Таа имала oбичај чeстoпати да oди на Гoлгoта, на Eлeoнската Гoра, вo Гeтсиманската Градина, вo Витлeeм и на другитe мeста пoзнати заради нeјзиниoт Син. На ситe тиe мeста, а пoсeбнo на Гoлгoта, таа сe мoлeла кoлeнoпрeклoнo. Сo тoа таа гo дала првиoт примeр и пoттик на вeрницитe да ги пoсeтуваат свeтитe мeста oд љубoв кoн  Oнoј кoј сo присуствoтo на Свoeтo страдањe и...

Религиозната вера, а особено христијанската, во суштина претставува излез од ќорсокакот на смртта. Ако Христос не воскреснал, празна е нашата вера – вели апостолот Павле. Ако сите наши „акции“ се овде, во овој материјален свет – ние сме веќе банкроти: смртта ќе ги симне на нула сите наши сметки, колку огромни или ништожни да се. Затоа смртта претставува определен „момент на вистината“ за животот, она што го утврдува неговото значење и вредност – колку и парадоксално да звучи.

- За жал, работите не се во рацете на Црквата, туку во рацете на секој еден од нас. Проблемот е што како целина отстапуваме од Бога. Така што тоа е избор, кој стои пред сите нас - дали ќе се упатиме кон вечноста или ќе започнеме да се поистоветуваме со таквите јавни изопачувања. Проблемот е, што во моментов тие изопачувања многу активно се проповедаат, вклучително, преку пропагандната дејностна на 18 делегати од разни земји. Веќе тие држави..

Сите сме еднакви на Бога во Христа, но по благодат, а конкретно за ова прашање повторно ќе си споменеме за свети Григориј Палама, кој сумирајќи го светотоечкото богословие, вели дека Пресветата зазема место веднаш после Пресвета Троица, дека таа е бог (по благодат) веднаш после Бога, бидејќи го поврзува создаденото со несоздаденото и е „прва меѓу спасените„, бидејќи Бог стана човек преку Пресвета Богородица, Таа е „Лествица со која Бог слегува„ и „Лествица која нè изведува од земјата на небото„

Така од земја и дишење е создаден човекот – Образот на Бесмртниот, зашто и во двајцата царува природата на духот, кој не знае за смрт. Поради сето ова, јас, како земја, сум приврзан кон тукашниот живот – како дел пак, од божествениот Дух, носам во своите гради љубов кон вечниот живот!

Што да правиме, кога не можеме да ги промениме надворешните околности? Ако ги вложиш сите можни усилија, бараш решение, дури и молиш за помош од оние, кои можат да помогнат, и се молиш, се разбира, а сè останува по старо? Или уште полошо – ситуацијата воопшто, никако не зависи од тебе. Што тогаш? Да продолжиш да униваш, додека преуспеваш „во злото“?

При созерцувањето на нетварната светлина нема никакви помисли. Чувањето од помисли се нарекува мрак на соблекувањето. Зашто умот, кој се соблекол од сè материјално и се просветлува од Божјата благодат, се стекнува со јасност. Созерцанието пак, на нетварната светлина ја надминува и таа состојба.

Свети Никола е сеуште целосна црква со истиот изглед како и секогаш, освен тоа што сега е потопена. Имало периоди кога црквата била целосно под вода, но почнала да се издигнува со сушите на почетокот на 21 век. Ништо чудно некогаш повторно во црквата да се палат свеќи и да се оди на молитва.

Од првиот ден на своето монаштво тој се подвизуваше во секојдневно бдение, проследено од мноштво метании и солзи од љубов, пролевани не само за Бога, туку и за сиот свет. Неговото бдение секогаш беше сеноќно и завршуваше на полноќ со секојдневна Божествена Литургија, во текот на која тој спомнуваше стотици имиња на живи и упокоени луѓе.

Кога душата е во љубовта Божја, о, колку е тогаш сè добро, колку е сè мило и весело. Но, и при љубовта Божја постои тага. И колку е поголема љубовта, толку е поголема и тагата. Божјата Мајка никогаш не згреши ниту со една помисла, и никогаш не ја губеше благодатта.

На сите страни луѓето излегуваат на протести со пароли „Државни службеници тргуваат со детски органи“ „Бараме неизоставно распуштање на Федерацијата“, и „Прекратете го финансирањето на убиствата на деца“. Учесниците на протестите бараат неизоставен прекин на финансирањето на Федерацијата. Како што соопштува The Washington post ова се најмасовните протести во последните 20 години во САД.

Мнoгумина царeви и кнeзoви, запoзнавајќи ја убавината на Христoвата вeра, ги симнувалe oд главитe свoитe круни и бeгалe oд суeтата на                                                      
гoлeмцитe пoмeѓу прoститe луѓe. Зарeм самиoт Цар на царeвитe, нашиoт Гoспoд Христoс, нe сe пoјавил мeѓу пастиритe и рибаритe? Св. Зeнoн сoвeтува: “Нe избирај славнo мeстo за
живeeњe и нe дружи сe сo чoвeк сo звучнo имe”.

Мислам дека нема пофашистичка идеја од тоа де се биде доволен во нешто. Доволно писмени. Што значи тоа? Доволно писмени за да не лаеме? Доволно писмени за да можеме да прочитаме каде е влез, а каде излез во автобусите, супермаркетите и слично? Доволно писмени за да стигнеме да ги прочитаме двата реда саб-тајтал на шпанските серии и српските реклами (кои од некои носталгични или метафизички причини немаме доблест да ги надсинхронизираме)?

Мнoгумина царeви и кнeзoви, запoзнавајќи ја убавината на Христoвата вeра, ги симнувалe oд главитe свoитe круни и бeгалe oд суeтата на гoлeмцитe пoмeѓу прoститe луѓe. Зарeм самиoт Цар на царeвитe, нашиoт Гoспoд Христoс, нe сe пoјавил мeѓу пастиритe и рибаритe?

Човекот е подложен на промени.Злите помисли понекогаш потекнуваат од искушувачот,а понекогаш човек сам од себе има зли помисли.Значи дека искушувачот често предизвикува ситуации во кои,луѓето кои се наклонети кон тоа,произведуваат лоши помисли.Еден архимандрит,кога прв пат дојде во колибата,не стигнав да го примам.

Се сеќавам, еднаш го видов во неговата инвалидска количка на улица. Паѓаше силен дожд. Тој си беше направил привиден мантил од кесите за отпадоци. Му довикнав: „Волтер, ајде внатре! Врне!“ А тој ми одговори: „Бог ме потсетува дека оваа недела не се капев“. И се насмевна. Замислете се вие во оваа ситуација. Сигурно би се прашувале зошто Бог ова ми го прави. А Волтер Му благодареше на Бога за дождот.

„Бидете секогаш радосни, и во најтешките ваши дни не заборавајте да Му благодарите на Бога: благодарното срце, нема потреба од ништо“.

„Не огорчувајте се од неволјите кои ве посетиле: тие се сопатници на животот во нашето оздравување“.

Бог Сам живее во оној човек, кој има мирно срце. Главно: сметај се себеси за полош од сите, не барај ни љубов, ни чест од никого, а самата имај го тоа кон сите – и ќе го подобриш светот! А што ќе почнеш да бараш, другите да те забележат или да ги видат во тебе твоите заслуги и добродетели, тогаш збогувај се со душевниот мир.

Какo да гo пoбeдимe нeпријатeлствoтo на нашитe нeпријатeли? Сo oтстапувањe, сo  крoткoст и сo мoлитва. Oтстапувањe вo сè, oсвeн вo вeрата и вo чистoтата на живoтoт, вo крoткoста и вo мoлитвата, сeкoгаш и насeкадe. Св. Амврoсиј пишува: “Тoа e oружјeтo на правeдницитe, oтстапувајќи да пoбeдуваат, какo штo вeштитe стрeлци имаат oбичај бeгајќи да ги oтстрeлуваат пoсилнитe oд сeбe”.

Непрестајно, значи, биди со Името на Господ Исус Христос, така што срцето да Го опфати Господ, и Господ срцето, и така да станат едно. Впрочем, ова не е нешто што може да се изврши за ден-два. Тоа трае со години и бара многу време, затоа што е потребен голем, долгогодишен подвиг за да се истера ѓаволот и да се всели Христос. (...) Ве преколнувам, значи, да не ги оддалечувате своите срца од Господ,