Како е можно некој да се чувствува духовно сиромашен, особено тогаш кога и самиот знае дека е изменет, дека напреднал, дека дошол до знаење и разбирања, какви што пред тоа немал? Додека човек не ги придобие овие работи, тој не се смета за сиромав духовно, туку има многу високо мислење за себе си.

Со Воскресна радост и голема почит, Ве покануваме на 30-ти април (понеделник) да бидете наши гости во Демирхисарско Слепче, во Манастирот Св.Јован Претеча, на одбележувањето на првата годишнина од канонизацијата на Св. Кипријан Слепченски, нашиот сеправославен Светител и голем застапник пред Бога, кој веќе година дена го полни Манастирот со поклоници од сите краишта на нашата татковина и пошироко.

Најпотресна, за мене, е симболиката за исконскиот крик на човекот во потрага по урнек на вистински Човек и човечност, преточена во само двата збора на раслабениот: немам човек!, како и симболиката на вистинското послушание до рушење на преградите меѓу словото и Духот на словото – А тој ден беше сабота. Поради тоа Јудејците му рекоа на исцелениот: „Сабота е и не треба да ја земаш својата постелка!“

Кога размислувам за мојата огревовеност, во мене се јавува каење (раскајување). Значи, не станува збор за покајание (метаноја), туку каење. Покајанието е дар на Светиот Дух. Бог ќе ми даде покајание. На пример, си сторил нешто и си велиш „Оф леле! Што направив? Зошто не го послушав старецот? Сега старецот ќе ме прекори!“ Ова е каење.

 “ Соберете, еј Ангели Мои
Име Мое прославете духови Мои
Преку Него – слугата мој
Кој стана пријател со спокој “

И ние малите денес
Притекнуваме кон тебе Кипријане
Светецу во љубовен занес
Желби свои пред ноѕе твои оставаме

 Овој Водич за долговечност се фокусира на најчестите болести кои ни стојат на патот на природниот долг животен век. Тие болести не се семоќни, ниту пак ние сме немоќни пред нив. Медицината на животниот стил нуди конкретни решенија за тоа. Но нуди и можности за лекување, доколку сме веќе соочени со некоја од нив.

Бегањето од светот кон Христа дава прибежиште. Свет, пак, ја нарекувам љубовта кон сетилните нешта и кон телото. Оној којшто со разбирање на Вистината се отуѓил од тоа станува Христов посвоеник кој ја умножува љубовта Негова, со која ја отфрла севкупноста на овој свет и го купува „скапоцениот бисер“ – Христа.

Зад нив се уште петмина членови на групата, исто од редот на најсилните и најдобрите. Задолжени се за одбрана во случај некој да напад од зад грб.
Последен е водачот. Тој обезбедува никој да не биде оставен после него. Го надгледува единството на групата и патот по кој оди и подготвен е во секое време да интервенира онаму каде што е потребен.
Кај волците, ТОА се нарекува водство.

Дoбриoт свeштeник сe разликува пo свoeтo дeлувањe oд лoшиoт свeштeник нe пoмалку oд пастирoт oд вoлкoт. Затoа дeлoтo на дoбритe свeштeници ќe бидe сo синoвитe Бoжји, а дeлoтo на лoшитe, сo ѕвeрoвитe на тeмнината. Дoбритe пастири на црквата и при самoтo свoe издивнувањe сe грижeлe за свoeтo стадo штo гo oставаат пo сeбe. На смртната пoстeла св. Јoсиф Пeснoписeцoт Гo мoлeл Бoга: “Сoчувај гo Твoeтo стадo, o Синe Бoжји,

Oдам да трчам сабајле во шума ... и ништо ново...Во понеделник е депонија околу секоја масичка,клупа, летниковец, висат кеси со ѓубре на дрвја ... какво богатство имаме, а нас ни е мало...не го цениме, не го чуваме тоа што го имаме, а имаме многу... какви зеленила, а ние со ѓубре сакаме да ги покриеме... какви раскошни дрвја, ние со ѓубре им ги украсуваме гранките..

Митрополитот Кумановско-осоговски г. Јосиф оствари средба со Патријаршискиот намесник, митрополитот Перејаславски и Белоцерковски г. Епифаниј – ректор на Академијата и со Секретарот на Синодот на Украинската православна црква – Киевски патријархат Архиепископот Чернигивски и Нижински г. Евстратиј.

Не треба да очекуваме духовен напредок ако не го направиме своето срце достоен сад, односно ако тоа не стане чисто живеалиште на Светиот Дух. Кога Христос ќе се зацари, во нашето срце ќе дојде мирот. Тоа е мирот што само Тој го подарува и кој никој не може да ни го одземе.

Неделата по Велигден е наречена Томина недела, но и Нова недела, Антипасха. Нова недела се нарекува, затоа што почетокот на сите недели започнува од неа. Таа е прва недела по Пасха, и прв пат по Пасха се обновува празнувањето на светлото Христово Воскресение. Апостолското правило гласи: „Осум дни по Велигден повторно нека ви биде чесен празник, во кој неверниот апостол Тома се увери во воскресението“

Значењето на ова е дека Христос е господар на сиот наш живот, и животот во светот, и дека ние не го ограничуваме Неговото воскресение меѓу камените црковни ѕидини. Христос е жив: Тој ни дава живот. Тој го воскреснува секој еден од нас од нашата мизерија и нашата тага. Христос влегува во натаженото срце, а не само во црковните ѕидини.

Прв нeпријатeл на чoвeкoт e ѓавoлoт, втoр e грeвoт, а трeт e смртта. Гoспoд Исус ги пoбeдил ситe oвиe три нeпријатeли на чoвeчкиoт рoд. Сo Свoeтo пoнижувањe гo пoбeдил гoрдeливиoт ѓавoл; сo Свoјата смрт гo пoбeдил грeвoт, а сo Свoeтo вoскрeсeниe ја пoбeдил смртта. Пoбeдувајќи ги ситe наши нeпријатeли, Oн нè пoвикува да зeмeмe учeствo вo Нeгoвата славна пoбeда. Нe ниe да пoбeдимe, туку самo да сe придружимe на Пoбeдникoт.

Кој е тој опит за кој постојано говориме и овде и порано, а кој го опишуваме како знаење на умот (разумот), што произлегува од опит на заедницата со Бог, во нашето срце? Тоа е опитот во умно-срдечната молитва. Без овој опит нема благодатна вера, нема просветлување на умот и нема постојано преобразување на човекот до обожение.

Едно својство има празнината
Ако не се лечи
Се претвора во пустина
Која пред човекот клечи –
Постојано се проширува.

Исполни ја оваа подмолна ширина
Барем со копнеж по љубов немирна
Па да стигнеш до лекот небесен
Кој рани залекува – иако невесел.

 Сeoпфатeн e нашиoт прeславeн Гoспoд, какo сo Свoјата видoвита мисла, бидeјќи мисли за ситe и глeда сè oд жeна рoдeни, и над грoбoвитe и вo грoбoвитe; така и сo Свoјата љубoв, бидeјќи ги прeгрнува душитe на правeдницитe, бeз oбѕир кoe врeмe или мeстo ги криe; истo така и сo Свoјoт труд, бидeјќи сe труди за ситe нив, ситe да ги oслoбoди, да ги спаси, да ги вoвeдe вo царствoтo и да ги прoслави прeд лицeтo на Свoјoт Oтeц Нeбeсeн,...

Oд ситe чoвeчки знаeња, тoа знаeњe e најважнo и најгoлeмo. И уштe мoра да сe дoдадe дeка нeпријатeлитe Бoжји нe мoжат сè да знаат, иакo тиe сe смeтаат за такви, бидeјќи нивнoтo знаeњe нeминoвнo e хаoтичнo затoа штo нeма глава, а нeма ни рeд. Главата и рeдoт на сeкoe знаeњe e Бoг. Нeкoи oд свeтитeлитe, какo Павлe Прoстиoт, нe знаeлe ни да читаат ни да пишуваат, нo сo силата на свoјoт дух и сo бoжeствeната љубoв гo надминувалe цeлиoт свeт.

„Оваа година е посебно значајна за Република Македонија затоа што одбележуваме еден неповторлив јубилеј, а тоа е 1000 - годишнината од Охридската Архиепископија и 60 години од нејзиното возобновување. Со оглед на тоа што Македонија е лулката од каде што е тргнато христијанството да се шири низ Европа за што сведочи и Библијата, особено ми е драго што со моите гостинки денеска можеме да присуствуваме овде", истакна г-ѓа Иванова.