„Архимандрит Партениј е познат со уважението кон сите луѓе, без разлика на нивната верска, етничка и расна припадност. Тој го претвори Бигорскиот Манастир во вистински центар на соживот, не само во Македонија, но и надвор од земјата. Архимандрит Партениј се занимава со хуманитарна дејност и укажување на духовна и материјална помош, како на поединци

– Видете, го нарекуваат свет, а јас не знам дали е свет, дали пости, дали бдее, дали се моли со бројаницата и прави поклони, не знам за тие работи, можеби и ги прави. Но едно нешто знам – јас, како што можете и да видите, не сум добар монах и тоа го кажувам – пијам, се опивам, никогаш не постам, не одам на служби…

Еднаш Старецот ми рече: „Ти си побожен човек. И сакаш да ги натераш своите ближни да бидат исто толку верни и побожни луѓе како тебе. Мислиш дека така ќе успееш? Само ќе направиш штета. Принудувањето побудува отпор кај луѓето. Ти му велиш на човека „направи вака“, и тој не сака, затоа што ти си му го рекол тоа. Во него се крева бран на отпор и тој ќе ги игнорира твоите зборови.

Можеме да зборуваме за различни видови на љубов. Има едноставен, вообичаен опит на љубовта, кога членовите на едно семејство меѓусебно се љубат, кога таткото и мајката ги љубат своите деца, кога децата возвраќаат на таа љубов, кога љубовта, радосна и светла, ги соединува младоженецот и невестата. Ваквата љубов, која се јавува како радост и светлина,

1. Богато опсипувајте ги децата со љубов. Вашата љубов прави децата да се чувствуваат сигурно и им ги олеснува проблемите.2. Воспоставете дисциплина. Кога се применува со определена мерка, доследно и благоразумно, дисциплината ги подобрува способностите на децата и ја зацврстува нивната самодоверба.

Кoга ситe планини би тргналe на тeбe, дали ти би мoжeл сo рацe да ги запрeш? Нe. А кoга тeмнината на ситe тајни на нeбoтo и на Зeмјата сe навали врз малата свeќичка на твoјoт разум, дали твoјoт разум би мoжeл да ги oсвeтли? Уштe пoмалку. Нe пoтпирај сe на твoјoт разум, бидeјќи и oд таа ништoжна твар,

Кога би работеле на сопственото поправање и кога повеќе би биле свртени кон внатрешното отколку кон надворешното, давајќи ѝ предност на Божјата помош, повеќе и подобро би им помогнале на другите. Над сѐ, така би ја добиле внатрешната хармонија што тивко им помага на луѓето кои ги сретнуваме,

 Страшнo e да сe убиe чивeк. Нeма збoрoви сo кoи ќe сe oпишe ужасoт штo гo oпфаќа чoвeкoубиeцoт. Дoдeка чoвeкoт сe пoдгoтвува да убиe чoвeк, тoј пoмислува дeка e сeeднo да сe убиe чoвeк и да сe убиe вoл. Нo кoга ќe гo изврши свoeтo смислeнo злoстoрствo, тoгаш oдeднаш ќe oсeти дeка им oбјавил вoјна на нeбoтo и на зeмјата,...

 Сеќавај се на две помисли и плаши се. Едната ти вели: „Ти си свет човек“, а другата: „Нема да се спасиш“. И едната и другата доаѓаат од ѓаволот и не се вистинити. Ти мисли вака: „Јас сум голем грешник, но Господ е милостив и ги сака луѓето и Он ќе ми ги прости гревовите“.

Така и јас еднаш испросив послушание по своја волја. Бев економ, но сакав да одам во Стар Русик поради безмолвие. Таму постојано се постеше. Цела недела се јадеше на вода, освен сабота и недела, и заради тоа народот таму ретко одеше. Госто-приемник тогаш беше отец Серапион кој јадеше само леб и вода. Потоа него го замени отец Онисифор.

Во младоста многу сакав да размислувам за тоа, како Господ се вознесе на небото на облаци и како Мајката Божја и светите апостоли го гледале Неговото вознесение. Но, кога бев момче, ја изгубив Божјата благодат; душата ми здиве, се исполни со гревови и ретко се сеќаваше на Господовото вознесение. Подоцна ги увидев своите гревови и многу тагував,

Ако ти сакаш да се сретнеш со Христос, ти Него ќе го најдеш во Црквата, бидејќи таму целото човештво е соединето со Бога во лицето на Христа. Невозможно е да имаме општење со Христос, ако се наоѓаме во лоши односи со луѓето. Со својот пример Старецот не учеше, дека нашата љубов кон Христа, доаѓа преку луѓето.

Зборот катихизис во превод од грчки јазик значи огласување, усно поучување, а, соодветно на неговата употреба во времето на апостолите со тој збор се означува првоначалното учење за православната христијанска вера, учење кое му е неопходно на секој христијанин (Лк. 1, 4; Дела. 18, 25).

Значи, прави метанија секогаш кога грешиш и не губи време. Зашто, колку што одолговлекуваш да побараш прошка, толку му дозволуваш на лукавиот да пушта корени во тебе. Не му оставај простор да добива право врз тебе. Така, немој да очајуваш кога ќе паднеш, но откако ќе се подигнеш, бодро направи метанија и речи: „Прости ми, Христе мој, човек сум немоќен“.

„И во светлиот разгорен јаглен си бил непослушен на идолските служители, свештеномаченику Еразмо. Озаруван од самото Слово, си се покажал голем водител кон Светлината, на оние што те воспеваат достојно“ (песна од канонот на Утрена на свети свештеномаченик Еразмо Охридски).

“Икoната e бoжeствeна рабoта, нo нe e oбoжeна”, му рeкoл св. Никoфoр на икoнoбoрниoт цар Лав Eрмeнин. Пoтoа му oбјаснил какo Бoг му нарeдил на Мoјсeја да направи змија oд бакар и да ја вoздигнe вo пустината, иакo прeд тoа запoвeдал да нe прави на сeбe рeзбан лик.

 Кога ќе влеземе во таквата молитва, постојано ќе Го славиме Бога и сѐ ќе Му препуштиме Нему, онака како што се моли нашата света Црква: „Целиот свој живот на Христа Бога да Му го предадеме!“ Ова е „виша математика“ во нашата вера!"

Акo нeкoј би мoжeл да ги пoгoди ситe чoвeчки мисли и да ги прoрeчe ситe судбини чoвeчки, и да ја oбјави сeкoја тајна штo зeмјата ја криe вo свoитe длабoчини, а нeма страв oд Бoга, нeгoвoтo знаeњe e какo истурeнo млeкo вo нeкoј нeчист сад oд кoј цeлoтo млeкo сe расипува. И на нeгoвиoт смртeн час, нeгoвата мудрoст нeма да свeти ни кoлку дoгoрчe бeз пламeн, т

На 7 јуни во Градината на Пресвета Богородица се случи една особена крштевка. Еден од африканските кралеви од Брегот на Слоновата Коска, Tchiffi Zae Jean Gervais, од поглаварите Krou, се причисли кон Православната Црква со името Давид. Кралот беше крстен во Манастирот Кутлумуш од јеромонахот Дионисиј.

Вистинската жртва не се чувствува како жртва, не чувствува дека таа е онаа која трпи неправда. Жртвата на својот карактер и егоизам секогаш чувствува болка, неа секогаш нешто ја повредува. Повредливоста е параметар на големото „его“.
Да престанеме себеси да се заробуваме со себеизмамата дека ние страдаме праведно пред Бога!