Суетата и нејзините деца – лажните духовни наслади, која делува во душата што не е пронижена со покајание – создаваат илузија на смирение. Со таа илузија душата го заменува вистинското смирение. Илузијата на вистината, исполнувајќи ги свештените одаи на душата, на самата Вистина и’ ги заградува сите влезови во таа одаја.

 Вистинското поклонување на Крстот започнува во моментот кога, иако во мал степен, иако суптилно, ќе почнеме да работиме на својата душа и да се бориме со нашите страсти - завист, гордост, лутина; кога ќе почнеме да работиме на себеси за да може во нас да се роди нов став кон нашиот ближен. Затоа што односот кон ближниот е вистинското дело, за кое дојде Христос. Ова е вистинскиот подвиг и во тоа се изразува христијанството.

Сосема поинаку забележуваме кај личност која ја има Божјата благодат. Сакате постојано да бидете близу до нејзе, да разговарате со неа, да комуницирате. Нејзиниот збор ве смирува, нејзиниот поглед ве смирува, нејзиното присуство ве опушта. Божјата благодат делува онаму каде што е оваа благодатна, Христова личност.

Свадбена облека е подвигот на очистување на срцето од страстите во послушание. Без овој подвиг никој не може да се нарече христијанин. За монасите и свештенството свадбена облека е нешто повеќе од тоа. За нив, тоа е дарот на умно-срдечната молитва и просветленоста на умот; за нив, тоа е и внатрешно духовно покритие за чиновите што ги носат. 

Дали постојат луѓе кои живеат од болката на другите? Да,постојат. Дали постојат луѓе чија единствена радост е да ги уништуваат животите на другите? За жал,постојат и тие се премногу блиску до нас.

Вчера го гледав шпанскиот филм „Додека спиеш“. Еден млад човек е обземен од чувството на недостиг на радост.

На 21.9.2021 година, кога Црквата го празнува Рождеството на Пресвета Богородица, Неговото Блаженство, Архиепископот Охридски и Македонски г.г. Стефан присуствуваше на Божествена Литургија во ставропигијалниот манастир посветен на Рождеството на Пресвета Богородица во Калишта.

Во Стариот Завет, во петте книги на Мојсеј, читаме многу интересни истории од животот на избраниот израилски народ. Во една од тие книги читаме за една побуна на неколку еврејски водачи против Мојсеј, а тој ги собрал жезлите – стаповите од сите 12 водачи на 12 племиња на Израилот, меѓу кои бил и стапот на неговиот брат Арон. Сите жезли ги ставил во Скинијата на сведоштвото, и

Искушенијата што ги допушта Бог се соодветни на нашата издржливост. Но за жал, многу често кон нив се додаваат зајадливи шеги и безрасудни зборови на немилосрдни луѓе, па тогаш ние веќе гориме. Силниот ветер вообичаено ги крши тенките дрвја и ги откорнува оние без длабоки корени, а на длабоко вкоренетите им помага уште повеќе да ги продлабочат.

Што е тоа чудо? Ние живееме во свет кој функционира според одредени физички закони, па како чудо обично ја дефинираме онаа појава што е вон рамките на истите. Но, ако за момент ни се просветли умот и подразмислиме, ќе сфатиме дека самото постоење, самиот свет претставува едно големо чудо. Според христијанскиот светоглед, овој свет не настанал сам по себе, туку е

На 20.09.2021 година, во пресрет на празникот Рождество на Пресвета Богородица, Неговото Блаженство, Архиепископот Охридски и Македонски г. г. Стефан, чиноначлствуваше со  Празничната вечерна богослужба во храмот „Рождество на Пресвета Богородица“ во Скопје.
Вечерната молитва беше проследена со литија низ централното градско подрачје.

Таа, Која била духовно достојна да стане Христова Мајка морала да биде родена од тие, кои и самите биле духовно достојни, за да станат нејзини родители.
Следователно на тоа, празникот Рождество Богородично го прославува раѓањето на Марија, неа Самата како Божја Мајка и Нејзините благочестиви родители.

Тропар, Глас четврти:

Твоето раѓање, Богородице Дево, радост му јави на целиот свет, зошто од Тебе изгреа Сонцето на правдата- Христос, Бог наш; рушејќи ја клетвата ни даде благоспол; уништувајќи ја смртта, ни дарува живот вечен.

Телесниот човек сака сѐ според телото; бара одмор, сака пофалби, не сака да го навредуваат, не прифаќа да му ја отсекуваат волјата, се штити себеси и бара сѐ што е за успокојување на неговото тело.
Душевниот, пак, не сака да онеправдува, ниту сака да биде онеправдан. Не осудува, ама и не сака да го осудуваат.

Ние секогаш кога калкулираме со нашите работи кажуваме вака: ”Ех, два дена постев сега, уште еден ли? Јас одам да се причестам, среда и петок постам и доста е толку! Еден ден постев и ќе се причестам, доста е за оваа година, догодина пак!” Тоа се изворно изјавите на нашите ,,христијани”. ,,Тие секогаш прават некаков есап – ќе донесат зејтин, крпичка, ќе постат два дена, ќе се причестат и тие се “раздолжиле” со Господа,