Денешната петта јубилејна Литургија на врвот на Голем Крчин (2341 м.), по Божја промисла соединета со илјадагодишнината од основањето на Свештената Бигорска Обител, одново привлече голем број народ, кои соединети во една мисла, срце и ум, верно стоеја пред возвишениот крст, барајќи благослов од Бога за нив и за нивните ближни. Во чест на овој голем Јубилеј, повеќе од 1000 верници – планинари, алпинисти, спортисти…, вклучително и неколку од Србија кои

Во спротивно, тој секогаш ќе нѐ држи закотвени долу. Егоизмот е исполнување на страстите. Тие го прават човека егоист. Човек кој постојано се оддава на страстите, обидувајќи се да ги задоволи, не мисли на никого, не води грижа дури ни за најблиските. Мислејќи дека е среќен и задоволен, таквиот во  стварност си го гради својот пекол и крајната несреќа.
Затоа, мили мои монаси и верници, свето послушание.

Болката е онаа душевна сила која Бог ја всадил во нас за да нè поттикнува да правиме добро, и да ја преточиме во љубов, радост и молитва. Наместо тоа, демонот успева да ја одземе оваа сила од “батеријата“ на нашата душа и да ја искористи за зло - ја претвора во депресија и  нè води во летаргија и очај. Го мачи човекот, го прави негов заробеник и го прави ментално болен.
Тајната е во тоа  да го претвориме ова дејство на искушувачот во нешто добро. Ова не е така едноставно затоа што тоа бара одредена подготовка.

Дојдете, верни, во Духот Божествен радувајќи се, со песни почит да ѝ оддадеме  на онаа Која е радост и утеха за сите народи.
Обителта на св. в-мч Пантелејмон , украсен со облека од скрушени молитви исткаена, свечено собрани околу прекрасната изобразба на Онаа Која сите во својата мајчинска прегратка ги собира и срдечни прозби ѝ принесоа за целиот народ што од Неа милост бара.
Најпрекрасна химна ти пеат нашите срца грижлива Мајко, со своите нежни прегратки заштити нѐ од бурата на гревот.

Во манастирот Успение на Пресвета Богородица во Берово на 19. август 2020. г. кога Македонската православна црква – Охридска архиепископија се спомнува на Преображението на Нашиот Господ и Спасител Исус Христос на гората Тавор; отец Фотиј одслужи Света Божествена Литургија. Верниците се причестија со Светите Христови Тајни.

„Третата година од Својата проповед на земјата Господ Исус почесто им зборуваше на Неговите ученици за Неговото скорешно страдање, но и за Неговата слава после страдањето на Крстот.“

Значи ова покажува дека молитвата не е најголемото добро дело, туку љубовта. Но сепак, зошто светите Отци рекле дека молитвата е мајка на сите добри дела? Затоа што таа ја донесува љубовта во нашата душа. Љубовта кон Бог и љубовта кон ближните не доаѓа во нашата душа преку друг пат, туку само благодарение на молитвата! Ви велам: ако некого си налутил или некој тебе те налутил,

Христовите зборови „Јас сум вратата“ имаат две значења. Едното значење, онтолошкото или суштинското или битијното, е дека треба најпрво да се соединиме со Бог, односно да се крстиме и облечеме во Христос, да учествуваме во смртта и воскресението Христово, да го примиме дарот на Светиот Дух, да се причестиме со Телото и Крвта Христови, да станеме Тело Христово, да станеме нова твар.
А второто значење на зборот „врата“ е дека во духовниот живот постои духовен закон и духовен ред,...

Не, не е прекратка Господовата рака за да спасува, ниту увото Му е глуво за да не чуе, туку вашите беззаконија создадоа разделба, меѓу вас и вашиот Бог.
Вашите гревови го сокрија Неговото лице, и Тој веќе не ве слуша. Зашто вашите раце се облеани со крв, а вашите прсти во злостори. Усните ви изговараат лага, а јазикот произнесува неправда.Никој не подига глас за правда, ниту некој се застапува за вистина!

Неспорен е фактот дека ликот Христов - онаков каков што ни го дава Евангелието - пред се е лик на смирението. За Неговото раѓање не се нашло место во ниту еден град, ни куќа: Он се родил во пештера. Христос, до самиот крај останал таков: бездомник Кој - како што и Самиот говорел - „нема каде глава да засолни".
Он секогаш сеоттргнувал од секакви почести и слави; по Своја волја се вратил од Галилеја во Ерусалим каде претрпел ."

Потоа посегнал да ја фрли во оган и иконата од Архангелот, но помислата му велела да не го прави тоа. Долго време се борел со помислата, чудејќи се што да прави. Ќе ја подадел раката да ја фрли во огнот, но потоа ја тргал. Најпосле, нашол еден клинец и ја наместил над вратата. Вечерта застанал на молитва. Додека го извршувал своето бдение, слушнал чекори и звук на кадилница. „Што се случува?“- се прашувал тој. Ја отворил вратата и внатре влегол Архангелот со кадилница, го покадил и си тргнал.

„Според православната црковна антропологија на Светите Отци, суштината на умот се наоѓа во срцето како духовен центар на човекот, а енергијата на умот преку  сетилата се расејува по светот. Насочувањето на енергијата на умот кон светот се нарекува секундарна функција на умот, односно разум. Потребно е, значи, да ја активираме примарната функција на умот, односно да ја пренасочиме единствената енергија на умот од надвор кон неговата суштина во срцето, а преку неговата суштина таа енергија да се насочи кон Бог“.

Зборот преображение означува менување на формата. Значи во еден конкретен момент Христос го откри тоа што го криеше, ја објави славата на Божеството, со коешто беше соединета човечката природа од моментот на зачнувањето во утробата на Богородица. Христос со Своето големо човекољубие го сокри тоа што го имаше отсекогаш, за да не “изгорат” Учениците поради нивната неподготвеност, бидејќи сеуште се немаа подготвено.

На 16.08.2020година на голема радост на сите верни денес во храмот „Св. Вмч. Георгиј“ во Кочани беше донесена копија од чудотворната икона на Пресвета Богородица Вратарница – Иверска, во православниот свет позната како Портаитиса.По завршувањето на Литургијата пред Иконата се отслужи Молебен канон со Акатист кон Пресвета Богородица, по што иконата беше однесена во манастирот посветен на Св. Вмч. Пантелејмон во село Пантелеј – кочанско каде ќе биде изложена за поклонение.

Но на јаве
сон не гледав,
магла во ноќ не се подигна
див коњ и ветер глувонем
зајдисонце испратија.

Тогаш, како китки се појавијаластовички кои здив ми следеа,
незапирливо слика исликаа
и со булки поглед ми исполнија.

Божественото го надминува нашиот разум. Оној бог којшто човекот би можел да го разбере до крај  не би бил бог, туку нешто што е еднакво на човек. Човекот може да разбере одделни елементи, одделни аспекти на божественото размислување, како и она што му е откриено  но не повеќе. Да се претендира на сеопфатно познание е бесмислено, тоа, просто, е научно некоректно, затоа што дури ни природата не ни открила ни стоти дел од своите тајни. Како можеме да зборуваме за Оној, Кој стои зад таа природа?

Јас те љубам и ти треба да ме љубиш! Бидејќи те љубам, треба да правиш како што сакам!“

Тоа не е љубов, туку диктатура. Тоа е ропство. Зароби ме бидејќи ме љубиш и треба да ме уништиш?!

Не можеш ли да ме љубиш без ништо да ти дадам?