До доаѓањето на Исус Христос на земјата, Јудејците не го сметале богатството за порок, туку, обратно, тоа било директно сведоштво за Божји благослов. Ако може така да се каже, добивката се сметала како потврда со печат – таа е „по Божја милост“, како што се сметало дека е милост и имањето многу деца.

Тoа сe три вида на вeрувањe. Вeрувањe вo слeп случај, вeрувањe вo  прeдмeти и вeрувањe вo сeмoќта на духoвитe на тeмнината. Сo гатањeтo сe прoрeчуваат случаи,  сe разликува силата на прeдмeтитe и сe закoлнува сo духoвитe на тeмнината. Ниeдна друга  вeра така oстрo нe гo oсудила и oтфрлила гатањeтo какo христијанската вeра. Ниeдна вeра, oсвeн христијанската, нe e слoбoдна и чиста oд гатањeтo.

Пред 70 години, околу 300 делегати од сите страни на Македонија, и гости од тогашните македонски власти и институции, како и претставници од најголемите верски заедници, заедно со домородното свештенство, од името на целиот македонски народ, без разлика каде живеел, упатиле порака до православниот свет – порака која значела исправање на големата неправда

Браќата го прашале авва Агатон: „Оче, која добредетел е најтешка во подвижништвото?„ Тој одговорил: „Проштевајте, но мислам дека нема потешка работа од молењето на Бога. Штом човекот ќе посака да Му се помоли, непријателите веднаш се трудат да го запрат, зашто знаат дека ништо толку силно не може да им се спротистави како молитвата кон Бога.

„Одамна сакав, на Интернет да се појави јасен и удобен водич за верниците и за оние кои тукушто го започнуваат својот пат во светот на православната вера. Да може да се постави прашање до свештеник. Да се има пристап до прегледен, удобен и јасен православен календар. Да се поздрават блиските за нивниот именден со честитка по маил. Да се бараат празници, молитви, светители, икони, храмови и т.н. – на едно место. И сега, сето тоа е можно“, – одговара Гримов.

„Рамнодушните кои зависно од темепераментот рековме се или религиозни или атеисти, цело време укажуваат дека единица мерка за попот  е џип, и според таа мерка во однос на Црквата мерат и премеруваат, не прават разлика меѓу ѓакон, свештеник и епископ, монаси, клисари, псалти,професори, мирски лица вклучени во работата на Црквата, туку имаат сума, наречена попови, а да не зборуваме дека во османлискиот период точно и иноверните знаеле кој и што бил во Црквата.

На 04.03.2015 Архиепископот охридски и македонски г.г. Стефан во сослужение на Митрополитите Преспанско - пелагониски и Администратор Австралиско - новозеландски г. Петар и Повардарски г. Агатангел, како и бројно свештенство од Скопската епархија отслужи Парастос за учесниците на Првиот Црковно - народен собор во Соборниот храм Св. Климент Охридски во Скопје.

На 03.03.2015 по повод 70 години од Првиот Црковно - народниот собор за возобнување на Охридската архиепископија како Македонската православна црква се одржа Свечена академија во Музејот на македонската борба за државност и самостојност, на која свое излагање имаа Архиепископот охридски и македонски г.г. Стефан и Претседателот на Собранието на Р. Македонија г. Трајко Вељаноски.

На 04.03.2015 година, кога светата црква го празнува споменот на Светите апостоли Архип, Филимон и Апфија и Преподобен Доситеј се отслужи Литургија на предходно осветените дарови, во Соборниот храм „Св. Кирил и Методиј“ во Тетово.

„Ценовник“, „тарифник“, „џипови“, „скандали“, се зборови кои најуспешно го привлекуваат вниманието на луѓето. А пак: „Во Бога верувам, но во црквата и поповите не верувам“ би бил еден од најчестите коментари, и оправдувања за својата незаинтересираност, соблазнетост и невоцрковеност. Се чувствуваме сопственици на Црквата и на државата, неоткинлив дел од нив,...

Заедничкото мислење на светите Отци на Православната Црква за можноста за контакт со духовните сфери најпотполно ја изразил св. Игнатиј (Брјанчанинов): Светите духови се оддалечиле од општењето со човекот, како од недостојни за такво општење; паднатите духови, кои нè повлекле и нас во својот пад, се смешале со нас, и за да нè држат уште поудобно во пленот,

Во првата недела од Великиот пост кога Црквата Христова си спомнува за победата на Православието над иконоборците, настан што се случил во 9-от век, Архиепископот охридски и македонски г.г. Стефан во сослужение на свештеници од Скопската епархија отслужи света Василиева Литургија во црквата Рождество на Пресвета Богородица, на која во ѓаконски..

Душeвниoт мир e драгoцeн за сeкoј чoвeк. Кај oниe кoи стeкналe душeвeн мир, тeлoтo мoжe да бидe вo нeпрeстајнo движeњe, рабoта, мака, нo нивната душа, приљубeна кoн Бoга,
сeкoгаш oстанува вo нeпoкoлeблив мир. Свeти Сeрафим Сарoвски пoучува: “Трeба да сe труди  на ситe начини да сe oдржи душeвниoт мир,...

 На 27- ми февруари  2014 година,  во првата  недела од Великиот Пост, кога Светата Црква молитвено  го слави споменот на  преподобен Авксентиј , во  храмот на св. Петка, во Скопје, старешината на храмот,  отец Томе Велјановски во сослужение на свештениците отслужи мало повечерие, и  првиот Акатист кон Пресвета Богородица.

Зoштo нарoдoт и слугитe пoвeрувалe, а кнeзoвитe и книжeвницитe нe пoвeрувалe?
Затoа штo нарoдoт и слугитe сe смeталe сeбeси за мали и нeпoзнати, та нeмалe ни лична  гoрдeливoст, ниту пак завист кoн Христа. Нарoдoт и слугитe бeз злoба и прeдрасуди ги глeдалe  бoжeсвeнитe чуда, и ги слушалe бoжeствeнитe збoрoви и сe чудeлe и сe радувалe. А кнeзoвитe  и книжeвницитe сe смeталe сeбe си за први вo нарoдoт и вo свeтoт,

Секој оној што на својата рака ќе стави или на својата облека ќе закачи таканаречена ‘мартинка’ (нешто како нараквица направена од црвен и бел конец) за здравје и среќа, да знае дека од тој момент (свесно или несвесно) се откажал од Бог, односно од Православната Вера и Црква, и не може да учествува во нејзините Свети Тајни. Не може истовремено да веруваме и во Бог и во ‘мартинка’.

Во средата, 25.02.2015, кога се слави споменот на Свети Мелетиј, архиепископ Антиохиски; Свети Алексиј, митрополит Московски;Преподобна Марија; Свети Антониј, патријарх Цариградски и Света Калија, во манастирот на Свети Прохор Пчински се отслужи  Литургија на Претходноосветени дарови, на која верните, кои го понесоа подвигот на тримирот од тридневното лишување од вода и храна, се причестија со претходноосветените  Христови Дарови.

Колку човекот станува подуховен толку помалку права има во овој живот. Должен е да трпи, да ја прима неправдата, да ги прима лошите зборови од другите. Еден никаквец (расипан човек) којшто е далеку од Бог има многу повеќе права: да напаѓа и да вика и да постапува неправедно. Нашите права Господ ни ги задржува за другиот живот.

„ Безнадежноста е загуба на свеста дека Бог сака да ни даде вечен живот. Светот живее во безнадежност. Луѓето самите себе се имаат осудено на смрт. Животот на светот е устроен околу некоку човечки страсти, а духовниот живот се наоѓа на периферијата. Должни сме да направиме пресврт во ваквата состојба на работите, да го поставиме духовниот живот во срцето на нашиот живот.