На 10.04.2016 година, четврта Недела на Великиот  пост – Св. Јован Лествичник, Неговото високопреосвештенство, Митрополитот Европски г. Пимен  во сослужение со Митрополитот Кумановско-осоговски д-р г. Јосиф и надлежниот архиереј  Тетовско-гостиварски г. Јосиф, и со свештеници од Тетовско-гостиварската, Дебарско-кичевската,  Европската, Струмичката, Кумановско-осоговска и Преспанско-пелагониската епархија, ...

Нема друг излез, туку најпрво и неодложно да почнеме од себеси, па со сите околу нас, да започнеме борба против неединството и поделбите, да започнеме борба и со своите страсти и похотни желби и намери, да започнеме градење на единство, а тоа најдобро ќе го направиме со нашето враќање - кон Бога! Често се случува вината да ја гледаме во другиот, да ја префрламе на другиот, па дури и беспоштедно газејќи преку другите, да сакаме да ги

Сите оние кои на секаков начин се борат да дојдат на власт, како и оние што ја злоупотребуваат дадената им позиција на моќ, задоволувајќи ги безобѕирно своите лични интереси на сметка на другите, ја повредуваат таа заедница, го повредуваат своето семејство. Таквите нека знаат дека прават голем грев против Бога и ближните и, бездруго, за таквото дело ќе треба да дадат одговор на Страшниот Христов суд.

 Ние не бараме ништо ново или измислено, само бараме да се примени 17от канон на 4от Вселенски собор во Халкидон, кој заповеда: „...со државните и граѓански форми на управа, нека следи и поредокот на црковните парикии“. Ова начало кое отсекогаш важело, е повторено, потврдено и применето од светиот Патријарх Цариградски, Фотиј Велики, според кого: „Црковните правила за границите, секогаш да соодветствуваат на правилата на државите“.

Ја сакам мојата земја и мојот народ и ќе се чувствувам благодарно ако успеам да му послужам некако и да допринесам за неговото добро и доброто на човештвото. Како секој млад човек во своето време, кој се бара и испитува каде ќе се пронајде, така и јас барав и испитував каде припаѓам и каде се пронаоѓам себе си. Интервју: „Треба да се надминеме себеси, да си простиме и да си подадеме рака“

Во средината на чесниот Пост, откако се насладивме од благодатните дарови на Пречистата Дева, монашките собори од македонската земја се соединија повторно во нејзиниот сечесен храм на кејот на Вардар во Скопје, за да ги прослават нејзините слуги, Пајсиј, Евнувиј и Аверкиј, кои не го поштедија својот живот и со крвта го запечатија подвигот на нивното сведоштво...

Човекот е создаден како слободно и разумно битие. Затоа, Бог, и во овој момент бара одобрување од света Дева Марија. Бара израз на слободна волја за да може Словото Божјо да се всели во нејзината утроба. Поминале многу векови и народот го очекувал овој настан. Моментот кога човекот повторно ќе биде измирен со Бога. Моментот, кога на човечкиот род повторно ќе му се даде можност да се врати во првобитната блажена состојба.

Прекрасно, недомисливо за смртните умови, таинтство спомнува и слави сега светата Црква: воплотување и вочовечување на Творецот на вековите и светот – Синот Божји. Несместливиот Бог се сместува во чистата утроба на Богоотроковицата, бесплотниот се воплотува, беспочетниот започнува, непристапниот станува пристапен, Словото прима плот, бескрајно големиот се смалува, и беспределниот се определува; Бог се сорастворува со луѓето и

Го одбивам стариот човек и се борам од себе да ги искоренам сите грешни и егоистички страсти, својот егоцентризам и самољубие. А, облиците на самољубието се следните: маловерност и неверност, рамнодушност кон ближниот, и уште полошо, искористување на ближниот, телесните наслади и обожувањето на телото,...

Душевните искушенијата кои по Божјо допуштение доаѓаат кај луѓето можеме да ги групираме вака: демонски искушенија кои ги надминуваат границите на душевните сили; одземање на мудроса која луѓето ја поседуваат, чувствување на блудни мисли во себе кои доаѓаат поради смирување на нивните страсти, желбата се да биде поставено по сопствената волја,...

Сѐ додека постои ревност, ќе биде присутна и благодатта на Светиот Дух. Таа е оган. Огинот се одржува со дрва. Духовно дрво е молитвата... Штом благодатта ќе дојде до срцето веднаш се раѓа обраќање на умот и срцето кон Бога, т.е. семето на молитвата. Потоа доаѓа богомислието.Божјата благодат, вниманието на умот и срцето ги насочува кон Бога и ги сосредоточува на Него.

Благодарете му, браќа, на божественото милосрдие за тоа што ви даде безбедно да ја достигнете половината на Четириесетницата. Но за овој дар достојно да Му заблагодарат можат само оние кои се труделе да живеат така како што бевме поучени во почетокот на Четириесетницата, односно оние кои се грижеа да испросат за себе отпуштање на гревовите со секојдневен пост, дела на милосрдие и посетување на богослужбите.

Некои велат дека од молитвата доаѓа прелест. Тоа е погрешно. Прелеста доаѓа од самоволие, а не од молитвата. Сите светии многу се молеа, повикувајќи ги и другите на молитва. Молитвата е најдобро дело за душата. Преку молитвата се доаѓа при Бога. Преку молитвата се задобива смирение, трпение и секое добро.

Ако сакаш да ѝ помогнеш на Црквата, подобро е да пробаш да се поправиш себе си, отколку да ги исправаш другите. Ако успееш да се подобриш себе си, еден мал дел од Црквата е веднаш поправен. Следствено, ако сите го направат истото, телото на Црквата ќе биде во благосостојба.
Но, денеска, луѓето повеќе се занимаваат со сè, освен со самите себе.

Одеднаш слушна глас: „Дете мое, зошто плачеш?“. Го подигна своето расплакано лице и го здогледа Христос: „Господи, не ме пуштаат во храмот!“ - рече. Исус го прегрна, па рече: „Не плачи, тие и Мене не ме пуштаат во храмот!“

Секоја ноќ си го поставувам тоа просто прашање: го проживеав денешниот ден – а некој имаше полза од тоа? Ете сум јас, познат актер, рокер – можам со вас да разговарам така, по жица да одите. Но зарем ќе ми биде подобро од тоа? Или вам? Едно од имињата на ѓаволот е „оној кој разделува“. Внатрешниот ѓавол ми вика: во право си старче, построј ги сите!

На 3.04.2016 година, во Третата недела од Великиот Пост, Неговото високопреосвештенство митрополитот Кумановско-осоговски г. д-р Јосиф, во митрополитскиот соборен храм на свети Никола во Куманово служеше Света Василиева Литургија. На Светата Литургија верниот народ се причести со Светите Христови Тајни.

Грешиме „со дело“ кога правиме нешто противно на заповедта Божја. Ако човекот се предава на прејадување, пијанство, лакомство, тој греши против заповедта Божја. Крадењето, грабежот, убиството и другите слични постапки се исто така гревови со дело.
✤✣✤

Така раздвојувањето во вас веќе се случило. Внимавајте повторно да не се здружите. Бидејки штом ќе се здружите, ќе сопре духовното напредување. А тоа сега е нашето главно дело, во него е нашиот живот. Поради тоа треба постојано да го подновуваме и оживуваме почетното раздвојување со страстите, да ја засилиме омразата кон нив.