Во Црквата не треба да создаваме проблеми, ниту да ги преувеличуваме малите човечки престапи што се случуваат, за да не создадеме поголемо зло, па лукавиот да се радува. Оној што заради незначителен престап, многу се потресува и гневно и грубо се однесува, наводно за да поправи нешто, личи на лесноумен клисар, кој гледајќи како капе една свеќа грубо и со залет се стрчува за да ја исправи, а...

Тоа што некој таму не чул за социјалните активности на Црквата, не значи дека ги нема. Во овој повик не беше вклучена само социјалната мотивација, а со тоа и моралната – да им се помогне на тие што немаат, туку се алудираше и на поткренување на општествената одговорност во моменти кога сите ги трпиме последиците од загаденоста на воздухот. Па ако Црквата не нè мотивира и поучува на добродетелност – тогаш кој?

Луѓе кои во секојдневието со нивните „невоцрковени“ пријатели и колеги знаат да се насмеат, па дури и виц да кажат, во мигот кога ќе стапат во комуникација со останатите од „благочестивата клика“ – прифаќаат еден код на мислење и искажување кој во себе нема буквално ништо детско. Благочестивоста станува морализам со загубена смисла.

 Во историјата на Црквата Христова, како во Стариот завет, така и во Новиот, имаме многубројни праведници и Божји угодници кои биле многу богати. Да се потсетиме само на царот Давид, на царот Соломон, и најкласичен пример ни е праведниот Јов, кој бил многу богат, со имот, со синови и ќерки, но, по Божјо допуштање, сè изгубил. Кога барале од него, неговата жена и неговите роднини, „навреди Го Бога па умри" (Јов 2, 9), тој, со трпение,

Или, ако речеме: никој не ни побарал помош, Евангелието нѐ разобличува – Самиот Господ Исус Христос постојано ни ја бара. Најбитно за нас, т.н. христијани, е сознанието дека Господ се поистоветува само со страдалниците. Ако ние им помагаме – добро за нас; ако не – Тој нема ништо со нас. Ние, на почетокот, можеме да бидеме само слуги на оние со кои Тој се поистоветува. Така, на пример, да не се лажеме со некакво христијанство ако..

Ги гледаш движењата на неговите усни и изразот на неговите очи кои се менуваат, го слушаш неговиот глас, чувствуваш дека некој ти ги допира рамената, а не гледаш ниту раце ниту лице, дури не се гледаш ниту самиот себеси или неговите контури  –  туку само заслепувачка Светлина што се распространува насекаде околу вас и ја осветлува со својот сјај снежната покривка на ридот и снегулките што го посипуваа великиот Старец и мене…

А ќе спасуваме, доколку ние самите, првенствено преку послушанието, смирението и молитвата, се трудиме себеси да се спасиме. Тогаш, според поредокот на духовните закони, ќе направиме големо добро и за ближните. Да гледаме што посовесно да го исполнуваме монашкиот призив, монашкиот подвиг. Во спротивно, може да ни се случи нешто многу несакано и погубно.

Почитувани верници, браќа и сестри, хумани граѓани и наши читатали, во овие денови на радосно Божикно ликување, кога си спомнуваме за неискажливото Божјо милосрдие кон човечкиот род, ни се дава можност да покажаме и ние малку милосрдие кон нашите собраќа, членовите на благочетивото семејство Јанкоски од с. Ростуше. Имено, семејната куќа на Јорде и Јаглика Јанкоски и нивните деца...

 Тварта ја преобрази, вселената ја преуреди!Со збор од устата Своја ја порази земјата и беше над законите на природата, и водата му се покори, и демоните од Него затрепериа, и Сонцето и Месечината неможејќи да ја гледаат убавината Негова се помрачија, во денот на жалната радост.Сѐ, ама баш сѐ, Му се покори на Неговото величие.

На 14.01.2017 година, кога Црквата ги прославува Обрезанието на Господ Исус Христос и светиот Василиј Велики, Неговото блаженство Архиепископот охридски и македонски г.г. Стефан отслужи света Василиева Литургија во црквата „Свети пророк Илија“ во населба Аеродром. На Литургијата во презвитерско достоинство беше ракоположен ѓаконот Гаврил Најдовски, а во ѓаконски чин беше ракоположен дипломираниот теолог Мартин Ѓуревски.

Воочи празникот на свети Василиј Велики, најмалите од с. Водоча, кои ги посетуваат часовите по веронаука што со благослов на Митрополитот Струмички г. Наум ги одржува о. Григориј Јакимов, ги поздравуваа жителите на селото со радосниот поздрав: Христос се роди!, и рецитираа стихира од Вечерната служба на свети Василиј Велики.

На 12.01.2017 година, Неговото високопреосвештенство, Митрополитот Тетовско-гостиварски г. Јосиф, во својот кабинет оствари средба со градоначалничката на Општина Тетово г-ѓа Теута Арифи. На оваа традиционална средба градоначалничката ги честита новогодишните и Божикните празници.

„Tвоето каменување за тебе стана како скалила од скала за искачување на небесата; качувајќи се по неа, си Го видел Господа како седи оддесно на Отецот, и со својата живоносна десница ти го дава венецот, сообразен на твоето име. Како добропобедник и првомаченик сега стоиш близу до Него. Славен Стефане, небесножителу, блажен Христов угоднику, помоли се за душите наши“.

"Рождество Христово – Божик"

На Божик, 7 јануари 2017 година, во митрополитскиот соборен храм на Свети Никола во Куманово, митрополитот Кумановско-осоговски г. д-р Јосиф отслужи света Златоустова Литургија, а верниот народ се причести со Светите Христови Тајни.

Затоа богољубивите луѓе секогаш се радосни, и тие ќе го наследат Царството небесно.[4] „Радоста е пропаст за тагата, поткрепа во неволите, утеха во молитвата, олеснување на болката, сокровиште на надежта, храна на подвижниците, извор на љубовта и сопатник на трпението”, пишува свети Нил Синајски.

На 08.01.2017 година, Собор на Пресвета Богородица, ап. Јаков, прав. Јосиф, Неговото високопреосвештенство, Митрополитот Тетовско-гостиварски г. Јосиф, богослужеше Света Златоустова литургија во Соборниот храм „Св. Кирил и Методиј“ – Тетово, во сослужение на свештеници од Тетовското архиерејско намесништво. На литургијата верниот народ се причести со Светите Христови Тајни.ХРИСТОС СЕ РОДИ !!!

Митрополитот Повардарски г. Агатангел доби срдечен поздрав и благодарност од Патријархот Московски и на цела Русија г. Кирил, за преводот и издавањето на книгата посветена на руското царско семејство Романови „Љубовта е посилна од смртта“, на македонски јазик. Од името на Патријархот Кирил, благодарницата ја испрати..

Нашиот Спасител Господ Исус Христос, како Свои војници нè опремил и ни дарувал оружје. Оружје со кое можеме да се бориме против овие замки и интриги на нечестивиот. Тоа оружје е нашата вера во Господа Исуса Христа. Верата ни дава сила да можеме сите овие искушенија да ги надминеме и да ги победиме

На 08.јануари 2016 година, кога Црквата го прославува соборниот празник на Пресвета Богородица, како и светиот Никодим Тисмански, Неговото блаженство Архиепископот охридски и македонски г.г. Стефан принесе света евхаристиска жртва во црквата Рождество на Пресвета Богородица,...

„На земјата мир, и меѓу луѓето добра волја“, тоа не е слоган, ниту пак мерило на успехот на сезоната. Попрво, се работи за опис на реалноста која навлезе во светот преку личноста Христова. Тој е Мирот на земјата. Самото Негово присуство е Божја добра волја кон луѓето. Светот се собира во Едниот – во Божјиот Мир и благоволение. И тој собор не секогаш е пречекан во радост – но ова е и истата осуда – „Светлината дојде на светот, но на луѓето им омиле темнината“.