Аваа Исак се разболе и од голема болест и долго остана болен; а братот му подготви малку каша и во неа стави капинки; и Старецот не сакаше да ја вкуси. А братот почна да го моли говорејќи:„Земи малку, авво, заради болеста.“
А Старецот му рече: „ Навистина брате, во оваа болест сакав да останам триесет години.“

   Веројатно, најчеста болест во современиот свет е болеста на осаменоста. Каде е спасот од оваа исцрпувачка болест? Во Црквата, ќе речете, и во право сте. Но, често се случува човек кој одамна е воцрковен, сè уште да чувствува во неговото срце измачувачка болка: „Сам сум на целиот свет… никој не ме разбира“.

Дешава се нешто чудно, данас су лаици
постали нови самозвани духовници
јер им нису довољно добри свештеници,
па би да поучавају у свакој прилици!

Должни сме да умреме за самите себеси, за да живеат другите! Христос рече: Не плашете се да го загубите животот, служејќи му на братот! Кој му служи на својот ближен, ја спасува својата душа за вечниот живот!  Обидете се никогаш да не го обвинувате ближниот, туку помолете се за него!

Овие Христови зборови, пред сѐ, се однесуваат за Неговото Второ Пришествие и неволјите кои во тоа време ќе ги доживееме, но се однесуваат и на нашето лично страдање, упокојување и излегување пред Престолот Божји. Господ Христос сака достоинствено да ги дочекаме тие случувања, како и личното излегување пред Него,

"Бидете внимателни да не расплачете жена,
затоа што Бог ги брои нејзините солзи.
Жената е создадена од реброто на мажот,
а не од неговите нозе, па де се гази по неа.
Не од неговата глава,
за да се владее со неа,

  “Да се напуштат тие партии, да се обединат политичарите, да се спасува куќата. Не мора една држава да има преку сто партии. Тоа значи дека скроз сме се разединиле. Државата е едно домаќинство со многу членови. Ако сите нејзини членови не се едно, за да се спасува куќата, таа куќа пропаѓа.

Пламени факели кои го осветлувате учењето Христово, бодри мажи кои за спасение на стадото ревнувавте, апостоли Состене и Аполосе, Тихике, Епафродите, Онисифоре, Кифе и Кесаре,

             Посвети внимание на стекнувањето љубов кон ближниот, како на основа на твојот живот… Засакај го ближниот, онака како што на тоа те упатуваат евангелските заповеди – а никако според страстите на твоето срце. Љубовта која Бог ја всадил во нашата природа е разболена со падот и не може правилно да дејствува. 

Славен е Господ во светиите свои,
и препрославувана е Неговата грижа
за спасение на родот човечки,
во животот твој о Амвросие свети
Божји угодниче, светлината на Духот Свети

Денес речиси кај сите луѓе има себељубие, и нема дух на жртвување. Сега господари менталитетот: „само мене да не ми е лошо“. Знате колку е тешко да се гледа кон ближните! Неодамна, во болница, бев сведок на една таква ситуација: требаше да дигнат еден болен што лежеше, за да го преместат во друга соба; медицинскиот брат не се помрдна од местото, иако тоа беше негова работа. „Не можам, ме боли половината“ – рече тој рамнодушно!

Фалке, кој предава астрофизика на Радбауд Универзитетот во Холандија, вели дека религијата била општо присутна кај големите физичари од минатото, чии што откритија ја изградија современата физика. Научниците кои што не размислуваат подалеку од материјалните нешта, се опишани како личности кои сами себе се обрежуваат.

Прoцeнувачoт на врeднoста на сeтo тoа нe e и нe мoжe да бидe нeкoј кoј пoвршнo и дeлумнo глeда на oвoј свeт, туку самo Oнoј кoј ги видeл ситe сoзданија заeднo и сeкoe пoсeбнo, кoј гo знаe нивниoт брoј, имeтo, свoјствата и суштината, нeспoрeдливo пoдoбрo oд ситe луѓe на зeмјата. Oн видeл дeка e сè мнoгу дoбрo. Па сeпак ималo луѓe кoи гo клeвeтeлe дeлoтo Бoжјo,

Светлината Христова изнедри од срцето твое,
и ги осветли оние кои седеа во смртна сенка
 на далечниот исток,
о Николае рамноапостолен Христов ученику,

Некој човек замолувајки еден старец му рече:
- Отец! Научи ме на најмоќната молитва во постот; затоа што се молам и се молам, но Бог не ме слуша. Сега почнува постот и би сакал да има мир во моето срце.
Старецот, со насмевка, одговори:

Нека грешките, недостатоците и гревовите на браќата бидат мои.
Духовните слабости на својот брат мораш да ги поднесуваш радо, а не со лутина. Зашто кога некој е телесно болен, ние не само што не му се лутиме, туку и служиме за пример во нашата грижа кон него; таков пример треба да даваме и во случај на духовна болест.