Телесниот човек сака сѐ според телото; бара одмор, сака пофалби, не сака да го навредуваат, не прифаќа да му ја отсекуваат волјата, се штити себеси и бара сѐ што е за успокојување на неговото тело.
Душевниот, пак, не сака да онеправдува, ниту сака да биде онеправдан. Не осудува, ама и не сака да го осудуваат.

Ние секогаш кога калкулираме со нашите работи кажуваме вака: ”Ех, два дена постев сега, уште еден ли? Јас одам да се причестам, среда и петок постам и доста е толку! Еден ден постев и ќе се причестам, доста е за оваа година, догодина пак!” Тоа се изворно изјавите на нашите ,,христијани”. ,,Тие секогаш прават некаков есап – ќе донесат зејтин, крпичка, ќе постат два дена, ќе се причестат и тие се “раздолжиле” со Господа, 

Во понеделник, на 20.09.2021 година, во навечерието на великиот празник Рождество на Пресвета Богородица, со почеток во 17:00 часот, ќе се отслужи Празнична вечерна богослужба во храмот посветен на Богородичното рождество во Центарот на Скопје. Вечерната молитва ќе биде проследена со Литија околу централното градско подрачје.

Додека работел во еден дуќан целиот парталав и неугледен, стопанот му се заканувал дека ќе го отпушти од работа доколку не се спастри. Наоѓајќи се во безизлез, кутриот Анастасиј со детска простосрдечност решава да напише писмо, кое го адресира – „До нашиот Господ Исус Христос на небесата“. Во него тој напишал:
„До мојот пресладок Исус“.

Со зборовите „освети ги со Својата вистина“ (Јован 17:17) – објаснува св. Кирил Александриски – Христос „јасно укажува на потребата од восприемање на вистината преку просветлување со вистината. Причината за тоа е што никој не може да дојде до познание на вистината без просветлување од Духот, ниту да ги усвои точно Божествените догми – се

Пеевме во тоа време и растевме чекајќи го денот и сонцето на слободата. Не дека не бевме слободни де, ама набилданиот патриотизам од крајот на осумдесетите ни будеше револуцинерен дух дека може и послободни да сме.  Го чекаа сонцето и живееја чекајќи и оние кои се бореле за слобода на Македонија во втората светска војна и оние кои го мразеа системот но, не и татковината.

И тогаш молња блесна во храмот, и Богородица се појави пред Марија во блескава облека. Пречиста и се обрати со зборовите:
»Радувај се, Марија! Ти избра да се лишиш од своите очи заради љубовта кон Мојот Син и Мене, затоа твоите очи нека бидат целосни и нека не ти дојде друго такво искушение.«

Страстите се тие што го држат срцето заробено и затворено за умно-срдечната молитва, а умот непросветлен. Страстите и демоните, кои секогаш се поврзани со нив, се тие што ги држат луѓето приземјени и неспособни да одговорат на небесниот повик постојано упатен кон нив и да врват по Христос, каде и да оди.

Не се одвраќај од мене валканиот: бидејќи Те имам Тебе за единствена утеха во мојот живот, О Дево Маријо Богородице, и се дрзнувам само Тебе во секоја мака да Ти прибегнувам: не ме напуштај, туку и во овој живот и во часот на мојата смрт дојди ми на помош, моја Помошничке, бивајќи победителка над засрамените мои непријатели, кои се ништожни пред Тебе, Господарке и Посредничке на моето спасение. Амин.

Луѓето создадоа навика за црно размислување, и јас секогаш нагласувам дека треба да се бори против негативното и веројатно ги иритирам оние што не го сакаат оптимизмот. Нормален човек го сака животот и луѓето. Ме нервира одбивањето на некои луѓе да ја прифатат оптимистичката страна на животот, желбата да останат во омраза, што тие избираат да шират негативни пораки и негативна енергија. Не можеш така подобро да се чувствуваш.

 За „Ковид“ зборува сиот свет. Не постои дом во кој не се слушаат коментари, ден а да не се спомне името на овој вирус, или да не зборуваме за пандемијата што го сврте светот наопаку. Ке вклучиш ТВ или радио, или само сакаш да направиш некое пребарување на интернет, а од некаде на страницата те потсетуваат за „Ковид 19“. По сѐ изгледа само така можеме да кажеме дека сме во тек со актуелноста.

Си бил еднаш еден народ
кој зборувал на многу јазици.
И имал многу имиња
- оти освоил многу светови.
И оставил многу пред себе
- за да најде повеќе зад себе.

 Слепченскиот манастир посветен на Светиот Јован Претеча е духовно жариште кое изнедрило мноштво монаси – духоносци кои неуморно работеле на нивата Господова принесувајќи стократни плодови од кои до ден денес се ползуваат гладните за Словото Божјо.

Ученичката на селукавиот ѓавол играше и, за награда, Претечо, ја прими Твојата глава. О гозбо со крв исполнета! Подобро ќе беше за тебе да не се колнеш, беззакони Ироде, внуче на лагата. Но, иако се заколна, не за добро се заколна. Подобро ќе беше за тебе да ја прекршиш клетвата и живот да заработиш, отколку да ја одржиш и главата Претечева да ја отсечеш. А ние, пак, Крстителот, како најголем роден од жена, достојно чествувајќи го, блажен го именуваме.

Сину благодатен на вечноста,

трубо милозвучна покајничка

гласу кој благослов издаваш,

од Оној за Кого покров не припремивме

Во човечкото живеење денес се појавија многу проблеми. Повеќето од нив се израз на нарушените односи меѓу луѓето. Најчето се предизвикани од негативните човечки дела со кои човекот несвесно или свесно предизвикува лоши состојби. Но, тука се и погрешните политички системи од минатото. Со цел да ги остварат своите цели се повредувала правдината на животот.

Историјата на човештвото изобилува со значајни датуми. Исто така, полна е со значајни и херојски личности, но и со луѓе кои остануваат запаметени можеби по само еден непромислен потег во нивните животи, без разлика кои и какви им биле нивните општествени функции или што биле споменати во некоја историска книга, па дури и во најчитаната книга на земјата, Библијата. Пример за таков човек е царот Ирод.

Исусовата молитва не може да се исклучи од севкупниот живот на верникот, не може да биде одвоена од подвизите и Литургијата на Црквата, не може да се практикува без православно исповедање на верата. Секој обид, да се практикува оваа свештена молитва, надвор од Светата Литургија, или надвор од Православната црква, завршува со тотален неуспех и застранување со умот.

Книгата која ја имате пред вас е дело на светиот Никодим Светогорец, монах од XVIII-XIX век. Времето во кое живеел било тешко, под турско ропство, со постојани закани и опасности, присилна исламизација, време во кое православната богословска наука многу заостанала, па дури и сосема замрела во некои краишта. Поради необразованост голем дел од клирот не можел да проповеда, да го

„Без мене не можете да направите ништо“ вели Словото Божјо, па затоа секоја година во Македонската православна богословија „Св. Климент Охридски“ во Драчево на почетокот на новата учебна година на Божествена Литургија на која присуствуваат сите ученици на Богословијата, се извршува чинот призив на Светиот Дух.