Сакајќи да ги погребе нашите гревови со вода во јорданските струи, од милосрдие, Христос доаѓа да нѐ обнови со крштението, нас распаднатите.Христе, покривајќи ја срамната голотија на прататкото Адама, се соголуваш доброволно, и Себе Самиот се покриваш со јорданските води, Ти Кој со води ги покриваш небесата, единствен Многумилостиве!

Блажена, целомудрена мајко наша Синклитикио, смиреномудрието дишење ти стана,
милосрдието – солза со која
ги миеше душите на натажените,
подвигот телесен ја покажа силата Христова во тебе.
Ние тоа гледајќи го верата ја засиливме

Глас 3
Апостоли свети, молете го Милостивиот Бог, да ни подари простување на нашите согрешенија.

Во вечниот ден Господов,
лице в лице проповеда Апостолот да се видиме,
а ти Пророче на Христовото доаѓање,
со Ангелот вазден собеседеше, благодатта на јаве светлина од тебе излеваше

Ги гледаш движењата на неговите усни и изразот на неговите очи кои се менуваат, го слушаш неговиот глас, чувствуваш дека некој ти ги допира рамената, а не гледаш ниту раце ниту лице, дури не се гледаш ниту самиот себеси или неговите контури  –  туку само заслепувачка Светлина што се распространува насекаде околу вас и ја осветлува со својот сјај снежната покривка на ридот и снегулките што го посипуваа великиот

 Не треба никого да осудуваме, па дури и со сопствените очи да видиме како некој прави грев или загинува поради нарушување на Божјите заповеди, по зборовите Божји: "Не судете, за да не ви се суди. (Мт. 7.1)", и уште:" Кој си ти, да осудуваш туѓ слуга?" Пред својот господар тој стои

Согледувајќи ја твојата љубов кон монашкиот живот, твојата мајка, преподобен отче Серафиме, ја позна светата волја Господова во врска со тебе, па како совршен дар те принесе на Бога, благословувајќи те на тесниот монашки пат со својот свет крст, кој го носеше до крајот на својот живот, пројавувајќи ја со тоа својата голема љубов кон распнатиот за нас, нашиот Бог Христос.

„Зошто овој род бара знак – за да поверува? Од времето кога Богочовекот Христос ги изговори овие зборови, па до денес, ништо не е променето. И ние денес, исто така, бараме знак од Бог. А не гледаме дека всушност целата наша многу добро создадена природна околина е, не еден знак, туку безбројни знаци што Он ни ги дава и обезбедува постојано; и дење и ноќе: луѓето – нашите блиски, сонцето, месечината, планетите, ѕвездите, планините, долините, водите, воздухот, растенијата,

Викарниот Епископ Стобиски г. Јаков отслужи празнична Вечерна служба во чест и спомен на свети Василиј Велики во соборната црква „Светите Методиј и Кирил“, во Струмица. Владиката на сите присутни им подели лепчиња со сребрена паричка со ликот на свети Василиј Велики.

 Не принесува на Господа слава и чест оној, кој е пристрасен кон човечката слава; кој ги сака парите; кој, скапо ги цени телесните задоволства; кој се восхитува од учења туѓи на Богочестието; зашто, како што со добрите дела ние принесуваме слава на Господа, така, со своите лоши дела го произведуваме спротивното. Што вели Господ на грешниците?

Од младоста Христа си го засакал, Блажен, 

  на Него Единствениот огнено си сакал да Му служиш.

  Си се подвизувал со непрестајна молитва и труд во пустината, 

  со умилно срце си ја стекнал љубовта Христова,  

 Ти Кој седиш на огнозрачен   Престол  на висините,   
 со Твојот Беспочетен Отец   

  и со Божествениот Дух,  си благоволил   
  да се родиш на земјата  

О, блажен си ти Зотик,
тврдино на верата, уподобен на милосрдието,
од Христа се поучи во човекољубието,
болните, губавите и отфрлените,
тебе во Бога за сокровиште те имаат,

Земното богатство раздавајќи го,
на небесата вечни блага си стекнала,
мудро си тргувала,
земниот обручник со Небесниот си го заменила,
Мелание преподобна, моли се за нас

Мудроста од Бога подарена,
како омофор се приви над разумот твој,
Теофилакте пастиру Христов,
паствата безметежно пасејќи ја,
се здоби со награда за трпението,

Да молчам за туѓите грешки

како што Господ молчи за моите.

Би сакал...

Еден ден да се понижам

како што Бог се понижи за мене.

Светило на православието,
светол столб на подвижниците,
од Христа даруван со смирение,
оче Гавриле преподобен,
срцата на верните по твоите молитви за Христa се отвoрија

Како облак што впива влага од земјата,
така ти девственичке се напои,
од вистината на Животот.
Разбирајќи дека треба да се соблече стариот човек,
во руво на светлина душа ти засветли,