Беше воен началник и надзорник на затворот во Рим; роден и воспитан како незнабожец. Кога беше фрлен во затвор архиѓаконот Свети Лаврентиј, на Иполит му беше наредено од царот особено да бдее над овој затвореник. Иполит виде со свои очи кога Лаврентиј му го врати видот на слепиот Лукилиј и како исцели мнозина други болни, па поверува во Христа. Кога Лаврентиј го крсти, Иполит имаше небесно видение и рече: „Ги видов непорочните души во голема радост“ (т. е. на небесата). Тогаш тој го зеде Лаврентиј во својот дом, та Светиот архиѓакон му ги крсти сите деца што ги имаше; семејството заедно со старата дадилка Конкордија броеше деветнаесетмина. Кога Лаврентиј беше убиен за Христа, Иполит ноќе го зеде телото на маченикот, го завитка во плаштаница и чесно го погреба. Но тоа некако му дојде до уши на царот Декиј и на третиот ден по смртта на Лаврентиј го фатија Иполит и го изведоа пред царот, па бидејќи не сакаше да се откаже од вистинитата вера, го биеја со камења по устата. Потоа царот нареди да го соблечат гол и да го бијат. Кога стоеше гол пред царот, Иполит му рече: „Не си ме соблекол, туку почна да ме облекуваш.“ Тогаш го спружија по земја и го шибаа немилосрдно, а Иполит само викаше: „Христијанин сум!“ Кога слушна царот дека и домашните на Иполит се христијани, нареди да ги доведат сите. Старата Конкордија рече: „Ние повеќе сакаме со нашиот господар чесно да умреме во верата Христова одошто со вас нечестивите бесчесно да живееме.“ Таа прва беше убиена, а по неа и останатите осумнаесетмина, сите пред очите на Иполит. Најпосле самиот Иполит го врзаа за див коњ и го влечеа натаму-наваму дури не ја предаде душата на Бога.

Свети Тихон Задонски

Го викаат и Вороњежски. Роден е во селото Короцка во Новгородската губернија во 1724 година во прост селански дом. Во неговата триесет и четврта година прими монашки чин и заради неговите подвизи и големата духовна мудрост добиваше сѐ поголема и поголема служба, дури најпосле не го хиротонисаа за епископ Вороњежски. Епископствуваше неполни пет години, а потоа заради слабото здравје се повлече во Задонскиот манастир. Се упокои мирно во 1783 година во Задонск, каде што неговите чудотворни мошти почиваат и сега. Голем подвижник на Црквата во Русија, редок пастир, молитвеник и творец на прекрасни духовни дела. По својата мудрост, светост и подвиг може да се споредува со големите отци на Православната Црква од древните времиња. Заради многубројните посведочени чуда над неговите мошти, за светител е прогласен најпрво од народот, а потоа и од официјалната Црква, во 1861 година.

Преподобната царица Ирина

Монашкото име ѝ е Ксенија. Жена на царот Кало-Јован (1118 г. – 1143 г.). Освен по нејзините монашки подвизи и многубројни добри дела, прочуена е и како основоположничка на манастирот Пантократор во Цариград, еден од најславните и најубавите цариградски манастири.

Преподобен Серид

Прочуен е како основач на прочуена обител близу Газа во Палестина. Во оваа обител се подвизуваа славни мажи, како Варсонуфиј, Јован, авва Доротеј, Доситеј и други. Свети Серид го заврши земниот живот во 6 век. Тоагш се пресели во вечната радост на Господ.

Свето Евангелие од светиот апостол Марко (зач. 4)

Во она време имаше во синагогата јудејска човек со нечист дух, и извика, говорејќи: „О, што имаш Ти со нас, Исусе Назарејче! Си дошол ли да нè погубиш? Те знам Кој си Ти, Светец Божји!“ Но Исус му забрани, велејќи: „Молкни и излези од него!“ Тогаш го стресе нечистиот дух, па извика со висок глас и излезе од него. И сите се стресоа од ужас, така што еден со друг се прашуваа и велеа: „Што е ова?! И какво е ова ново учење, што со власт и на нечистите духови им заповеда, и тие Му се покоруваат?“ И одеднаш се разнесе глас за Него по целиот крај Галилејски.

 Holy Martyr Hippolytus

Hippolytus was a military leader and the overseer of the prisons in Rome. He was born and raised a pagan. When St. Lawrence the archdeacon was thrown into prison, Hippolytus was ordered by the emperor to especially watch over this prisoner. Hippolytus saw with his own eyes how Lawrence restored the sight of the blind man Lucillus and how Lawrence cured many others who were sick and he (Hippolytus) believed in Christ. When Lawrence baptized him, Hippolytus had a heavenly vision and said: "I saw innocent souls in great happiness, i.e., in the heavens." He then took Lawrence into his own home and Lawrence baptized all the members, who with the old governess Concordia, numbered nineteen. When Lawrence was slain for Christ, Hippolytus took the body of the martyr at night, wrapped it in a winding sheet and honorably buried it. However, this somehow came to the ears of Emperor Decius and on the third day following the death of Lawrence, Hippolytus was arrested, brought before the emperor and refusing to deny the True Faith, he was stuck on the mouth with stones. After that, the emperor ordered Hippolytus to be stripped naked and flogged. Naked before the emperor, he said: "You have not stripped me but rather you have begun to clothe me!" Then they stretched him out on the ground and beat him mercilessly but Hippolytus only cried out: "I am a Christian." The emperor upon hearing that all of Hippolytus' household are Christians, he ordered that they all be brought in. The aged Concordia said: "We desire more to die honorably with our master in the Faith of Christ than to live dishonorably with you, who are unclean." Concordia was the first to be slain and, after her, the remaining eighteen were slain, all before the eyes of Hippolytus. Finally, they tied Hippolytus to a wild horse and dragged him here and there until the martyr gave up his soul to God.

Venerable Seridus

Seridus was renowned as the founder of the famous community near Gaza in Palestine. Such glorious fathers as: St. Barsanuphius, John, Abba Dorotheus, Dositheus and others lived a life of asceticism in this community. St. Seridus died in the sixth century and took up habitation in the eternal joy of his Lord.

Elder Sophrony

Our road to knowledge of God does not go through books, but through faith in the word of Christ. This faith brings our mind down in the heart filled with flame of love for Christ. We descend into an abyss of ocean, which is man’s heart. There, at the bottom, God’s hand gently raises us and takes us up to heaven. In fact, the ascent to heaven is possible only if we have enough energy from the pain of love.

Старец Софрониј

Немајте преголема доверба во високото образование со кое се здобивте во светот. Цивилизацијата во која живееме е култура на падот.

Извор: Бигорски манастир