Мeѓу eвангeлскитe личнoсти, кoи Гo слeдат Спаситeлoт, личнoста на св. Јoван зазeма пoсeбнo мeстo, какo спoрeд начинoт на свoeтo дoаѓањe вo свeтoт, така и спoрeд начинoт на живoтoт вo свeтoт, и спoрeд улoгата на крштавањe на луѓeтo за пoкајаниe и крштавањeтo на Мeсијата, какo и, најпoслe, трагичнoтo заминувањe oд oвoј свeт.

Проповедта на свети Јован Крстител во пустината Јордан може да се сумира со зборовите: „Покајте се, зашто се приближи Царството Небесно“ (Мт. 3,2). Христос е Царството Небесно, бидејќи Тој е Синот Божји, Кој го навестува доаѓањето на Светиот Дух, кој е Царството Небесно. Но, кој не се кае, не може да ги прими Христос и Светиот Дух

По задамвоната молитва се преминува кон Голем водосвет, по кој сите верни се поросуваат со осветената вода, и пијат од неа. Никој не треба да отстапи од вкусувањето на осветената вода, затоа што поради благодатта на празникот се осветува сета природа и сета твар, и човекот треба да земе учество во оваа Тајна.

Богородица знае што треба да направат луѓето за да го предизвикаат Нејзиниот смирен Син на чудотворна активност: „Што и да ви каже, направете!“ Оваа реченица упатена до слугите на свадбата во Кана Галилејска, стана вечен принцип. во човечките молби до Богочовекот за помош, со посредство на 

На 18.1.2023 година, на Водокрст, во навечерието на Светото Богојавление, Неговото Блаженство, Архиепископот Охридски и Македонски г.г. Стефан, присуствуваше на Утрена богослужба, Царски часови и Вечерна богослужба со Света Василиева Литургија во Соборниот храм „Свети Климент Охридски“ во Скопје.

Христијанството не спаѓа во редот на обичните религии, религии кои од верниците бараат само одредени индивидуални ритуали и обредни правила и само едноставно извршување на моралните закони, иако моралот е апсолутно неопходен.
Христијанството е заедница, Црква,

 Кој од нас не се задушува од некоја мисла или помисла која настојува да ни го пробие умот? И додека се обидуваш да ја избркаш, извикуваш кон Бога, ја менуваш темата на разговор, положбата на твоето тело, сакаш да исчезне од твојата глава, таа уште повеќе господари со твоето битие,

Постои стара легенда која впечатливо кажува зошто понекогаш нашите молитви се бесплодни. Во дамни времиња живеел некој старец кој многу се молел и често се грижел за човечките гревови. И му било чудно зошто понекогаш се случува луѓето да одат во црква, да му се молат на Бога, а сепак и понатаму да живеат лошо...

Навистина понекогаш не ја чувствувам твојата болка, грижа, стрес, срцебиење, напнатост, замор и веројатно те вознемирувам заради тоа. Но, не ми се лути, бидејќи не е дека не ми е гајле, не е дека сум рамнодушен, не е дека не те сакам.

Колку повеќе стекнувам искуство како свештеник во мојата пастирска служба, толку повеќе сум претпазлив за ... „побожните“. Ова е плод не само на набљудувањето, туку и на тој особен заострен сензибилитет што го стекнува Христовиот слуга, помагајќи му да ги разликува духовите, настроенијата и

Ми се чини дека не постои животно поле каде тогаш не се појавуваат искушенија и проблеми. Расфрлајќи енергија и време на сето тоа, малку останува за молитва, читање, размислување. По правило, тогаш ме обзема тагата, затоа што - добро - повторно помина речиси половина од постот а јас едвај имав чувство

Светото Предание на Црквата е израз на најавтентичниот нејзин живот и секогаш има длабока смисла, и секогаш без исклучок ја изразува и треба да ја изразува Црквата, бидејќи се раѓа и создава внатре, во нејзините прегратки. Во однос на обичаите и чисто човечките традиции Црквата имала еклектичен (селективен) однос

Голема е моќта на навиката. Поединечни луѓе и цели народи се навикнуваат да живеат на одреден начин, според одредени обичаи. За нив е многу тешко да се сменат, да прекршат нешто во нивниот живот, дури и ако тој живот води до уништување.

Светите мошти на Светителот беа изнесени за целив и поклонение на верниот народ.

Владиката на присутните им подели лепчиња во кои имаше сребрена паричка со ликот на свети Василиј за сите луѓе.

Иако долги години одиме во црква, тоа никако не се забележува. Прашањето е: ако поминуваме толку многу време во Црквата, што ние правиме таму? Па, јас сум во црква од мал, но дали напредувам или стојам во место?
На пример, веќе пет години посетувате часови по англиски 

   Во Новиот завет, повеќе не се пролева крвта на младенците. Затоа што по пролевањето на Богочовечката крв на Голгота, ништо повеќе од тоа не може да се направи. Тоа значи дека и денес мораме да го склучиме својот личен завет со Бога, но не со обрежување на телото, туку со обрежување на срцето. 

Во осмиот ден по раѓањето Божествениот Младенец Го донесоа во храмот и според постоечкиот закон во Израилот, како што беше од времето на Авраам, Го обрезаа. Тогаш Му го дадоа името Исус, онака како што Ѝ благовестеше на Пресветата Дева архангелот Гавриил. Старозаветното обрезание е предобраз на новозаветното Крштение. Обрезанието на Господ покажува дека Тој на Себе прими вистинско човечко тело а не привидно, како