Треба да навлеземе подлабоко во суштината на другата личност. Да погледнеме позади неговите зборови и мисли, позади неговите дела и неговите битки со страстите. Повеќето луѓе позади нечие неприлично поведение ќе видат еден хулиган, една груба и неучтива личност. Но, тоа е погрешен начин. Зад поведението и однесувањето на една личност треба да знаеме да ја видиме неговата болка,

Големи чудеса на верата
се покажаа во пештерата
 која како царска одаја послужи
на Светите седум Отроци,
умирајќи без тело,
по многу време се подигнаа како од сон,
посведочувајќи го воскресението пред сите луѓе.
По нивните молитви, Христе Боже помилуј нѐ.

Ја самиот, јас, јас за сето време, мојот живот е тежок, јас сум навреден, јас сум заобиколен,  јас се радувам итн. Вака, веројатно, било од самиот почеток на времето, и затоа не е чудно што Христос како прв услов човекот да може некаде да тргне, да може да се извлече од тоа ропство, го наведува одрекувањето од самиот себе: „Ако некој сака да врви по Мене, нека се одрече од себе, да го земе својот крст и да оди по Мене“ (Матеј 16:24).

О мајко апостолова,
ти која славата Божја пред сé ја посакуваше,
Тебе Христос умот ти го озари,
до познание дојде дека волјата Господова е над секоја желба човечка,

Од твоите страдања со царски венец
се венча твојата глава,
за сето она што го претрпе за Христа Бога,
о Стефане прв маченик помеѓу мачениците;

Богочовекот Христос не е сега меѓу нас, но затоа ги остави Своите наследници, Епископите, чиј глас, кој повикува на лично покајание, треба да го послушаме, ако сакаме да се исцелиме. Нели, на тие што нѐ повикуваат на покајание и ни го покажуваат таквиот пат, не баш на сите. А патот е тесен и малкумина врват по него.

Нема никаквог спавања до Страшног Суда, као што уче неки секташи. Како дух може спавати? Он је непрестано будан и активан. Наше тело није у стању да прати дух у овој активности, отуда долази, сан, за време кога се тело на известан начин одваја од духа и препушта одмору и опорављању. За то време дух је у свом свету.

Господе Боже наш, Ти Кој поглед од човека не свртуваш,
смилувај се на нас кои на Тебе забораваме,
еве во труд срцата Ти ги принесуваме,
и како што се надеваа браќата Макавејски,

  Ниту еден од експертите кои ги испитувале змиите не може да ги класифицира во некој од познатите видови. Овие се сиви, тенки и долги до еден метар. Кожата им е кадифена, а на главата, како и на врвот на јазикот имаат мал крст. Илјадници верници сведочат дека змиите се топлокрвни, што не е познато никаде во светот. Змиите лазат околу црквата и особено околу

"Бог ни има сѐ дадено – и постоење и живот; и толку многу постојано ни дава, што сѐ околу нас е дар Божји, и просто е неописливо. Само ние сме духовно слепи. Вообичаено, очите ни се отвораат – на ниво на душевност, кога ќе се соочиме со смртта. Давањето ни ги отвора и духовните очи;

 „Бог безгранично го љуби човекот. Нему многу добро му се познати проблемите на секого од нас и сака да ни помогне и пред да Го замолиме за тоа.

Бидејќи е семоќен, нема тешкотии кои Бог не може да ги надмине, со исклучок на една.

Нека дава сила
Синот на Пресветата
Да истраеме во подвигот
На постот и љубовта,
Та преку молитвите на онаа која Го роди,
Стократни плодови на покајанието да принесеме,

Та преку тој наш подвиг
Се прослави името
На Отецот,
Синот и
Светиот Дух.
Амин!

Многу луѓе во наше време забораваат дека Црквата не е некоја земна, човечка институција, туку Божествена институција , чија највисока цел е спасение на душите во вечен живот, дека нема место за никаква „политика“ или „дипломатија“ во неа, и не е дозволено да се покорува душата, газејќи ја совеста, во име на било какви чисто земни цели, дури иако тие се кријат зад лажно-лажните пароли како:

09.08.2023 година, во ман. „Св. Климент и Пантелејмон“ на Плаошник во Охрид, со света архиерејска Литургија,чиноначалствуваше Неговото Високопреосвештенство Митрополитот Плаошко-струшки и Дебарско-кичевски и Администратор Австралиско-сиднејски г. Тимотеј, во сослужение на Неговото Високопреосвештенство Митрополитот Европски г. Пимен, архимандритот Нектариј,...

Оној кој Му благодари на Бога, тој од Бога добива дарови.
И на оној кој го слави Бога секоја добродетел му се преумножува.
И кој си спомнува за своите блаженоупокоени учители во верата ќе напредува и делата нивни ќе ги врши.

За жал, храмовите и христијанските општества се полни со незадоволни мирјани кои постојано се жалат и роптаат на секојдневните ситуации, луѓе со уморни погледи и истоштени светогледи кои се здружуваат и неутешно ја споделуваат болката на денот. Тие секогаш се жртви на околности и предмет на незаслужени озборувања и навреди. Тие се очајни во своите усилби и бедни во своите стремежи и поради тоа се неразбрани и инфериорни.

Да знаете дека проклетството, дури и (само) негодувањето на родителите дејствува многу силно. И дури и ако родителите не ги проколнуваат своите деца, туку едноставно приоѓаат позади нив во бес, тогаш кај децата нема да има ниту еден светол ден во нивниот живот: сиот нивни живот е една постојана тортура. Тогаш таквите деца многу страдаат сиот земен живот.