Во време на луто иконоборство во 8 век, главата на Свети Јован Крстител беше пренесена во местото Комане, место на прогонството на Свети Јован Златоуст. А кога престана иконоборството, во времето на царот Михаил и патријархот Игнатиј, во 850 година, чесната глава на Свети Јован беше пренесена во Цариград и положена во придворната царска црква.

Во оваа нова состојба се чини дека смртта и болката имаат позитивно значење, како другата кожна облека со која Бог ги облекол Адам и Ева кога го напуштиле рајот за да ги утеши во нивното прогонство. Смртта му става крај на злото, инаку тоа засекогаш би постоело на земјата.Физичката болка нѐ предупредува на болест, за да се пронајде точниот лек.

Децата се слични на компјутерите: уште додека се сосема мали, во своите глави регистрираат се што ќе видат или чујат во нивниот дом. Ако видат дека таткото и мајката се караат, преколнуваат и пцујат, тоа и ќе го регистрираат во лентата на својот ум.Кога еден ден ќе пораснат, ...

Кога некое лице ќе го повика Нејзиното Пресвето Име, тој веднаш ја чувствува Нејзината помош.  Таа е Мајка.  Додека беше на земјата како човечко суштество, и таа страдаше поради истите работи за кои страдаме и ние.  Поради тоа, и Таа  сочувствува со тажните души и брзо им доаѓа на помош.

Зборувајќи за растот на верата во Бога во човековата душа и за нејзиното значење во животот на луѓето, нашиот Спасител вели: „Ако имате вера колку синапово зрно, ќе и речете на оваа планина: »Премести се одовде таму«, и таа ќе се премести, и ништо нема да биде за вас неможно“ (Мт. 17, 20). Неспорно е дека денешната технологија и наука прават големи напредоци, 

Таа знае само за добри работи во животот, додека оние лошите и се непознати. Тоа е друга категорија на луѓе која има позитивни мисли и ја гледа само добрата страна на работите. Тие секогаш се трудат да го прикријат злото за да ги заштитат ближните; напротив, луѓето од првата категорија се трудат да го изложат злото и да го изнесат на површина. 

„“Тешките зборови“ на Господ Христос и на сите духовни отци што заедничарат со Него, имаат за цел да ги строшат тврдините што ги гради човечката надменост и да однегуваат кај верното чедо смерна навика да се учи од „кроткиот и смирен“ Господ (сf. Мт 11, 29).“

Се случија две средби помеѓу слепородениот и Христос: првата додека уште беше слеп; и втората, откако прогледа и откако Го оправда Христос пред фарисеите. И фарисеите двапати се сретнаа со човекот: првиот пат, кога не поверуваа дека бил слеп; и вториот пат, кога сакаа да го омаловажат делото Христово, а и Самиот Христос. И додека фарисеите паѓаа од грев во грев 

Никогаш и никому не треба да му ја нагласуваме неговата слабост, неговиот проблем. Никогаш не треба да го потсетуваме на неговиот недостаток, на неговиот грев... Бидејќи човекот не се менува со навреди, ниту со примедби... Само оној што е добродетелен може да промени некого.

Достигнувајќи го преку покајание слегувањето до врвот на превртената пирамида, духовниот отец станува едно со Христос и учесник во Неговата состојба. За време на Hеговиот живот во тело, Христос „едновремено ја живееше полнотата – недостижна за нас – и на страдањето и на торжествената победа: и смртта и Божествената слава“.

Самата Црква била нов, Небесен Ерусалим – и верата во тоа дека Христос невидливо доаѓа и присуствува помеѓу оние што Го љубат била за нив доволна. ’Историчноста‘ на Христос, секако, била неспорна основа на христијанската вера, но за верните поважно нешто од ’историскиот‘ спомен за Христа...

 Добрите и смирените помисли можат да ги припитомат и лавовите, да ја изладат вжарената печка и да ја преобразат во небесно место. Своите проблеми мораме да ги прифатиме со трпеливост, добри помисли и смиреноумне и на тој начин да и допуштиме на Божјата благодат да ни помогне,“.

Многу одамна си живееше еден свет старец, кој многу се молеше, и често тагуваше поради човечките гревови и прегрешенија. Овој свет старец се чудеше како тоа може луѓето да одат в црква, да Му се молат на Бога, а да живеат лошо. А и гревот не недостасува во нивните животи...➕
Еднаш, со такви мисли старчето потона во длабок сон.

 "Кога некој се обидува да ги постави црковните работи на православен начин, а целта му е себеси да си благоугоди, како може таквиот да биде благословен од Бога? Ниту, пак, треба да се воодушевувате од оние што црковните проблеми ги поставуваат на многу добар начин, православно, а самите не си го знаат местото во Црквата и

Кога се молиш не Му придавај на Божеството никаков облик и не дозволувај умот

да ти се преобрази во некаков образ (или себеси да се претставува во некој образ),

туку невештествено пристапи кон невештественото, па ќе се соединиш со Него.