Како да не се срамуваме од небото и од земјата ние, кои сме купени со пречесната Христова крв, пак да се враќаме назад? Како да не црвенееме пред себеси затоа, што однадвор се покажуваме светли и убави, а однатре сме исполнети со секаква нечистотија? До кога ќе куцаме на обете нозе?

Црквата многу правилно и мудро ги повикува сите нејзини членови да се подвизуваат, т.е. да влезат во процесот на доброволно лишување (какво и да е тоа) за постепено да се одвојат од земните работи и да се исполнат со љубов кон небесното. Сепак, многу луѓе се спротивставуваат на овој призив за подвиг.

 - Госпоѓооо, знаете што добивте? Фрустрации, госпоѓо, фрустрации. Порано бевте госпоѓи, ве зимавме, враќавме, дома во 3, ручек. Ќе одморевте, кафе со комшиВката, фризер и слично. Сега сами возите, сВе некаде идете, сВе нешто се м'кнете и сВе сте бе нешто нервозни. Затоа, госпоѓо, фрустрации. Тоа добивте.

Тоа е пример на неверојатна Мајка, која нема потреба од плач, крици, губење на свеста, од женска разнежнетост и утеха. Таа добро знае, дека Нејзиниот Син се распнува доброволно, исполнувајќи ја волјата на Небесниот Отец. Таа го преживува тоа мачно Таинство во молк. Не се подигнува против жестоките распнувачи, не бара справедливост, продолжува да ја носи надежта, надминувајќи се Себеси.

И како што се вели во Светото Писмо: Не е добро за човекот да биде сам, да му создадеме другар. Себлагиот Бог, Кој го создал човекот за блаженство, ја создава Ева, најблискиот сожител на Адам во рајот.
Жената – пријател, зема живо учествo заедно со мажот во нивниот заеднички живот во рајот.

Драга мајко.
           Сурова си што упорно ми ја одбивате молбата да излезам од овој завод за душевно болни. Би била бескрајно среќна да започнам нов, обичен живот, и сè би прифатила да правам. Ноќва не спиев, смрзнувам овде, прстите ми треперат дури и перото едвај го задржувам во дланките.

Литургија во Недела на Православието во Соборниот храм

На 3.3.2022 година, во Недела на православието, Неговото Блаженство, Архиепископот Охридски и Македонски г.г. Стефан отслужи Света Василиева Литургија во Соборниот храм „Свети Климент Охридски“ во Скопје.
По Литургијата се одржа свечена Духовна академија.

Лошите работи сакаат да имаат власт над човекот и да го поробат. И тој веќе нема сили да се насочи кон својата најважна цел, да се стреми да Го достогне Бог. Тие го оддалечуваат човекот, го менуваат, го водат на разни страни. И тогаш човекот душевно се оптеретува, комплицира и затоа е неопходно да се ослободи од тие внатрешни состојби.

Неговото Високопреосвештенство Митрополитот Плаошко-струшки и Дебарско-кичевски и Администратор Австралиско-сиднејски г. Тимотеј, во придружба на Неговото Високопреосвештенство Митрополитот Струмички г. Наум, на свештеникот Александар Димоски и протоѓаконот Николче Ѓурѓиноски, на 2 и 3 март оваа година, беше на поклонение на светињите во Великата Вселенска Патријаршија.

На 03.3.2022 година, во прва сабота од Великиот пост и спомен на чудото на свети Теодор Тирон, Неговото Блаженство, Архиепископот Охридски и Македонски г.г. Стефан богослужеше и проповедаше на Светата Литургија во храмот „Свети Спас“, во н. Драчево.
На Светата Литургија верниот народ се причести со Светите Христови  тајни.

Во првата сабота од Великиот Пост, која православната Црква ја посвети на споменот на свети Теодор Тирон, беше отслужена Света Божествена Литургија во црквата „св.Никола“ во Свети Николе, на која чиноначалствуваше Митрополитот Европски г.Пимен во сослужение на надлежниот епархиски архереј митрополитот Брегалнички г.Иларион и митрополитот Тетовско-гостиварски г.Јосиф.

Тој не убивал, но секојдневно крадел и грабал, се веселел со другите разбојници, но навечер редовно, како од навика, го читал акатистот. Поради овој негов мал подвиг Пресвета Богородица му го сочувала животот во многу опасни ситуации, а потоа и преку една средба со еден монах, му дала до знаење дека,

Светителот му рече со коливо за да го дополни недостатокот. Евдоксиј не разбра што точно е тоа „коливо“ и го праша светителот, а тој му објасни: варена пченица. Патријархот тогаш го праша кој е тој, што толку се грижи за христоименитиот народ? Христовиот маченик рече: од Него сум ви испратен за помошник.

Великиот пост, во својата суштина, не е ништо друго освен повик до секој од нас да се запознаеме себеси, да се задлабочиме во себе, да погледнеме во својата душа и совест. Одеднаш, макар и накратко, да навлеземе во тишината. Затоа што Великиот пост е таа тишина од која сме целосно лишени во современиот свет. Не физичка, туку духовна тишина.

 Со молитвата треба да се бориме против човечката потреба да се владее, која исто така е многу погубна. Затоа преподобниот Ефрем вели: Господи и Владико на мојот живот, не давај ми дух на властољубие... Духот на властољубието е стремеж да се владее над другите, да се заземе првото место, а стремежот да се владее го довело до погибел архангелот,

 „Ако Великиот пост и воздржанието означуваат зајакнување на духовната борба, тоа е зашто согласно Евангелието, ова е времето кога лице в лице се соочуваме со злото и со сета негова сила. Затоа и токму тогаш ни е неопходна помошта и силата на божествениот оган. Оттука и неопходноста од посебно великопосно причестување

Согласно опитот на сите Светии, единствен темел на вистинскиот духовен живот е вистинската вера. Вистинската вера го соединува човекот со Бог. Учеството во вистинската вера во Црквата истовремено значи и учество во вистинска благодат. Вистинската вера е критериум за вистински духовен живот.

Дај ни, Господи, истрајност во исповедањето на Вистината,  која е во Христа: за преку Него да дојде спасение на светот. Помогни ни, води нè и укрепи нè, та и ние секој ден од својот живот да стануваме »икони« на Патот, Вистината и Животот. Амин.