Да се биде Христијанин во вистинската смисла на зборот значи да се биде свет. Кога веќе не успеваме да се држиме до светоста, да се држиме барем до човечноста. Кога веќе не успеваме на братот да му бидеме брат, дај барем да не си бидеме волк еден на друг. До толку можеме. Немаме изговор до толку.

Кога некој го прашал Старецот за тешкотиите за комуникаците во неговата работа, тој му го дао следниот совет:
„Никогаш не мислете лошо за другите. Со своја молитва, со свое обраќање кон Христа, благотворно делуваш на ближните. Размислувајќи лошо за луѓето, негативно влијае на нив. "

   Кој ги исфрла синонимите од сите епохи насобрани и полни различни рефлексии и сеќавања на минатото, тој си го осиромашува јазикот. Осиромашениот јазик дава и сиромашна книжевност, оти книжевноста има потреба од слобода, избор, право на неограничен избор и иновации. Лошите преводи му нанесоа голема штета на македонскиот јазик, како последица на нив се

Нашиот Господ Исус Христос, по Своето за нас несфатливо смирение, го покрил Своето божество под Своето човештво, така што сите да можат да Го гледаат како човек, иако не бил само човек, туку и Бог, Кој се овоплотил и станал човек, како што е напишано:

Мнозинството архиереи и свештеници повеќе се грижат за нивните скапоцени олтари, одежди и блескави раса, отколку за нивните дела. Не велам дека архиерејот или свештеникот треба да изгледа гнасен, нечист, парталав – далеку од тоа.

    Кондак 1.
Избран чудотворче, и особен на Христа угоднику, кој на сите верни им излеваш исцеление и неистечиво море од чуда, од љубов те фалиме, преподобен Науме ; имајќи слобода пред Бога, од сите беди ослободи не за да ти воскликнуваме :Радувај се, преподобен Науме, чудотворче !

  Сѐ е добро и благословено, сѐ додека не се претвора во догма и не Го става Христос понастрана. Украсите, божикното дрво елка, каландите, честитките, подароците, слатките, вкусните трпези со пријателите и блиските итн. – се нешто добро и благословено, кога доаѓаат од радоста што ја чувствуваме поради тоа дека Бог стана Човек.

Живeeјќи уштe вo тeлoтo, свeтитeлитe ималe гoлeми oткрoвeнија oд Бoга и визии за нeбeснитe и пeкoлнитe сили. Ситe тиe нивни oткрoвeнија и визии ја пoтврдуваат  правoславната вeра вo ситe нeјзини учeња. Свeтитeлитe сe радoст, гoлeма радoст на вeрницитe.

    На Света Гора, недалеку од мојата калива, живее еден кипарски монах - старец Јосиф, по потекло од Карпасија. Старецот има 106 години и се грижи за себе. Дали е ова нешто што го гледате во светот денес? Некои сегашни пензионери не можат ни да одат, нозете им слабеат, самите се дебелеат од седење и стануваат бескорисни. И кога би биле зафатени со нешто, од тоа би добиле голема корист. 

 Секогаш кога ќе се почувствува ерупција во актуелната криза, или кризи, очајнички посегнуваме по некоја автодеструктивна онтолошка матрица: унијатството, богомилскиот дуализам, новокалендарството - како божем тие нешта магиски ќе ни ги решат проблемите. Но, што е под површината на таа маалска еуфорија, перверзната причина за ваквото реагирање?

Во новиот број се сместени содржини со кои би сакале да се обидеме да ги запознаеме верниците што подобро со традициите на црковниот живот, и со учењето на нашата Света Црква, и да придонесеме за што поголем интерес кај сите верници во Повардарската епархија, па и пошироко, за практикување на нашата православна христијанска вера.

И не можеме а да не се запрашаме зошто Евангелието нè повикува да станеме како деца. Што поседуваат децата што ние не го поседуваме и зошто тие лесно можат да влезат во царството Божјо, а ние не можеме? Не најдов многу одговори на ова прашање, но еден од нив ми се појави во мислите - децата целосно им веруваат на своите родители,

Некогаш, тројца пријатели - тројца млади мажи - заедно ја прославија Новата година. На масата разговараа за тоа што им се случило во изминатата година, за работите што сакале да ги постигнат во наредната година. Еден рече: „Се надевам дека ќе добијам возачка дозвола оваа година“. Другиот рече: „Сакам да поминам добро на испитите на факултет“. 

Во наше време, сè поизразена е потребата за спомените на луѓето, кои во првите векови на христијанската историја зрачеле со свежа вера во Христа и кои со својата жртва ја сведочеле вистината на Христовото воскресение и полагале темел на универзалната, сеопшта Црква.
Христијанството, со текот на времето, сè повеќе се заплеткувало во мрежите од овоземните стапици,

Со благослов на Митрополитот Струмички г. Наум, од денес, 1 јануари 2024 година, достапна е новата обновена верзија на апликацијата „Православен календар“ за 2024 година, во издание на манастирот „Воведение на Пресвета Богородица Елеуса“,

Дрвото се познава по плодот; така што тие кои исповедаат дека се Христијани, ќе бидат препознаени по нивното однесување.
Бидејќи, сега не се бара просто исповедање, туку човекот да биде постојано во силата на верата се` до крајот...“

Носејќи го Христа жив во твоето срце, Игнатие свети,

Богатството твое на Небесата невидливо се укотви,

а за нас оставајќи го срцето телесно, видливо ни е

посведочено дека Христос целосно се вселува во оној кој

Нашата беда е во тоа што во верата се замешува кусогледото расудување, тој пајак, кој ја лови вистината со мрежите на судењата, заклучоците на умот и аналогиите. Верата опфаќа и гледа одеднаш, а расудувањето стига до вистината по заобиколени патишта.
Верата е средство за општење на дух со дух, а расудувањето е средство за општење на духовно-чувствено со духовно-чувствено и

"Чедо мое, чувај се да не судиш на ниту една душа, оти Бог допушта да падне оној кој му суди на својот ближен, за да научи да сострадува со својот слаб брат. Благодатта Божја го поддржува секој од нас но, ако се погордиме, Бог ќе ја оддалечи од нас и ќе бидеме полоши од останатите. Едно