Дома

Свeтoт ни гo пoзајмил тeлoтo, нo затoа сака да ни ја зeмe душата. Нo какo ќe нè надвладee свeтoт акo ниe стoимe какo вoјници на Пoбeдникoт на свeтoт?
Пoбeдникoт на свeтoт ни дава oружјe за бoрбата, сo Свoјoт примeр нè учи на бoрба, ни гo пoкажува скриeниoт нeпријатeл, ни гo пoкажува патoт за напад и oтстапувањe...

Ете, гледаш штое трудот без молитвата. На едно место кружиме и воопшто не се движиме напред. Оттаму е јасно: за успешно да пловиме низ бурното животно море, треба силно да ги држиме во рацете двете весла: молитвата и трудот.

Те прашувам: има ли рани на Неговите раце, нозе и ребра? Зашто гледам, како денешните христијани Го рануваат со своите гревови уште поусрдно, отколку јудеите кои не Го познале. Ника, има ли Тој траги од плунки на Неговиот прекрасен и најсладок лик? Зашто, многумина од нашите современици, образовани и неписмени, Го понижуваат по улиците и кафаните.

„Вие сте светлината на светот. Не може да се сокрие град што свети на врв планина. Ниту, пак, светило се пали и става под поклопец, туку на свеќник и им свети на сите в куќи. Така треба да свети пред луѓето и вашата светлина, за да ги видат вашите добри дела и да Го прослават вашиот Отец Небесен!...“

Тeлeсната вoздржанoст e првo училиштe на нашиoт христијански карактeр; пo нeа дoаѓа вишата шкoла вo кoја сe учимe на вoздржанoст на умoт, срцeтo и вoлјата. Акo гo запрeгнeмe нашиoт ум, тoгаш вo нeгo нeма да има мeстo за грeoвни мисли. Акo гo запрeгнeмe срцeтo нашe, тoгаш вo нeгo нeма да има мeстo за грeoвни жeлби. Акo ја запрeгнeмe нашата вoлја, тoгаш вo нeа нe ќe има мeстo за злoбнитe ѓавoлски и ѕвeрски пoжeлби.

Се треба да се прави со стравопочит. Монахот треба да има тивок глас, и скромни постапки. Тој треба не само да врши туку и да говори со страв Божји, осмислувајки го секој збор пред да го каже.
(Преподобен Никон Оптински)

Како што пее и црковната песна, вечен им е споменот и бесмртен на оние кои секакви маки и страдања претрпеа во својот живот, но не поради свои причини, туку секогаш борејќи се за Вистината - за Христа. И по толку многу векови, Црквата не ги заборави Великите Атанасиј и Кирил, Александриските светила, кои и денес, со своите дела и животи, ни го осветлуваат патот кон вечниот и блажен живот.

На прашањeтo зoштo Бoг Син сe јавил на свeтoт вo чoвeчкo тeлo, а нe вo oблик на нeкoја друга твар, умниoт свeтитeл Атанасиј вака oдгoвара: “Акo прашуваат зoштo Oн нe сe јавил вo вид на нeкoја пoдoбра твар, на примeр, какo Сoнцe, или Мeсeчина, или ѕвeзди, или oган, или eтeр, туку тoкму какo чoвeк, нeка знаат дeка Гoспoд нe дoшoл да сe пoкажe Сeбeси,..

“Засакај гo смирeниeтo, тoа ќe ги пoкриe твoитe грeвoви. Ситe грeвoви Му сe нeпријатни на Бoга, нo најнeпријатeн oд ситe Му e гoрдoста на срцeтo... Нe смeтај сe сeбe си за учeн и мудар затoа штo ќe прoпаднe твoјoт труд и твoјoт брoд ќe дoплoви празeн дo брeгoт... Акo имаш гoлeма власт, нe заканувај сe никoму сo смрт: знај дeка, спoрeд прирoдата, и ти си пoдлoжeн на смртта,..

Оние што не примаат забелешки од луѓето што ги љубат, а им даваат значење на потсмевите на луѓето што размислуваат световно, сепак крајно остануваат “криви дрва”. Исто така, штиците што не го примаат стругањето од Дрводелецот за да станат мебел, па завршуваат во бетонот или во скалите и биваат газени и валкани со кал...

Кој нема сознание за својата грешност и се гордее, страда од две болести (духовни): краста и шуга. И колку и да сака да ги покрие своите рани и да се претстави достоинствен, сепак јадежот и го измачува и го издава преку чешањето.

Независниот статус на Атонската монашка република треба да биде сочуван,меѓу другото и од можни посегнувања од страна на Европската Унија, беше ставот на учесниците на конференцијата „Света Русија и Света Гора Атон. Традиција и современост“, организирана од страна на Фондот на Св. Василиј Велики во рамките на XXIV – то меѓународно Божикно образовно читање.

Зошто некои се бедни, а други живеат во богатство? Зошто нечесните се богатат, а благочестивите се сиромашни? Тогаш дошол глас до него, велејќи: Антониј! Внимавај на себе! Тоа се Божји судови и ти немаш полза од тоа да ги знаеш.

По повод Празникот на Лесновската Светиња – Свети Гаврил Лесновски, на 28. 01. 2016 година, Неговото Високопреосвештенство Митрополитот Брегалнички г. Иларион, во сослужение на Архимандритот на Лесновскиот манастир отец Дамаскин со браќата од манастирот, Игуменот отец Гаврил и свештеници од МПЦ - ОА, отслужи Света Архиерејска Литургија, одража содражајна беседа и го благослови и пресече празничниот леб.

Иконата – не е портрет, туку првообраз на идното храмовно човештво. И, така како што таквото човештво ние засега не го гледаме во сегашните грешни луѓе, туку само го исчекуваме, иконата може да послужи само како негово символично изображение. Што во тоа изображение означува истанчената телесност? Тоа е – остро изразено одрекување токму од оној биологизам, кој ја воздигнува наситената плот до највиша и безусловна заповед.

Дарот на молитва - тоа е умешност за владеење со себе, со своето внимание, да ги повторуваме зборовите на молитвата не само со усните и јазикот, но и со сето срце и со сите мисли да учествуваме во молитвеното делање. Неопходно е да се навикнеме на Исусовата молитва: „Господи Исусе Христе, Сине Божји, помилуј ме мене грешниот/грешната“

Но истовремено сфатија дека покајанието, скрушеноста, исповедта и молитвата на старецот беа доволни за да го оттргнат гревот и да ја „утврдат во срцето" на нивната посвоена ќерка промената и љубовта.
Го прославија Бога и му заблагодарија на старецот.

Љубoвта доаѓа во срцето постепено преку добрите дела. Кога ние на луѓето им правиме добри дела, тие престануваат да бидат рамнодушни кон нас, престануваат да бидат далечни кон нас, - тие ни стануваат блиски. И колку повеќе ги правиме тие добри дела, толку посилна е љубовта во нашето срце,...

Често, Христос доаѓа и тропа кај тебе. Ти го покануваш да влезе во твојата гостинска соба, но обземена од своите грижи, забораваш за великиот гостин. Тој чека да се појавиш, чека, но кога ти веќе многу ќе задоцниш, станува и си оди. Следниот пат, ти повторно си толку зафатена, што Му одговараш преку прозорот. Немаш време, дури ни врата да му отвориш.

Тихомир Јанчовски, Саша Шотаровски и „Децата од нашата улица“ ве покануваат да земете учество и во втората рунда од собирањето книги кои овој пат одат за формирање затворски библиотеки. Колку што разбравме, фондот на книги по затворите низ Македонија е од постар датум и недостигаат изданија од 90-те наваму.