ТРОПАРИ НА СВЕТИТЕЛИТЕ И ПРАЗНИЦИТЕ 

 Тропар на светиот
преподобен Мартинијан
13 февруари / 26 февруари

Глас 8
Пламенот на искушенијата си го угаснал
со течението на твоите солзи, блажене,
и морските бранови,
 и нападите на ѕверовите скротувајќи ги,
си повикувал:
 Препрославен Си, Сесилен,
 Кој од огнот и бурата ме спаси.

 
Извор МПЦ-ОА      


Тропар на светиот Христов
преподобен Симеон Мироточив
13 февруари / 26 февруари

Глас 3
Просветувајќи се со божествената благодат,
и по смртта покажувајќи ја светлината на твојот живот,
точиш благоухано миро на оние кои притекнуваат
кон кивотот на твоите мошти.
Луѓето твои си ги упатил
кон светлината на богопознанието,
Симеоне оче наш, моли го Христа Бога
да ни дарува милост голема.

 
Извор МПЦ – ОА

                              
Тропар на
преподобниот отец
Акепсим
13 февруари / 26 февруари

Земјата го прими нејзиното,
а духот твој се зарадува во Господа,
о Акепсиме Христов подвижниче,
и така вкусувајќи од рајските плодови,
Вистинитиот те обдари со венци невенливи,
лијат благодат и денес служат за наше спасение
и пред Бога поклонение.

 
Извор МПЦ – ОА
Манастир свети Јован Претеча Слепче


Тропар на светиот
апостол Христов Акила
и неговата жена Прискила
13 / 26 февруари

Христос Тајновидецот очите на разумот ви ги отвори,
а Павле апостолот во верата ве утврди,
о свети сопружници Акиле и Прискило,
вие кои душите ваши за Христа ги обручивте,
проповедта за Царството ја раширивте,
за нас молете се свети маченици,
во стадото Христово да останеме.

 Извор МПЦ – ОА
Манастир свети Јован Претеча Слепче

Православен календар за 26/02/2024

ТРОПАР

Тропар (грч. τροπάριον, цсл. тропа́рь) е кратка црковна молитвена песна, настаната во доцниот стадиум на химнографијата. Тропарот ја содржи суштината на празникот за кој е напишан и во кој се прославува светителот; во Канонот, тропарот следи после ирмосот. Често се однесува и на аполитикион (грч. απολυτίκιον), или отпустителна химна преку која се опишува главната тема на богослужењето на денот, а со која се завршува Вечерната богослужба.

Богородичен (теотокион) е посебен вид на тропар, кој е посветен на Пресвета Богородица. Помали варијации во Богородичниот водат кон Крстобогородичен (ставротеотокион), посебен вид на тропар посветен на страдањето на Пресвета при распнувањето на Христос на Крстот, и како таков најчесто се користи во среда и петок, денови кога Црквата се сеќава на чесниот Крст Господов.

Понекогаш тропарот се користи како рефрен помеѓу читање на стихирите.од Псалмите, иако примарната функција во тој случај ја имаат стихирите.

Тропарник се нарекува една засебна целина во книга со тропари и кондаци, за секој ден на Црковната литургиска година.

ПреминПортал

2024 лето Господово

Од Верскиот календар:

Преподобен Мартинијан

Житието на овој светител е чудесно и прекрасно. Што сѐ не претрпе за да ги исполни Господовите заповеди! Во својата осумнаесетта година се оддалечи во планината наречена Ковчежна во Кападокија и таму поживеа дваесет и пет години во пост, молитва и бденија и во борби со многу искушенија. Кога дојде да го искушува една жена а тој виде дека ќе падне во грев со неа, скокна бос во оган и стоеше внатре додека болката не му навре солзи на очите и не уби во него секаква похот. Кога надојдоа други искушенија тој побегна на една осамена карпа сред морето и таму живееше. Но кога при еден бродолом и на оваа карпа доплива една жена, тој скокна во морето за да се удави, но го дочека еден делфин и по Божја Промисла го изнесе на грб на брегот. Тогаш реши повеќе нигде да не се населува трајно, а постојано да патува. Така за две години измина сто шеесет и четири града, исправајќи ги и советувајќи ги луѓето. Најпосле пристигна во Атина и таму се упокои во 422 година.

Преподобен Симеон Мироточив

Стефан Немања, голем владетел на српскиот народ, бранител на Православието, истребител на ересите. Беше прво крстен во латинската црква, но подоцна се ослободи од неа и стана член на православната Црква. Кога ја утврди државата и православната вера во неа, тогаш по примерот на својот син Сава прими монашки чин во манастирот Студеница во 1195 година и го доби името Симеон. Неговата жена Ана исто така прими монашки чин, го доби името Анастасија и се повлече во женски манастир. По две години монаштво во Студеница Симеон замина на Света Гора. Овде се насели прво во манастирот Ватопед заедно со Сава. Таткото и синот ги минуваа ноќите и деновите во молитва. Изградија таму шест параклиси: на Спасителот, на Бесребрениците, на Св. Георгиј, на Св. Теодор, на Св. Јован Предвесник и на Св. Николај. Ги купија урнатините на Хилендар и изградија прекрасен манастир, во кој Симеон поживеа само осум месеци па се упокои. Кога беше на издивнување, според неговата желба Сава го положи на рогозина. Со очите управени кон иконата на Пресвета Богородица со Спасителот, блажениот старец ги изусти овие зборови: „Всјакое дихание да хвалит Господа!“ И се пресели кај Господ на 13 февруари 1200 година.