Достоен стана о ти преподобен оче Прохоре,
Христов ученик да се наречеш,
затоа што светот и неговата прелага ги остави,
и душата своја за Бога ја оневести.
А Он Младенецот со милост те закити,

Безводната пустина стана извор благодатен
од вашите молитви, о отци Синајски и Раитски,
бања за искупување и семе за нови христијани
послужи крвта ваша за Христа пролеана,
о горостаси на Божјата вера,
молете се сега од горниот Сион,

По три години станал монах, и духовникот пак го прашал:

„Како ме гледаш, чедо?“

Младиот монах одговорил:

„Како ангел Божји“.

"Духовната борба е вистински маратон. Долготраен и макотрпен. Во него човекот треба постојано да се моли, непрестајно да ги победува телесните страсти и гневот во срцето и уште безборој други нешта, но во тој маратонски подвиг тој не треба ништо да постигне. Тој треба единствено да истрае."

Радувај се народе за кого пред Господа
Јаков свети се моли, подвижникот Христов,
скротувачот на пустината,
со Божја благодат телото го смири,
епископ милостив и праведен застапник

Бесполезно е да веруваме дека промената на некои општествени уредби ќе донесе промена кај луѓето без покајание. Болниот човек го разболува општеството и болните општества уште полошо ги разболуваат луѓето. За да ги исцелиме општествените болести без да ја исцелиме личната

Понекогаш дејствувањето на молитвата ни се чини премногу споро, несразмерно со нашето кусотрајно постоење, и повикот јачи во градите: ’Побрзај!’
            Се случува на нашиот повик да не ни возврати веднаш. Како плод на дрво, Бог нашата душа ја остава сонцето

Запознав „црковни луѓе“ кои имаа поголема врска со ѓаволот отколку со Христос. И луѓе кои можеби не знаеја што се случило на Првиот вселенски собор, но нивното срце знаеше само љубов и ништо друго.
Луѓе во мантија кои при средбите или телефонските разговори те ословуваат како „брате мој, возљубен“

Со благоволение на Oтецот,  
од Божествениот Дух бессемено си го зачнала Синот Божји;
Оној Кој постои од Отецот без мајка пред вековите,
 и заради нас без татко по плот го родила,
 и како Младенец со млеко си го хранела.

Проф. д-р Милица Шкариќ завршила основно и средно образование во ДМБУЦ „Илија Николовски- Луј“ Скопје, во класата по пијано на Валентина Нолчева. Дипломирала пијано во класата на Нелсон Дел Вињ во Париз на Ecole Normale de Musiquе de Paris. Како солист го продолжила своето усовршување во класата на легендарниот пијанист Евгениј Корољов во

Животот на преподобниот отец наш Јоаникиј е во току скриен, а истовремено и во толку објавен. За овој свет преподобен Отец, до скоро никој не знаеше и не се знаеше ништо особено, освен некои оскудни лични податоаци за неговиот животен пат. На чудесен начин, преку објавување на неговите нетрулежни мошти од површината на земјата, ни го објави и

Пожелувајќи го градот што е на небото* и кој трае во веки, уште од младоста своја* сладостите светски си ги презирал* и крстот Исусов на рамо* си го подигнал, отче Јоаникие,* подражателу на преподобните.
На Пантелејмона, целебникот и бесребреникот,* си ја нашол обителта, како место за подвиг* и таму си се борел со послушание,* пост и постојана молитва,* што ти ја сладеа душата ревносна,* отче, на Господа благоугоден.(обновено)

Живот богољубив мина, преподобен Јоаникие,
којшто си овенчан од Исуса Владиката, Подвигоположникот.
Така, твориш чудеса преку моштите свои
за сите што доаѓаат и верно ти се молат.

Тоа не значи дека Господ ја предизвикува војната, туку, напротив, војната е неизбежна последица од човековото отфрлање на Неговата благодат, која е единственото нешто што може да ја држи под контрола омразата и злото, вклучувајќи ги и разорните војни. И големото страдање на кое сме веќе сведоци е само почеток.