Истата тактика демонот ја користи во која било област од нашиот живот, посебно откако претходно ја одделил истата од целото – Црквата како Тело Христово: економската, здравствената, спортската, општествено-политичката, образовната, културната, научната итн. На пример, од целината на која било област го издвојува само делот профит и преку него нѐ принудува сите да ја живееме целата област.

Во издание на црквата посветена на свети Григориј Палама и свети Димитриј Мироточив во  Струмица, со благослов на Неговото Високопреосвештенство Митрополитот Струмички г. Наум, излезе од печат нов том од „Житијата на Светиите“ за месец август во тврд повез.

За дистрибуција на книгите можете да се информирате на:
e-mail: Оваа е-адреса е заштитена од спамботови. Треба да ви е овозможено JavaScript за да ја видите.
или: о. Боро Милчев, тел. 071-213-000

Во своите официјални препораки, Британската медицинска асоцијација им препорачува на своите 16. 000 членови, место употребата на терминот „идна мајка“, да се користи збороформата „бремен човек“, пренесува Dailymail. Оваа иницијатива предизвикала поделени реакции во Велика Британија. Некои ја поддржуваат безусловно,

Никој не оди на лекар за да му се пофали со своето здравје, туку за да му го покаже скапаното место во своето здравје. Исто така, никој не оди кај исповедникот, за да му се пофали со својата праведност, туку за да му покаже некоја опасна пукнатина на својата праведност.

Љубовта кон ближниот: Втората голема заповед која Господ ја нарекува слична на првата, е заповедта за љубовта кон ближниот. Христијанинот е повикан да го возљуби ближниот „како себеси“. На психолошко ниво, тоа значи тој да го возљуби својот ближен како што се љуби себеси. Полнотата на христијанската љубов, сепак, се открива не на психолошко, туку на онтолошко ниво.

 “ Тогаш Господ им се обратил на Апостолите, но тоа важи и за сите нас, кои сме Христијани, потсетувајќи нѐ на таа голема одговорност: да бидеме светлина. Зашто Он Самиот е Светлина, па така и сите што ќе поверуваат во Него треба да бидат светлина. И како што ѕвездите ја подражаваат светлината на сонцето, така и ние луѓето треба

„Се сеќавам, кога ќе имавме добар род на овошје и зеленчук, им дававме на своите соседи, делевме.

Денес имаат ладилници. „А зошто да даваме на другите?’’, велат, „да ставиме во фрижидер и ќе биде за нас’’.

Денес, на 1 февруари (19 јануари по стар стил) Православната Црква го почитува споменот на свети Марко, митрополит Ефески – великиот бранител на Православието, со чиј ум, трудови и молитви биле сведени на нула напорите на еден црковен собор, кој требало да направи срамна унија со Латините во XV век. Сепак малку кој знае за чудата на светиот, кои се случувале како во дамнини, така и денес.

’Ете какви се страстите. Додека се мали, ако сакаме, можеме со леснотија да ги пресечеме. Но занемарени, стануваат силни. И што повеќе јакнат толку поголем напор бараат за да бидат совладани. А доколку пораснат премногу, ни со напор нема да можеме да ги отсечеме, ако не добиеме помош од некои од светителите што нe застапуваат пред Бога’."

Благоразумниот, бидејќи ја разбрал исцелителноста на Божествените судови, со благодарност ги поднесува сите казни кои што според нив го снаоѓаат, не сметајќи никого друг за нивен предизвикувач освен своите гревови.

Ви имам нагласено и другпат дека не можеме ние, т.н. христијани, само да чекаме некој да ни побара помош, па дури тогаш да размислуваме како и дали сакаме да му помогнеме, туку должни сме сами да ги побараме луѓето што страдаат и да им помогнеме! Немилосрдноста и непружањето конкретна помош е антихристијанство, антисведоштво.

Кажи му едно топло „добро утро" на соседот.
Научи да пиеш кафе со твојот човек.
Смеј се со соседот.
Погледни ја новата топка на твоето дете.

Сите ние, треба длабоко во себе да ја осознаеме нашата огревовеност и духовно несовршенство, па со срце скрушено и со мисла покајничка да посакаме да Го видиме Господа. Да ги отвориме нашите духовни очи, за да ја видиме Божјата семилостивост и љубов кон сите нас. Да Го побараме Бога во нашите души, како што Он не бара нас, кога сме загубени во гревот и злото.

Преблажени отче Гавриле, достојно си ја примил честа рамноангелна и, стоејќи пред Бога со бесплотните (сили), не заборавај нѐ и нас, кои твојот чесен спомен го славиме, туку погледни од небесата и пушти ни ја твојата светлина, та радосно да ги прославиме твоите чудеса.
Отче Гавриле чудотворче, гледајќи ги Бог твоите бројни подвизи и напори...

Самиот старец Пајсиј беше голем аскет. Си мислев, дека човек не може да живее така, како што живееше тој. Кон себе, тој, немаше никаква милост, никакво снисходење. Практично не спиеше секоја ноќ. Самиот си наложил такво послушание – од залезот до изгревот (на сонцето) се молеше сам во својата ќелија. Одмараше само по час или два по изгревањето (на сонцето).

Ние да се грижиме само за својата душа. Што се однесува до другите, да се молиме Бог да ги просвети, оти не е наше да ги разобличуваме согрешенијата на другите. Судењето Му припаѓа на Бога. Ние, црви бивајќи, како можеме да го разобличуваме другиот, кога тој е образ Божји? Господ вели ‘не ја гледаш гредата во своето, но ја забележуваш трошката во окото на својот брат?’.

Божјите очи и „погледот“ постојано се свртени кон човекот, затоа што Неговата намера е да го бара дури и најмалото позитивно расположение во Неговото создание, и Тој влегува во срцето на човекот во истиот момент од неговиот живот, кога тој ќе се сврти кон Својот Создател со малку разбирање и смирение.

Преподобен отче Гавриле, твојот живот во овој свет се покажа како натприроден, зашто живеејќи на земјата, си останал  бестрасен и си го возљубил мирот и тихувањето; следејќи го Христовиот тесен и мачен пат, си се искачил кон небесните обители, каде што се молиш за наше спасение.

Преблажени отче Гавриле, достојно си ја примил честа рамноангелна и, стоејќи пред Бога со бесплотните (сили), не заборавај нѐ и нас, кои твојот...

Најголем горделивец не е оној што гордо се фали, туку, оној што се фали дека е многу смирен. Кој се оправдува самиот себеси кога ќе згреши го претвора своето срце во демонско прибежиште, а ќе продолжи да греши и понатаму и ќе биде сршен бескорисно од своето себељубие, ако не успее да го скрши своето “јас”.

Родителите тоа го прават на разни начини. Понекогаш претерано штитејќи ги и чувајќи ги од и незгодите во животот. Понекогаш претерано ги казнуваат и гушат, што кај децата создава равнодушност, и повреденост во однос на возрасните и нивниот возрасен свет. Но најчесто тоа го прават живеејќи, во присуство на децата, обичен одраснат неодговорен живот.