На 16.04.2017 година, на најсветлиот ден на Воскресението Христово, денот кога дојде спасението за целиот свет, централната прослава на Дебарско-кичевската епархија се одржа во манастирот „Св. Климент и Пантелејмон“ на Плаошник во Охрид, каде беше објавено Воскресението Христово и каде беше отслужена света архиерејска Литургија,..

Но, онаа Пасха, која секојдневно може да се празнува, таа е уште попосакувана. А која е и каква е таа Пасха? Таа е: очистување на гревовите, скрушеност на срцето, солзи умилни, чистота на совеста, умртвување на земните членови на блудот, нечистотата, страстите, лошата похот и секој грев – со дело извршуван.

„Науката и философијата самите на себе си го поставуваат прашањето „што е вистина“, додека чистата христијанска совест се обраќа кон вистината прашувајќи „Кој?“. Претставниците на науката и философијата често христијаните ги сметаат дека се сонувачи без длабочина, 

Господи, жената што беше падната во многу гревови, која го позна Твоето Божество, кога го прими чинот на мироносица, пред погребението, Ти принесе миро редејќи и говорејќи: Тешко мене, ноќта на невоздржувањето и блудот, и мрачната љубов кон гревот ме обзема. Прими ги потоците од моите солзи, Ти; Кој од облаци ја произведуваш морската вода. Приклони се кон моите срдечни воздишки,

Првиот впечаток од Света Гора: убавината на горската месност од вулканско потекло, тревожните крици на галебите, јаркото сонце и радосните лица на монасите, буквално преисполнети со тоа атонско сонце.
     Диамотирион-специјална покана за Света Гора, која ми ја прати игуменот на Ватопедскиот манастир, Архимандритот Ефрем (Кутсу), кој не еднаш го поддржал нашето движење за заштита на животот со своите

Колку сме непостојани ние луѓето! Колку лесно може да не заведе и занесе световната суета, да потонеме во сонот на духовниот немар, едноставно да заборавиме на својата душа, спасението и вечниот живот во Бога. Лишени од елејот на добри дела и без плодови од талантот што Бог ни го дал, секој миг можеме да заспиеме со смртен сон и да се најдеме неподготвени пред Младоженецот на нашите души.

Велики Понеделник го осветлува почетокот на страдањата Господови.

„Еврејското собрание, без духовни плодови, Христос го споредува со бесплодната смоква;
Затоа да бегаме од страстите, зашто и ние еден ден и можеле да бидеме проколнати и исушени“.

И тогаш ми се лизна патиката. Успеав само да сфатам дека паѓам и да си помислам: Крај!"
„Не, Олег, не е крај!" слушам. Гледам како лежам на земја, но не овде, туку на некое друго место, на нива со пченица. Пченицата беше висока, со разни тревки помеѓу класјата, а во далечина се гледаше манастир. Камбанаријата добро ја запамтив,

Предавниците се секогаш фарисејското свештенство, распнувачите и убијците се секогаш световната држава, а Богочовекот Христос се Неговите верни (Црквата) кои правилно растат по степените на духовниот развој. Нема ништо ново во овој свет.Затоа и постојано ви повторувам: во глобалниот театар на илузијата во којшто живееме многу страни немаме, или ќе бидеме со Христос или со другата страна – световната,

 “Кoј пoмислува за злo, вo нeгo нeма чистoта”, вeли св. Симeoн Нoви Бoгoслoв, па уштe дoдава: “Какo мoжe да има чистo срцe oнoј кoј сe валка сo нeчисти пoмисли какo oглeдалoтo штo пoтeмнува oд прашината?” Глeдаш ли на кoлкава висoчина стoи Христoвата рeлигија над ситe oстанати вeри и свeтски мудрувања.

Овој празник, како што вели еден современ епископ на Црквата, е полнота од образи и парадокси. Во него се мешаат, радоста и тагата, свеченоста и едноставноста, небесното и земното, вечното и минливото, љубовта и суетата, верата и суеверието. Тагата заради страдањето и крстот, а радоста заради воскресението и победата над смртта. Искрената вера во чистите срца на повторно родените во Христа и

 На 08.04.2017 2017 година, во Недела на преп.Марија Египетска, кога Македонската православна црква- Охридска архиепископија молитвено го прославува  споменот на Лазаровото воскресение, старешината на храмот, протоереј Зоран Стаменковиќ отслужи Божествена  Литургија во храмот на св. пророк Илија, во скопската населба Аеродром.

Господи, си дошол на гробот на четиридневниот Лазар и, откако над гробот пролеа солзи, четиридневниот мртовец си го воскреснал. Затоа со Твојот глас смртта беше врзана, пелените се одврзаа, и тогаш со радост се исполни мноштвото ученици, и од сите едногласно се слушаше: Благословен си, Спасителе, помилуј нѐ

:Покажи ми го, Господи, патот по κој да одам, зашто κон Тебе ја вознесувам душата своја. Избави ме, Господи, од моите непријатели, зашто при Тебе прибегнав.

„Денес е почетокот на нашето спасение и објавувањето на тајната од вековите...“„Празникот Благовештение е воедно и Господов и Богородичен. Господов бидејќи се однесува на Христа Господа, Којшто беше зачнат во утробата на Богородица, а Богородичен бидејќи се однесува на онаа личност којашто придонесе во зачнувањето и вочовечувањето на Бога Словото“.

На ден 07.04.2017 година, на празникот Благовештение, Неговото високопреосвештенство, Митрополитот Тетовско-гостиварски г. Јосиф, во Соборниот храм „ свети Кирил и Методиј“ во Тетово, отслужи вечерна со Златоустова литургија во сослужение со свештеници од Тетовското намесништво. Пред литургијата Митрополитот благоизволи да го ракопроизведе, благочестивиот христијанин Бобан Трпковски од с. Теарце, за чтец.

На епархиското собрание на Австралиско – сиднејската епархија, одржано на 11. 01. 2017 во Мелбурн се донесе одлика да се формира „Епархиски Просветен Одбор“ (ЕЦПО), кој ќе се грижи за просветата и издавачката дејност во Епархијата. Идејата потекна од насушната потреба на нашиот народ за духовно пресветлување и познавање со нашата вера.

ирмос:Каменот, Кого Го отфрлија ѕидарите, глава од аголот постана. Тој е камен, врз Кого Христос Црквата ја утврди, од нежнабожците искупувајќи ја.
Чудо надумно и преславно: Создателот на сѐ, не од незнаење, а како да незнае прашуваше: каде лежи оној, кого го оплакувате? Каде е погребен Лазар, кого наскоро од мртвите вам ќе ви го воскреснам?

Во секој период од историјата, кој е различен од претходниот, Бог повикува соодветни учители, проповедници, светители, кои живеат во тој конкретен период, го знаат духот на времето, го знаат товарот на народот, и токму таквите, како запалени светилници, како ѕвезди водилки, му даваат насока на народот, како во тоа време да Го најде и следи Христа, како да верува, и покрај сите модерни противречности.

Апсолутната вредност, - познанието на Бога, не зависи од нас самите. Тоа се среќава низ огледалото во загатка, во немирниот вртлог на поетските и философските символи. Нам ни требаат – не – срамежливи насмевки на мудроста, туку – СЀ ИЛИ НИШТО! Да Го допреме Бога со рака, - ако е тоа можно, мислам дека е остварливо само преку душата на другиот,