Нeкoј чoвeк вo Цариград бил нeoбичнo милoстив. Oдeјќи пoградскитe улици, тoј им гo ставал свoјoт дар на сирoмашнитe и вeднаш прoдoлжувал пoнатаму за да нe ја чуe благoдарнoста и да нe бидe пoзнат. Кoга нeкoј нeгoв пријатeл гo прашал какo пoстанал тoлку милoстив, тoј oдгoвoрил: “Eднаш вo црквата гo слушнав свeштeникoт кадe пoучува дeка кoј им дава на сирoмашнитe, тoј Му дава на самиoт Христoс вo рацeтe. Тoгаш вo тoа нe пoвeрував, бидeјќи мислeв какo мoжe тoа да бидe кoга Христoс e на нeбeсата?

Голема е и длабока мистиката што овој четворокрак симбол ја содржи во себе; тој таинствено бил предобразуван низ целата епоха на Стариот Завет, како претсказание за Распетието на Синот Божји – настан што коренито го променил одот на човечката историја. Уште при исходот од Египет, Светиот пророк и боговидец Мојсеј повеќе пати го изоборазил крстното знамение, водејќи го својот народ од ропство кон Ветената Земја. Еднаш, кога Израилците се...

Адам и Ева живееја во рајот во близината на Бога. Тие ја исполнуваа улогата што од Бога им беше одредена како господари на созданието: Адам, всушност, им беше дал имиња на сите животни, На тој начин тој се потврдуваше како посебно создание, способно да раководи, но способно и да сака, да оживува и да Му го нуди на Бога целото создание, бидејќи тој е цар и свештеник.А во средината на рајот се наоѓаа дрвото на животот и дрвото за познавање на доброто и на злото.

Оној којшто многу страда во срцето свое кога го срамотат и го нажалуваат, од ова нека познае дека внатре во себе ја носи древната змија. Според тоа, ако трпи молчејќи или ако одговори со многу смирение, ќе ја расслаби и ќе ја направи немоќна онаа змија. Ако пак, одговара со горчина и ако зборува дрско, ќе ѝ овозможи да излее отров во неговото срце и миговно да ја разјаде неговата внатрешност, така што оваа змија од ден на ден

Спротивно на некои книги на духовност, кои ја претставуваат молитвата на апстрактен начин и понекогаш отсечена од остатокот на животот, псалмите не` учат од секоја ситуација да правиме средба со Бога. Било да бидеме во искушение или да изобилуваме од радост, сами или во група, во псалмите го наоѓаме вистинскиот став што одговара. Од него учиме секоја работа во вселената да ја гледаме како Божја твар и во нејзино име

Така, вистинската цел е љубовта кон Бога. И ако ја постигнеме, тогаш сите други нешта го заземаат своето правилно место и човекот не се измачува. Да кажеме дека имаш тежок брак, сопругот те измачува, свекрвата исто така и ти доаѓа да напуштиш сѐ. Ако се анализирам себеси, ќе видам дека причината е длабоко во мене, имено, дека не Го љубам Бога. Да Го љубев Бога целосно и да бев свесна дека целта на мојот живот е љубовта кон Него, тогаш проблемите во мојот брак, здравјето, работата, финансиите, дури и фактот дека стареам...

Да се познава теологијата, и посебно Светото писмо, е неопходно за да може да се чита и да се разбере европската книжевност… Преводот на „Улис“ ме научи како вистински да го читам и него и кој било друг писател по него. Со преводот на „Улис“, Џојс е единствениот писател што ме натерал одново да ја пречитувам Библијата. Во крајна линија, теологијата е тесно поврзана со книжевноста – вели Марија Гиревска -преведувач, теоретичар, есеистичар.

Бoг нe дoзвoлува пoтсмeвањe. Пoтсмeвачитe Бoг или ги казнува за да ги пoправи или ги oбраќа вo oнакви на какви штo им сe пoтсмeваат. Св. Пoрфириј првo сe прoславил мeѓу нeзнабoжцитe какo пoтсмeвач на христијанствoтo. Eднаш тoј сe пoтсмeвал на христијанската тајна крштeниe прeд царoт Јулијан Oтстапник и нeгoвата придружба. Кoга Пoрфириј сe пoтoпил вo вoдата и ги изрeкoл збoрoвитe дeка сe крштава вo имeтo на Свeтата Трoица,

И кога ние го вознесуваме Крстот и се поклонуваме пред него во почит и прославување, прогласуваме дека припаѓаме на Царството што не е од овој свет и дека нашето изворно и вечно граѓанство заедно со светите му припаѓа на Градот Божји.

Радувај се, дрво живототворно !
Радувај се,  ти кое неплодно – спасение донесе !
Радувај се, ти кое неродно –  во живот процвета !
Радувај се, ти кое – без крошна
човечкиот род  го засолна !

На 27.09.2019 година, кога го прославуваме Воздвижението на Чесниот и Животворен Крст, Неговото Високопреосвештенство митрополитот Кумановско-осоговски г. Јосиф служеше Света Златоустова Литургија во храмот на Свети Мина во Куманово. На Светата Литургија, верниот народ се причести со Светите Христови Тајни.

Денес, на празникот Воздвижение на Чесниот Крст – Крстовден,

викарниот Епископ г. Јаков Стобиски отслужи Божествена Литургија

во манастирот „Светите Петнаесет Тивериополски свештеномаченици“, во Струмица.

Верниот народ на Литургијата се причести со Светите Христови Тајни.

Амбасадорката на САД во Република Северна Македонија, Нејзината Екселенција Кејт Мари Брнз, и министерот за култура, г. Хусни Исмаили, денес, во манастирот „Пресвета Богородица Елеуса“, во Велјуса, Струмица, потпишаа договор со кој ќе се овозможи конзервација и реставрација на фреските и мозаиците во овој манастир. На свеченоста гостите ги поздрави викарниот Епископ г. Јаков Стобиски, кој изрази голема благодарност до Амбасадата на САД.

Накратко, Крст е кога се саможртвуваме за доброто на другите

, а не кога другите ги жртвуваме за свое добро!

Крстот е она на кое и со кое ме распнуваат,

а не она на кое и со кое јас ги распнувам другите.

Во саботата домаќин им беше Неговото високопреподобие, Архимандритот Нектариј – Игумен на манастирот Свети Наум во Охрид. За време на кратката средба со отец Нектариј, новинарите беа запознати со историјата на манстирот.Во неделата пак, групата новинари беше во посета на Бигорскиот манастир, каде монасите, со благослов на архимандритот Партениј, им овозможија прошетка низ најзначајните објекти на манастирот, како и ги запознаа со неговата значајна духовно-историска мисија низ вековите. 

Носењето на нашиот крст не нѐ спасува, туку Крстот Христов и милоста Божја. Но, со носењето на нашиот крст пројавуваме мал и безначаен акт на љубов од наша страна кон Бог – дека сме подготвени да љубиме, да страдаме и дека сме ја разбрале тајната на Крстот Христов. Сѐ друго Бог ќе заврши. Ние сме немоќни; всушност, тоа и значи носењето на крстот – човек да ја признае, да ја прифати и да ја разбере својата немоќ.

Сочувани се низ светот повеќе честички од Светиот Крст на којшто беше распнат нашиот Господ Исус Христос. На Крстовден, честичката од Светиот Крст, која се чува во манастирот Ватопед, се изнесува од светиот олтар за поклонение на верните. После поклонувањето, на крајот од бдението, под Светиот Крст се остава смеса од брашно и вода. Оваа смеса после Светата Литургија станува квасец што нараснува и...

Типикот за нас е свештен закон, којшто нè раководи во нашето православно богоугодување, преку богослужби, празници и пости. Типикот е света книга, поврзана со името на прекрасниот сад на Божјата благодат преп. Сава Осветен и е примена од Православната Црква како една од основоположителните книги. Типикот не е ништо друго, освен гласот на нашата Мајка – Црквата. И кон тој глас ние треба да се однесуваме не со небрежност,

Кога Светата царица Елена го најде Господовиот Крст во Ерусалим, во таа прилика се задржа подолго во овој Свет град и изгради цркви во Гетсиманија, во Витлеем, на Елеонската Гора, како и на други прославени места од овоземниот живот и подвиг на Исус Христос. А на Голгота, каде што и го пронајде Чесниот Крст, започна да гради огромна црква под чијшто покрив се наоѓаше и самата Черепница каде што беше распнат Господ,

Честопати, ние ги помешуваме работите и мислиме, дека духовниот живот значи да си добар човек, да не крадеш, да не убиваш, да не одиш на лоши места и со лоши пријатели, да одиш во недела во црква, да си таму на славословието или барем на „Благословено е Царството на Отецот и Синот и Светиот Дух“, да читаш христијанска литература.