Дома

Уште од пелени, ти благоглаголив,
ревносно Премудроста своја сестра ја направи;
и така, Пресветлата ја појми како чиста девица.
Примајќи ја, ја  приведе,  и како со монисти златни,
со Неа својата душа и ум ги украси,

Почнуваме со молитвата. Теоријата останува во втор план. Не те прашувам колку книги имаш прочитано, ниту пак ќе ти кажам колку имам прочитано јас. Само, те прашувам: „Колку се молиш, брату?’’ И само со тоа би можел да ти кажам зошто имаш или немаш мир.
Треба да се вратиме на молитвата од нашите родители. Дали дома сме имале мајка или баба?

Кога ќе ви се нафрлат некакви фантазии, не спротивставувајте ѝм се сами, туку фрлете со камен по нив. А каменот е Христовото Име, Исусовата молитва...Да се истераат помислите не во ваша моќ, туку да не се прифатат: ги изгонува Исусовото Име. Кога понекогаш молитвата не е со внимание, кога е расеана, не треба да се паѓа со духот.

 Пламенот на искушенијата си го угаснал со течението на твоите солзи, блажене, 

и морските бранови, и нападите на ѕверовите скротувајќи ги, си повикувал:

Тогаш, од златото ќе прави свети путири, а од скршените камбани - полиелеи, а пак од старите, фрлени хартии - ќе прави чисти салфети. Кога пак, срцето е лукаво - и доброто злато ќе го смета за бронза и од него ќе направи куршуми или топови. Затоа, срцето ќе треба да се очисти, со тоа што во него ќе внесуваме само добри помисли за сите, и со тоа што нема да примаме телеграми од лукавиот, затоа што од срцето излегуваат сите зла, (Мт. 15, 19) и повторно од вишокот на срцето зборува устата (Мт. 12, 34).

Барате да го изложам моето кредо. Иако кредото на секој христијанин и, се разбира, свештеник, веќе е изразено во Символот на верата. Вашето прашање е сосема во ред. Христијанството е неисцрпливо. Уште во апостолско време, среќаваме цел ред на видови христијанство, кои се дополнуваат еден со друг. И така, ако се изразиме накратко, за мене верата што ја исповедам, е христијанството како динамичка сила, која ги опфаќа сите аспекти на животот,

На 24 февруари 2019 година, кога Црквата го слави споменот на свети Ѓорѓи Кратовски, во храмот на свети Ѓорѓи Кратовски во Кратово, Неговото Високопреосвештенство митрополитот Кумановско-осоговски г. Јосиф, во сослужение со митрополитот Тетовско-гостиварски г. Јосиф, отслужи света Златоустова Литургија. Верниот народ на Литургијата се причести со Светите Христови Тајни.
По завршувањето на Литургијата, на градскиот плоштад во Кратово беше осветен славскиот колач.

Преблагиот ги услиша молитвите
и ти даде о Марио, по желбата на срцето твое o Марине,
така да ни машко, ни женско, туку се во сѐ е Христос,
Кој бдее над душите наши.
Он ги прими твоите подвизи, и на братот во Бога Евгениј,

Благодатта Христова бргу ги оживува
нашите души умртвени,
по твоите свети молитви,
о Гергие свети новомачениче,
затоа народите итаат кон твоето свето име,
кое Бога го прослави,

За време на молитвата, особено пред молитвата, во своето послушание, чувај се од непотребни разговори, за да можеш подоцна да се молиш нерасеан и неповреден, бидејќи многуте зборови предизвикуваат и многу недоразбирања. Ако сакаш да зборуваш, Христос со радост сака да Му се обраќаат Неговите деца низ молитвата.

Од многу големо значење се зборовите на Преподобниот старец Порфириј за тоа дека темнината не исчезнува кога ти говориш за неа. Не говорете за темнината, туку говорете за светлината и не дискутирајте за непријатни работи дома.
Колку повеќе дискутираш за нив, толку повеќе ги умножуваш, колку повеќе говориш за нив, толку повеќе тие се зголемуваат.

Си било еднаш едно момче кое со денови, недели и месеци учело молитви. Но во неговата глава не се задржувало ништо. Се' истекувало како вода, ништо од важното не останувало. Потполно разочарано, момчето решило да престане да се моли. Во меѓувреме слушна за еден старец, голем молитвеник кој се подвизувал во пустина.

 “Oпштитe дарoви сe чeтиритe стихии и сè штo бидува oд нив, какo и ситe чудни и страшни дeла Бoжји, излoжeни вo бoжeствeнoтo писмo. А пoсeбнитe сe oниe штo Бoг му ги дал на сeкoј чoвeк пoeдинeчнo: билo бoгатствoтo заради милoсрдиe, билo сирoмаштијата заради трпeниe сo благoдарнoст; билo власта заради правoсудствo и утврдувањe на дoбрoдeтeлитe или пoтчинeтoста и рoбувањeтo заради брзoтo спасeниe на душата; билo здравјeтo заради пoмoш на

Преподобен и чудотворче оче Прохоре,
нахранувајќи ги гладните со леб од растенија
и со сол од пепел,
нахрани нé и нас со храна духовна,
молејќи го Христа Бога за душите наши.

Но немајќи ја духовната будност, постојано е ограбуван и живее во агонијата од чувството на ограбеност која е дело на ѓаволот и неговата неблагочестива логика - неморалот, всушност, анти-моралот, во која, човекот од овој свет, одамна станал вистински виртуоз.Оттаму е и потребата од подготвеност за невидливата борба. За аскетскиот подвиг. За истрајноста во молитвата, постот, покајанието и проштевањето.

Тоа беше почеток на дружењето на девојчето и писателот, во кое секоја нова средба донесуваше извештаи за живописните  патувањата на куклата.
При последната средба, Кафка и  подари   кукла на девојчето. Таа беше сосема различна од куклата која девојчето ја изгубило, но носеше во себе цедулче со  порака: "Патувањата ме измениа."

И покрај болките, несреќите и разнообразните потреби се неделиви од нашиот земен живот, сепак Господ не сака ние да бидеме само во таги и несреќи... Господ Исус Самиот ни дава заповед да се сакаме еден со друг и взаемно утешувајќи се преку таа љубов, да го олесниме несреќниот и тесен пат на нашето патување кон Небесната Татковина". По овој прекрасен благодатен настан Свети Серафим го испратил Мотовилов со мир.

Имаше некогаш двајца селани. Се викаа Васил и Рангел. Тие беа родени браќа од ист татко и од иста мајка, но не се сакаа. Штом почина татко им, двајцата го разделија големиот татков двор на два мали двора, па добитокот и нивите и започнаа да живеат одделно.
Но се случи, Васил страшно да му позавиди на братот свој Рангел за големата клунеста круша што ја имаше во неговата нива.