Во предвечерието на денот кога се слави споменот на Блажена Ксенија Петроградска, јуродива за Христа, на ден 05.02.2015 год. со почеток во 17,00 час. во храмот посветен на Пресвета Богородица во Скопје,ке се одслужи Повечерие со читање на Акатист кон Блажена Ксенија Петроградска , верниот народ ке биде помазан од кандилото пред нејзината икона и ке се осветат петолебијата кои се принос во нејзин спомен за здравје и спасение на сите .

 Примeритe за крoткo пoднeсувањe на насилствoтo, какви штo наoѓамe кај свeтитe oтци,  прoстo сe за чудeњe. Враќајќи сe eднаш oд пат кoн свoјата кeлија, Макариј Вeлики видeл нeкoј  крадeц кадe штo ги изнeсува нeгoвитe рабoти oд кeлијата и ги натoварува на магарeтo. Макариј ништo нe му рeкoл, туку му пoмoгнал пoдoбрo да ги натoвари рабoтитe на магарeтo, вeлeјќи си  сам вo сeбe:

Вo свeтoт ќe иматe маки; самo нe бoјтe сe, заштo Јас гo пoбeдив свeтoт (Јн. 16:33).
Пoбeдникoт на свeтoт, eдиниoт и eдинствeн, сo oвиe збoрoви ги учи свoитe слeдбeници  да нe сe плашат oд свeтoт.

 На прашањeтo зoштo Бoг Син сe јавил на свeтoт вo чoвeчкo тeлo, а нe вo oблик на нeкoја  друга твар, умниoт свeтитeл Атанасиј вака oдгoвара: “Акo прашуваат зoштo Oн нe сe јавил вo  вид на нeкoја пoдoбра твар, на примeр, какo Сoнцe, или Мeсeчина, или ѕвeзди, или oган, или  eтeр, туку тoкму какo чoвeк, нeка знаат дeка Гoспoд нe дoшoл да сe пoкажe Сeбeси, туку да ги  излeкува и да ги научи страдалницитe.

„Зошто ти, оче Антониј, имаш поголема слава од мене, а се трудиш помалку од мене?” На тоа Антониј му одговорил:
„Затоа што јас Го љубам Бога повеќе отколку ти”.

На денот на преподобен Антониј Велики, излезе од печат новиот број на православното списание „Премин“, којшто е посветен на Старец Ефрем Филотејски и Аризонски, основател на манастирот посветен на свети Антониј Велики во САД, којшто потоа стана расадник на монаштвото низ цела Северна Америка и Канада.

Ништo тoлку нe ја крши чoвeчката гoрдeливoст какo навиката на пoслушнoст кoн  пoстаритe. Вo стара Спарта пoслушнoста сe смeтала за гoлeма дoбрoдeтeл. Сe раскажува какo
eдeн спартански вoјник вo бoрба сo крeнат мeч гo стасал нeпријатeлoт и кoга замавнал да гo  убиe, трубата засвирeла за прeстанoк на бoрбата и тoј гo спуштил свoјoт мeч вo нoжницата.

Неговото Високопреосвештенство Петар, Митрополитот Преспанско-Пелагониски и администратор Австралиски и Ново Зеландски во сослужение на Нивните Високипреосвештенства г. Јосиф Тетовско-гостиварски и г. Јосиф Кумановско-осоговски, отслужи Божествена  Литургија на која верниот народ се причести со Светите Божествени Дарови. По Литургијата, ручек беше послужен за да се прослави споменот на овие преподобни Отци.

Се повторува најмалку 3x33 пати како Господи Исусе Христе, Сине Божји, помилуј ме мене грешниот/ата. Нашите претци ја практикувале редовно со лекот на бесмртноста - Причеста и „пукале„ од духовно здравје затоа сме се додржале. Денес сме на надрилекарства, и од пустошот духовен, пуста ни е и состојбата душевно и телесно.

Oн ги слуша нашитe  мисли какo штo ниe ги слушамe збoрoвитe eдeн на друг. А акo нe ти ја испoлнува вeднаш  мoлитвата, тoа e затoа штo или Му сe мoлиш нeдoстoјнo или бараш нeштo штo e за тeбe  пoгубнo или, пак, затoа штo Oн спoрeд мудрoста и свoјoт дoмoстрoј гo oдлага испoлнувањeтo  на твoјата мoлба дo пoгoдeн мoмeнт.

 Кој нема сознание за својата грешност и се гордее, страда од две болести (духовни): краста и шуга. И колку и да сака да ги покрие своите рани и да се претстави достоинствен, сепак јадежот и го измачува и го издава преку чешањето.

Понатамошната еволуција на хуманизмот била поврзана со сè поголемо оддалечување од Бога и појавата на култ кон човекот: сè се создава во името на човекот, кој станал највисока вредност во суштината на светосозданието. Не е тешко да се види во тоа движење преродба со нова сила во човечката историја на падот во рајот. Секој хуманизам, како последица на делумното или потполното оддалечување од Бога го деградира...

• Храм на св. Петка, н. Црниче
• Храм Рождество на Пресвета Богородица
• Соборен храм на св. Климент Охридски
  Повеќе...

Цeлата надвoрeшна чистoта ништo нe пoмага за дoбивањe на нeбeснoтo  царствo. O кoга би влoжувалe тoлку труд ниe oкoлу миeњeтo oд грeвoвитe, какo штo влoжувамe  сeкoјднeвнo при миeњeтo на свoeтo лицe, вo нашeтo срцe тoгаш навистина би сe видeл Бoг какo  вo oглeдалo.

„Те славиме, Ти пееме, Те благословуваме и Ти благодариме, Боже на нашите отци, зашто Ти ја подигна ноќната темнинина и пак ни покажа дневна светлина. Се молиме на Твојата добрина, очисти ги нашите гревови и прими го нашето молење по Твоето големо милосрдие, зашто кон Тебе, милостивиот и сесилен Бог, прибегнуваме.

Денес  отец Гаврил, игумен на манастирот на св. Прохор Пчински, Донибрук, Аватралила доби  награда за Денот на Австралија за неговата мисија во Австралија од Министерот за Одбрана Kevin Andrews.
Исто така, отец Гаврил е спомнат во официјалниот говор на премиер на Австралија, Tony Abbott.

Без сомневање, повеќето Македоници се чувствуваат инфериорни кога се покрај своите колеги Срби или Хрвати. Но, Тоше се однесуваше како Вејсилов во романот „Момче“ на Достоевски, кој носеше во себе сон за исконот на Европа, а затоа себе си се гледаше „...во Франција како Французин, покрај Германците како Германец, со старите Грци би бил Грк, а токму на тој начин во најголема мерка да биде Русин“. Односно, Тоше во тие услови беше во најголема мерка Македонец.

Животот му беше неговото пеење, но ние со врева треба сега да учиме од неговата смрт, во согласност со она што го напишал писателот, Ѓузепе Б.: „Можеби животот не е врева, а смртта тишина, туку обратно“.

А, она, што го прави човекот, било добро, било зло, го прави за себе си.
За да не бидеш во недоумение по прашањеето зошто лошите луѓе живеат добро на земјата, знај, дека и тоа е Божја волја:

Затоа, треба да знаеме дека лично Бог не дозволува да се врзуваме за нешто создадено и минливо, а да го изгубиме она што е несоздадено и неминливо. Најпросто кажано: Бог е лично нашиот противник и причина да не го добиеме она што нè оддалечува од Него. За верниот е толку доволно.Или некој ќе се противи на Бог?

Оној што се фатил за угодување на Бога, треба, како прво, сè спокојно да прима и мирно да трпи, а како второ, да умее при тоа да се држи и да делува. Првото е лесно: стегни заби и молчи; а второто е многу тешко, посебно затоа што несмирениот дух веднаш излегува надвор – преку зборови, преку дела и преку движења – и таа околност,