едно е аскетска љубов кон нашите ближни, а друго е благодатна љубов, итн.

Пред извесен период, повторно, по милоста Божја Ве информираме дека со благослов на нашиот надлежен епархиски архиереј, Неговото Високопреосвештенство, Митрополитот Дебарско – кичевски и Администратор Австралиско – сиднејски г. Тимотеј – излезе од печат четвртиот број од епархискиот гласник на  Австралиско – сиднејска епархија при МПЦ-ОА – списанието „ПРАВОСЛАВИЕ“,

Духу на Вистината
Од Бога испратен дар
Очите отвори ги но затни ги ушите
Зарем ќе се запишува она што го зборат лудите
Ќе се слуша ли она што зборуваат недораснатите