Радоста од подвигот за Христа принесен
уште повеќе ја збогати душата твоја о лекаре Никaндар,
кога срцето со благодат се исполни
и ти Бога го прослави во страдањата твои.

"Суштинскиот аспект на чување на срцето (Изр.4,23) е навистина борба против страстите. Под страст не подразбираме овде само сексуална похот, туку секој несреќен апект т.е. нагон кој насилно ја запоседнува нашата душа: гнев, љубомора, прејадување, алчност, властољубие, гордост, лага, и останато...

Мнoгу духoвни бoгаташи, свeтитeли сe правeлe бeзумни прeд свeтoт за сo привиднoтo бeзумствo да ја скријат гoлeмата мудрoст и сила вo сeбe. Авва Исаија пишува: “Пријатни Му сe на Бoга дoбрoдeтeлитe штo сe прават вo тајнoст”. А св. Нил Синајски вeли: “Пoкриeната кoжа на тeлoтo e бeла, а oткриeната – изгoрeна и црна”. Така e и сo нашитe скриeни и oбјавeни
дoбри дeла.

Зoштo дoјдe Христoс на Зeмјата, браќа? Да нè направи пoдoбри oд рoбoвитe, да ни дадe правo какo синoви и дoлжнoст какo гoспoдари. Правo на синoвитe e сo имeтo Христoвo да Гo викаат Бoга: Oтeц, а дoлжнoст на гoспoдаритe e да владeат сo сeбe, над свoeтo тeлo, над свoитe мисли и жeлби и над цeлата прирoда oкoлу сeбe.

Дрскоста не е храброст, кукавичлук е!
Навредите не се модерни, излитени се!
Озборувањето не е интересно, заморно е!
Лошотилукот не е здрав, те гние одвнатре!

(ТРЕТ АКАТИСТ) Преп. Теофилакт еп. Никомидиски; св. свешт-мч. Теодорит

Во Христовата Црква можеме да се причестуваме на пет начини:
Прво и најважно е причестувањето со Телото и Крвта Господови.
Втор начин на причест, според Василиј Велики, е духовното причестување преку умно-срдечна молитва.

"Никој не може да биде вистински христијанин ако не учествува во светите Тајни, како што исто така, никој што не може да биде вистински христијанин ако светите Тајни ги третира како механички ритуал.. -Светите Тајни го сочинуваат нашиот живот во Христа."

Oн e највниматeлниoт Дoмаќин кај Кoгo ти кoга билo си гoстувал. Биди и ти вниматeлeн кoн Нeгo. Кај дoбриoт дoмаќин и гoстинoт трeба да бидe дoбар. Oва сe сè прoсти збoрoви, нo тиe ти кажуваат гoлeма вистина. Ситe свeтитeли ја знаeлe таа вистина и спoрeд нeа гo управувалe свoјoт живoт.

Многима који су од њега тражили да се помоли за неки њихов проблем,

старац Гаврило Грузијски је говорио :
-"Бог ми је рекао: -Гаврило, он лично није то од мене потражио.

Па, зашто се ти онда молиш?"

Велики Никифоре, пастиру на стадото Христово,
денес црквата глас кон Бога за тебе подигнува,
денес Господ благоизволи чест на
твоите свети мошти да подари,
од рацете на твојот ученик Методиј патријархот,

Симеоне,
трубо незапирлива,
непресушлив извор на вистина,
зрак кој изнедрува од Љубовта,
дару на Божјата светлина,
преку тебе се допревме до Пресвета Троица.

Злoстoрник станува oнoј чoвeк кoј ќe пoвeрува дeка дeлата чoвeчки мoжат да сe скријат. Така мислeлe и eврeјскитe старeшини кoи вo тајнoст гo пoдгoтвуваа свoeтo злoстoрствo над Христа Гoспoда, тајнo Гo гoнeа, тајнo Гo судeа, вo нoќната тeмнина тајнo најмуваа и пoтплатуваа лажни свeдoци, какo и Јуда, и тајнo Гo

Тоа е како да ги отсекуваме, сушиме со Божјите зборови –

„вените” низ кои доаѓа силата на сатаната и нè тера на грев.

И тогаш ќе престанат движењата и поттикнувањата од ѓаволот и од страстите,

Икона на Мајката Божја која што се наоѓа во келијата на Свети Нектариј Егински на островот Егина во Грција, и која е направена на Света Гора специјално за него по Божјо видение. За ова икона тој ја напишал химната за Богородица “Света Дево”. Од иконата се шири огромна благодат и благоухание.

Успеваа да го прогонуваат за да не служи во Црквите и манастирите,и на крај Бог го насели далеку од сите тие непријатели на островот Егина каде и остана до крајот на својот земен живот.
Никогаш не се слушна убав збор за светиот монах Нектариј,

Велик сад на благодатта,
мудроста во тебе допре длабочина,
Софроние оче наш преподобен,
дар на солзи, дар на исцеленија,
за душите гладни – мудрост која заситува
и нé води во светлината на идната татковина.

 Во оваа трета недела од постот, празнуваме поклонување на чесниот и животворен крст од овие причини: бидејќи за време на четириесетдневниот пост на некој начин и ние се распнуваме, умртвувани од страстите, паѓајќи во униние имаме чувство на жалост, ни се предлага чесниот и животворен крст за да не поткрепи и утврди и утеши, потсетувајќи не на страдањата на нашиот Господ Исус Христос.

О света ученичке на бесмртниот Цар Небесен,
животот земен воскресение доживува од благодатта подарена,
за мноштво трудови кои ги принесе како туѓинка,
осиновена се најде во прегратката Христова.
Спомни си за нас мајко преподобна