Црквата на Св. Стефан била изграден од страна на византиската царицата Евдоксија, жената на царот Теодосиј II, и се претпоставува дека е на местото на мачеништвото на свети Стефан. Осветена е во 460год. н.е.
Црквата била толку голема што може да прими до 10 илјади луѓе.

Најголемиот страв на еден христијанин не треба да биде дали ќе го сакаат или дали ќе се грижат за него.
На прашањето „Кој е вашиот најголем страв? Христијанинот кој живее во Христа одговара сосема поинаку. „Мојот најголем страв е да не можам да ги сакам другите. Мојот најголем страв е да станам неспособен да ги сакам другите како крст,

Спасоносниот настан од таа неповторлива витлеемска ноќ е исполнување на времетo коешто се навестуваше од искони, на времето во кое историјата стана сегашност, а очекувањата – стварност. Ова ново време го оживотвори вековниот копнеж на старозаветните праведници и пророци; ова време го засени Законот,

Сестринството веќе многу години работи на репатријација на отуѓеното ракописно наследство на манастирот и до денес во дигитална форма се повратени околу 200 ракописни книги,

Ние, кои останавме овде, обземени
од една речиси забранета љубов
Ние, осудени на тивка смрт
во пространа гасна комора 

 Денес, заради љубовта, а особено поради должноста што ја чувствуваме спрема нашите предци, нашиот благоверен народ, нашите незнаени и знаени молитвеници што коленичат пред Бога, Господ, Оној Кој е насекаде и сѐ исполнува, благоизволи земјата да ги исфрли закопаните слова,

Во време на нарушени и изопачени духовни вредности, кога поимот за гревот го изгуби своето вистинско значење, кога употребата на разумот стана извор на стрес, а заблудата стана утеха на духот, повикани сме да ги подигнеме прегазените духовни принципи : Вистината, добрината и правдата, со збор и со дело.

Запомнете што сме зборувале, што препорачуваме за сите овие големи празници  - Велигден, Божиќ, Успение на Пресвета Богородица: Поставете си нов почеток, причестете се и продолжете да живеете духовно како што треба. Не бара никој од нас да правиме некакви  огромни чуда, туку се бара од нас да се ставиме во ред.

Човекот може неуспешно да бара одговори на своите прашања во текот на животот и во науката и во разговорите со најобразованите луѓе. Но, колку е полесно да ги пронајдете, кога знаете каде и од кого да ги побарате и да добиете вистински одговори на нив! Ова е приказна за еден млад човек кој пронашол се

  На празникот на Свети Наум Охридски Чудотворец, излезе од печат новата книга на Митрополитот Струмички Наум – „Философски стрмнини“, во издание на манастирот „Воведение на Пресвета Богородица Елеуса“, Велјуса.

Но, во светот, има големи и прославени луѓе кои не само што давале данок, туку принесувале дарови, удостојувајќи се со високи почести, благодети и почитување. Така и светите отци не само што ги зачувале заповедите, туку и дарови Му принесувале на Бога. Овие дарови се девственоста и сиромаштвото. Овие не се заповеди, туку дарови. Никаде не е напишано: не земај жена или немој да раѓаш деца“.

Кад су се отворила небеса и чете анђела слетеле на земљу певајуђи, јављајући радосну вест, пастири су са даровима пожурили у пећину. Сиротан баш ништа није имао, а није могао да иде празних руку. Досетио се, па је од крпице коју је исцепао са кошуље, на гранчици начинио малу белу ружу.

Како што знаеме, покајанието е способно и за повеќе - треба да го преобрази нашиот живот. Но, сме размислувале ли, како се одвива тоа преобразување?
Ако после покајничките молитви и исповед на душата ни е лесно и радосно, се појавила благодарност кон Бога,