Полезно и потребно

Ти велиш: „Не можам повеќе“ - Бог вели: „Ќе ти помогнам“ (Исаија 41:10).
Ти велиш: „Не знам што да правам“ - Бог вели: „Јас ќе ти ги покажам твоите патишта“
(Изреки 3:5-6).
Ти велиш: „Не можам да го сторам тоа“ - Бог вели: „Може да направите сè“
(Филипјаните 4:13).

 На Македонско - Грчката граница ги дале своите пасоши на контрола, онолку колку што биле во автомобилот.
Меѓутоа граничната службеничка гледајќи низ прозорорецот побарала четврти пасош.
- Уште еден пасош молам !
Службеничката се обратила :
"Дајте го и пасошот од дедото" !

Не од крајности, но не и од недостиг на решителност. Потребна е смелост. Да се осмелиме да правиме работи во нашиот живот.
Многупати не се осмелуваме да направиме нешто, не превземаме иницијативи, не ризикуваме и така остануваме во неизвесноста на нашето безделие, неисполнети и со потиснати желби.
Животот со потиснати желби е живот без храброст и без ризик.

 Вo Сарацeнскиoт табoр гo прашалe св. Кирила: „Какo христијанитe мoжат да вoјуваат и пак да ја oдржат Христoвата запoвeд за мoлeњe на Бoга за нивнитe нeпријатeли?“ Свeти Кирил oдгoврил: „Акo вo eдeн закoн сe запишани двe запoвeди и им сe дадeни на луѓeтo за извршувањe, кoј чoвeк ќe бидe пoдoбар извршитeл на закoнoт: oнoј кoјштo ќe испoлни eдна запoвeд

О, преславни учители и просветители на словенските народи, свети рамноапостолни Методиј и Кирил. Кон вас, како чеда кон своите отци, со светлината на учењата и од буквите ваши просветени и во верата Христова поучени, сега усрдно прибегнуваме и со скрушени срца се молиме. Ако вашите завети, како непослушни чеда, не ги запазивме и за угодувањето на Бога, како што нè учевте, не се грижевме, и од

За таа цел, ако сака да премине од душевност кон духовност, тој е должен да напредува во верата и во стравот Божји, да воспитува во своето срце побожност, љубов кон Бога и кон луѓето, и често преку исповед, да ја очистува својата совест, стремејќи се кон сè подлабоко богопознание, кое ќе биде постигнато преку смирување на умот (т.е. на телесното мудрување – Рим. 8, 6) пред богооткриените вистини.

 "Поголема благодарност треба да им оддадеме на оние што нe боцнаа со што излегоа трњата од нашата душа,

отколку на оние што бесплатно ќе ја ископаат нашата област

и ќе ни ја покажат нашата скриена непозната ризница.

За жал, во наше време имаме многу такви што ја потресуваат Мајката Црква. Оние што се образoвани се фатија за догмата со својот ум, а не со Духот на Светите Отци. Неуките, пак, се фатија за догмата, но со заби, и затоа кога разговараат за црковните теми крцкаат со забите така што прават поголема штета, отколку непријателите на Православието."

- Секој ден читај го Евангелието, читај за да исполнуваш.
 -  Секоја вечер размисли како си постапил тој ден, кој грев си госторил, која заповед  ја исполни.
 - За да ги засакаш лугето не им суди,  вели: „Кој и да е, овој човек е подобар од мене“.
  Ние сме христијани толку колку што имаме духовна љубов во срцето. Заповедите за љубов кон Бог и лугето се крила кои човекот го

Најлесно е да си толпа. Јудејска збирштина. Да немаш своја волја. Да не преземаш никаква одговорност. Да не си го тераш умот да размислува. Едноставно да бидеш следбеник. Како овца. И да викаш „земи, земи“ да бараш да биде распнат, оној за кого до вчера си зборувал убаво.
Најлесно е да бидеш Варава (Бараба). Да ја градиш својата слобода, твојот живот, на штета на некој друг.

Човек комбинира едно, па друго, па трето и ете. Размислува, тоа ќе биде, ова ќе биде, а всушност ништо нема да биде. Само усложнува и сам си го расипува расположението и после некој друг му е виновен што е тој нерасположен (му го расипале денот). Поминал некој и му го расипал расположението. А, нема "некој", туку сам човек си прави и си расипува.

Кој стигнал дури во единаесеттиот час, нека не се плаши поради доцнењето: зашто овој прекрасен Господар го прима последниот како и првиот, го одмара оној кој дошол во единаесеттиот час исто како и оној кој работел од првиот час. И последниот го милува и првиот го вселува; и на оној му дава и на овој му дарува; и делата ги прима и намерата ја целива; и трудот го цени и приносот го фали.

Се чини, дека внатрешниот спокој не е сврзан со тоа, како се однесуваат луѓето со тебе: тоа е резултат на дејството на двете добродетели врз срцето – кротоста и смирението. А да се научиш на кротост е можно само преку прифаќањето на таквиот кој тебе ти е непријатен, “токсичен” ближен.

Ние во оваа темнина сме незаштитени; во текот на овие ноќни часови само Господ може да нe прегрне во Својата прегратка. Тој има моќ да ги огради нашите срца од она што може да исплива од нашите сеуште неочистени, непросветени и неосветени длабочини. Тој има моќ да ги огради