Душата ги контролира чувствата, а не чувствата – душата.

Да го правиш сето она што го чувствуваш, не е секогаш безбедно.

Не може да се оставаш да бидеш жртва на секое твое чувство, велејќи, едноставно дека „така се чувствувам“.

Во Старечникот читаме дека некој голем испосник видел како душите слегуваат во пеколот како што снегулките паѓаат кога е зима, затоа што не се исповедале вистински, со одлучност повеќе да не грешат. Затоа св. Василиј Велики вели: „Нема корист од исповедта, ниту се исповеда оној кој на исповедта кажува само дека згрешил,

Без постот е невозможно да се зачува светоста, невозможно е телото да му се потчини на духот, па ни самата молитва нема да се вознесе и нема да има дејство, бидејќи падната природа ќе го надвладее телото и тоа ќе биде принудено да се распали. Од тоа распалување на телото доаѓаат мислите кои го валкаат умот; тие, пак, го возбудуваат и валкаат срцето, 

Од почетокот на пештерата до малиот отвор со Света Вода се доаѓа преку еден низок премин кој е 20м. долг и 80см. широк. Од десната страна на изворот има просторија со правоаголна форма каде што посетителите можат да застанат. Факт е дека оваа соба била мала црква со монограми и други претставувања. Денес, многу малку траги од сликите се видени во аглите на

Значи, нема потреба да се занимавате со трњето. Не зафаќајте се со изгонување на злото. Христос такви нè сака, да не се занимаваме со страстите и со противникот, односно ѓаволот. Насочете ја водата, односно сета сила на вашата душа, кон цвеќињата и ќе се радувате на нивната убавина, убавиот мирис и свежина.

Покајте се, браќа! Побрзајте, да не останете зад затворени врати.

Покајте се, додека има време. Фрлете се во морето на милосрдието Божјо додека е време,

Самиот Бог нас не' повикува:
 „Дојдете сите кај мене... и Јас ќе ве одморам“.  ·

Монахињата Параскева ни поради елеј од кандилото на гробот на старец Гаврил и ни објасни како можеме да се помазуваме со него. Имав чувство како да сум добил некоја огромна сила. Така и беше!
Кај гробот на старец Гаврил во манастирот Самтавро.

 Иконата треба да биде онаа алка што ќе го спои современиот човек со вечноста.

Нејзината основна смисла е духовната суштина и

благодатта што излегува преку неа како светлина низ прозорец.

А кога браќата се љубат помеѓу себе, тие и не сакаат за долго да бидат оддалечени еден од друг, туку заеднички да пребиваат во љубовта Христова, заеднички величајќи го Неговото Име. Во овој евангелски дух, на 20 и 21 јуни 2022 година, се случи и посетата на Патријархот Српски г.г. Порфириј на нашите древни светињи, изградени покрај водите на прекрасното Охридско Езеро. 

И така, опфаќајќи нѐ од сите страни, ги спречува стрелите што доаѓаат однадвор да се допрат до нас, бидејќи Тој е нашиот дом; а сѐ што внатре е нечисто, Тој го исфрла надвор, затоа што како негов жител го исполнува целиот дом. Навистина, не заедничариме во нешто што е Негово, туку во Него Самиот; и не примаме во своите души некакви зраци и светлина, туку го примаме самото Сонце;

  Една добра помисла има иста сила како повеќечасовно бдение! Толкава сила има добрата помисла. Исто како што денес некое ново оружје со ласерските зраци го запира проектилот во базата, спречувајќи го неговото лансирање, така и добрите помисли ги пресретнуваат и ги блокираат лошите помисли на ѓаволските „аеродроми" откаде што тие поаѓаат.

Кога дојдоа кај Чеснејшују, монахот послушник ја испее до крај „Чеснејшују херувим“, старата химна од свети Козма Химнограф. А монахот странец ѝ даде друг почеток на химната и ја испеа вака: „Достојно ест јако во истину, блажити Тја Богородицу, присноблаженују и пренепорочнују, и Матер Бога нашего“, и потоа го додаде „Чеснејшују херувим…“ сѐ до крајот.

 Секако дека Црквата е секогаш модерна. Таа не припаѓа само на минатото, ниту на сегашноста, ниту на иднината. Припаѓа на вечноста. Во таа смисла, таа е безвременска и се труди да биде секогаш актуелна, да ги сподели сите проблеми, сите искушенија, сите неволји, но и сите радости со кои се соочува секој човек додека живее во ова време. Освен тоа, токму поради тоа што е безвременска и,  

И така, кога падна селото на колена, кога си отвори рани ко зрела мешунка, душманот собра сѐ што најде по куќите. Ги јагленисаа плевните и амбарите, гранапите, еснафските дуќани,  визбите и скришните одајчиња на таваните. Вриеше како во мравјалник. Сѐ што беше вредно ни зедоа, и чест и мировина, ни грабаа скриени од под мишки подварени зрнца грав и чубрика, од уста тутун 

Кога не ги крадеш, а тие тебе те крадат? Кога ги благословуваш, а тие тебе те проколнуваат?
 Кога им даваш милостиња, а тие, за возврат тебе ти нанесуваат неправда?
Ти ги фалиш, а тие те осудуваат? Доаѓаат без никаква причина за да те разобличат,

Вoлјата на Твoрeцoт, Кoј нè испратил вo oвoј свeт e да твoримe дoдeка смe вo свeтoт. Самиoт Гoспoд Исус запoвeда: Твoрeтe, стражарeтe! Oн ги фали oниe кoи ги умнoжуваат дадeнитe таланти и ги oсудува мрзeливитe кoи ги закoпуваат свoитe таланти. Свoeтo врeмe на Зeмјата Oн гo нарeкува служба и вeли дeка нe дoшoл да Му служат, туку Oн да пoслужи.

Никогаш нема да се разболи, никогаш нема да заплаче, никогаш нема да пострада.

Болеста е голем благослов и голем дар од Бога! Не е казна. Тоа е, како да ни вели Бог:

    Си заработил една лотарија, која ќе ти биде исплатена во рајот!